Οπως έστρωσαν...

Απόμια άποψη και με βάση την ψυχρή λογική (που δεν πρυτανεύει πάντοτε, αναγκαστικά, κατά τη διαδικασία λήψης πολιτικών αποφάσεων...) η προσφυγή σε πρόωρες εκλογές, ήταν μονόδρομος για τον Κώστα Καραμανλή. Άπαξ και η κυβερνώσα Ν.Δ. άφησε το θέμα «εκλογές» να μπει σε... δημόσια διαβούλευση (και δεν το «άφησε»: το δρομολόγησε με κυβερνητική πρωτοβουλία!), η προσφυγή στις κάλπες ήταν εκ των πραγμάτων μονόδρομος. Με το... μισό υπουργικό συμβούλιο (ας αφήσουμε βουλευτές και στελέχη) φόρα παρτίδα στα «παράθυρα» και τα ραδιοφωνικά μικρόφωνα να «επιχειρηματολογεί» (και μάλιστα... απειλητικά, αφοριστικά!) εναντίον των εκλογών, μη διστάζοντας μάλιστα να απευθύνει παραινέσεις προς τον πρωθυπουργό, το κόστος «μη προσφυγής» σ’ αυτές, θα ήταν πολλαπλασίως μεγαλύτερο από το όποιο αντίστοιχο της προσφυγής – δεν μιλάμε με... ποσοστά και πιθανότητες νίκης, μιλάμε στο επίπεδο των εντυπώσεων που έχει συνηθίσει να επιδίδεται το απερχόμενο κυβερνητικό σχήμα...

Το ρεπορτάζ λέει πως οι πρώτες σκέψεις για το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών έγιναν πολύ... πρόωρα: πριν καν στηθούν οι ευρωκάλπες. Οι δημοσκοπήσεις (γι’ αυτούς που γνωρίζουν να τις διαβάζουν και αποκωδικοποιούν) έδειχναν ουσιαστική «ανάκαμψη» του ΠΑΣΟΚ – και πάντως σημαντική πτώση της Ν.Δ. Κάποιοι εισηγήθηκαν τότε τη λύση της προσφυγής σε «διπλές κάλπες» τον Ιούνιο, με την ελπίδα η αποδοκιμασία και η οργή για τα κυβερνητικά πεπραγμένα να εκφρασθεί «δυναμικά» από το εκλογικό σώμα στις ευρωκάλπες και στις εθνικές, να πρυτανεύσουν ψυχραιμότερες σκέψεις, η ανάγκη να παραχθεί (κάποια στιγμή, επιτέλους...) κυβερνητικό έργο, η πιθανή αμφιβολία για το αν και κατά πόσο το ΠΑΣΟΚ ήταν έτοιμο ν’ αναλάβει ευθύνες διακυβέρνησης. Αυτές οι σκέψεις και εισηγήσεις, δεν επικράτησαν...

Αμέσως μετά το σαφέστατα αρνητικό αποτέλεσμα για την κυβερνώσα παράταξη στις ευρωεκλογές, άρχισε μια... διαρκής κουβέντα για «το μήνυμα που θα αναλυθεί αρμοδίως» (τελικά δεν συνεδρίασε ποτέ, κανένα κομματικό όργανο να διαβάσει αυτό το έρμο μήνυμα!) και την ανάγκη «άμεσων κινήσεων» που θα έστελναν στην κοινωνία το μήνυμα πως η Ν.Δ.... πήρε το μήνυμα – και ως βασική τέτοια κίνηση, άρχισε να διακινείται από βουλευτές, στελέχη αλλά και υπουργούς (αυτούς που ένιωθαν πως... δεν κινδύνευαν!) ένας «ουσιαστικός ανασχηματισμός και η παράλληλη λήψη πολιτικών πρωτοβουλιών και «διαρθρωτικών αλλαγών», που θα σηματοδοτούσαν «ενεργοποίηση» των αντανακλαστικών εξουσίας της κυβέρνησης. Και αυτό το ενδεχόμενο, του ανασχηματισμού και της ενεργοποίησης... εξαντλήθηκε στις συζητήσεις και τις αναλύσεις (πάλι με πρωτοβουλία κυβερνητικών παραγόντων!) με την «τελική απόφαση» πάντα να... εκκρεμεί στο Μέγαρο Μαξίμου.

Και ύστερα ξεκίνησε η «διλημματολογία»: εκλογές ή ανασχηματισμό έχει κατά νου ο Καραμανλής; Το θέμα των πρόωρων, το ξεκίνησαν (με δημόσιες τοποθετήσεις, κατά οι περισσότεροι, λίγοι οι υπέρ...) στελέχη και βουλευτές της Ν.Δ., και εν ριπή οφθαλμού στον χορό μπήκαν και υπουργοί, που χωρίς να τηρούν καν τα προσχήματα, έσπευδαν να... προκαταλάβουν τις όποιες αποφάσεις Καραμανλή, μιλώντας για «επιλογή καταστροφής για τον τόπο – και το κόμμα...», για «ρίξιμο λευκής πετσέτας», για κρίση ηττοπάθειας και ομολογία αδυναμίας διαχείρισης της κατάστασης.

Κλίμα πλήρους διάστασης! Και όχι παρασκηνιακά και εκτός δημοσιότητος – εδώ δύο 24ωρα πριν από το διάγγελμα Καραμανλή και διάφοροι «παραθυράτοι» υπουργοί επιχειρηματολογούσαν (διαμορφώνοντας, προφανώς, κλίμα πίεσης) γιατί αποκλείεται ο πρωθυπουργός να διακατέχεται από... αυτοκτονικό ιδεασμό. Την ώρα που υποτίθεται ότι ο Καραμανλής βασανιζόταν ως προς το τι θα πράξει... Μετά την αναγγελία της προσφυγής στις πρόωρες κάλπες, όλος αυτός ο... «θίασος», εμφανίσθηκε (λογικό – εν όψει κρίσιμης μάχης) να συμπαρατάσσεται με την απόφαση Καραμανλή (πλην εξαδέλφου Λιάπη, που για τους δικούς του λόγους και καταγγέλλων «λάθος για τη χώρα, ατόπημα για την παράταξη», δήλωσε ότι παραιτείται από του να είναι υποψήφιος...), κάποιοι μάλιστα δεν... παρέλειψαν να υπονοήσουν πως «αυτοί, μη βλέπετε τι έλεγαν, ήξεραν, αλλά...»! Και διηγώντας τα να κλαις.

Το περίεργο, τώρα: το Σύνταγμα προβλέπει πως πρόταση για πρόωρες εκλογές «υποβάλει η κυβέρνηση, για εθνικό ζήτημα εξαιρετικής σημασίας...». Η κυβέρνηση, όχι ο πρωθυπουργός, μόνος του... Θα μπορούσε κανείς να πει «διαβουλεύθηκε με τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου...», αλλά πώς να πεις κάτι τέτοιο, από τη στιγμή που το μισό υπουργικό συμβούλιο είχε βγει στο μεϊντάνι επιχειρηματολογώντας (και προειδοποιώντας τον πρωθυπουργό) εναντίον των πρόωρων καλπών; Και πώς να κινητοποιήσεις την έρμη τη «βάση» (που οι πάντες συνομολογούν πως δεν ήθελε εκλογές...) με εκστρατείες ανά την Ελλάδα βουλευτών και υπουργών που μέχρι χθες φώναζαν εναντίον των εκλογών και σήμερα θα... διαψεύδουν τους μέχρι χθες εαυτούς τους; Πώς να φιλοτεχνήσεις το «εθνικό συμφέρον», με πρόσωπα Ιανού;

Θ. Οικονομόπουλος-Καθημερινή