Πού πας με τέτοια αστυνομία;

Ξέρω πολύ καλά πώς λειτουργεί το ελληνικό δημόσιο. Το έχω δει στα χειρότερα του (π.χ. τα τελευταία πέντε χρόνια) και το έχω δει και στα καλύτερα του, σε περίοδο εγρήγορσης και φιλοτίμου. Αλλά αυτό που (πρέπει να) συμβαίνει με την ελληνική αστυνομία, μάλλον δεν έχει προηγούμενο στη μεταπολιτευτική περίοδο.

Άκουσα χθες στο Mega τον Μιχάλη Χρυσοχοίδη. Μου άρεσε σε γενικές γραμμές η πολιτική που εξέφρασε - αν και είναι πιο πολύ απ’ ότι αντέχει η πραγματικότητα “με το σταυρό στο χέρι”. Πρώτα απ’ όλα, γιατί ανακοίνωσε την κατάργηση ενός ακόμα (του μάλλον πιο “χαμηλής νοημοσύνης”) νόμου της Νέας Δημοκρατίας, αυτού που προβλέπει μεγαλύτερες ποινές, λόγω κουκούλας. Παραλίγο να βλέπαμε και ποινές “δύο κατηγοριών” σε ληστές τραπεζών, ανάλογα με το αν κάλυπταν ή όχι το πρόσωπο τους....

Συμφωνώ με τη γενική γραμμή “ούτε άβατα, ούτε ράμπο της αστυνομίας”. Αρνούμαι οποιοδήποτε είδος “νταβατζηλικιού” ή βίας, από οποιονδήποτε. Για παράδειγμα, θεωρώ απαράδεκτο (και είναι κάτι που μια δημοκρατική πολιτεία οφείλει να καταπολεμά διαρκώς) να υπάρχουν “γκέτο”, απ’ όπου κάποιος δεν μπορεί να περάσει, είτε για λόγους ασφάλειας, είτε λόγω του οποιουδήποτε ιδεολογικού ή άλλου εκφοβισμού. Ακόμα χειρότερα, δεν δέχομαι επ’ ουδενί (και με εξοργίζει βαθύτατα) οποιαδήποτε πράξη βίας ή αυθαιρεσίας από τον ένστολο, που υποτίθεται οτι εκπροσωπεί την οργανωμένη πολιτεία - άρα όλους μας.


Δεν θέλω να επαναλάβω τα αστυνομικά αυτονόητα. Αυτό που με φόβισε εξ αρχής, με τις επιχειρήσεις στα Εξάρχεια είναι οτι η αστυνομική παρουσία εμπίπτει στην κατηγορία “τα μεταξωτά βρακιά θέλουν και επιδέξιους...” Διότι η αστυνομική παρουσία είναι από τη φύση της “άβολη”, για τη λειτουργία μιας πόλης και των κατοίκων της. Να το πω πολύ αθώα, όταν σταθμεύουν στο απέναντι περίπτερο από το σπίτι μου περιπολικά για έλεγχο, κανείς δεν σταματάει να πάρει τσίχλες και εφημερίδες - πάει η δουλίτσα του του ανθρώπου. Όταν σταθμεύουν για αλκοτέστ δεν κοιμάται η γειτονιά, γιατί διαταράσσουν την κοινή ησυχία (οι εντεταλμένοι για την τήρηση των νόμων) - τρεις η ώρα τη νύχτα!

Όπως λοιπόν είναι αδιανόητο να χρησιμοποιείς σφυρίχτρα (!) στις 3 η ώρα τη νύχτα, έτσι και η αστυνομική παρουσία (που κατά τα άλλα θα έπρεπε να εμπνέει ασφάλεια) απαιτεί ένα εκπαιδευμένο και δημοκρατικό σώμα - κι όχι ένα κομπλεξικό συνοθύλευμα ακατάλληλων υπαλλήλων. Ακόμα και με τις καλύτερες προθέσεις, η παρουσία δέκα μπλε στολών και η διαδικασία ελέγχων ταυτότητας δεν είναι καθόλου ευχάριστη υπόθεση, για τη ροή της καθημερινότητας. Πόσο μάλλον, όταν και με την καλύτερη εικόνα που διαθέτουν, οι “μέσοι” αστυνομικοί είναι “αραχτοί” στη βάρδια, με μαύρο γυαλί, φραπεδιά, κινητό και καφέ. Για να έχει λοιπόν μια τέτοια “ειρηνική” (με τις καλύτερες προθέσεις, ας υποθέσουμε) παρουσία αποτελέσματα, πρέπει να είναι υποδειγματικά πειθαρχημένη, ευγενική και διακριτική.

Η ανάγκη για εξαιρετική εκπαίδευση μεγαλώνει, όταν υπάρχουν προηγούμενα “βεντέτας” και οι όποιοι κουκουλοφόροι/χούλιγκαν την πέφτουν σε μαγαζιά, περιουσίες - και με μεγάλη χαρά στους ίδιους τους αστυνομικούς, που αποτελούν “λαχταριστό στόχο”. Το μικρονοϊκό αυτό παιχνιδάκι της “γάτας με το ποντίκι” ενισχύεται φυσικά από τη χαμηλή νοημοσύνη, το φανατισμό και την εκατέρωθεν λογική του “οφθαλμόν αντί οφθαλμού”. Επαναλαμβάνω όμως: Λογαριασμό για την αυθαιρεσία δεν θα ζητήσω από τον πολίτη - αυτός θα κληθεί να απολογηθεί στη δικαιοσύνη. Από τον εκπρόσωπο της πολιτείας τον απαιτώ.

Η περίπτωση του “Φλοράλ” είναι μια κλασική ελληνική αστυνομική ιστορία, όπου ο αστυνομικός δεν μπορεί να κάνει διάκριση μεταξύ πολίτη και “αδικηματία” - γιατί “ξεχνάει” οτι ο ίδιος άνθρωπος μπορεί να έχει “διαδοχικά” και τις δύο ιδιότητες. Γι αυτό υπάρχουν η εκπαίδευση (που απαιτεί κι ένα ελάχιστο μυαλό βεβαίως) και οι διαδικασίες. Τον αδικηματία τον πιάνεις επ’ αυτοφώρω - και πρέπει να μπορέσεις να το κάνεις αυτό, αλλιώς είσαι αποτυχημένος. Στον πολίτη είσαι “με το σεις και με το σας”.

Υπάρχουν δύο εκδοχές: Η πρώτη λέει (και αυτόπτες ορκίζονται γι αυτό - και δεν έχω λόγο να μην τους πιστέψω) οτι τα δύο παιδιά που επιχείρησαν να συλλάβουν οι ράμπο με τα κράνη ήταν παντελώς άσχετα με την προηγηθείσα επίθεση κατά της αστυνομικής διμοιρίας (“σύλληψη στο σωρό”, κάτι που συμβαίνει συχνότατα). Η λογική αυτή λέει (και πολύ πιστευτά) οτι δυό πιτσιρικάδες που “έκαναν ντου”, δεν κάθονται μετά να πιουν καφέ αμέριμνοι - εκτός αν είναι τέρατα ψυχραιμίας, υποψήφια για Όσκαρ.

Η άλλη (την οποία υιοθετεί - άκριτα θα έλεγα, εκτός αν ξέρει κάτι που δεν ξέρουμε οι υπόλοιποι - ο φίλτατος Πάσχος Μανδραβέλης) είναι επίσης λογικοφανής και λέει οτι οι δύο νεαροί, προσπαθώντας να διαφύγουν από τους αστυνομικούς μπήκαν στο “Φλοράλ”, για κάλυψη και παρίσταναν τους αμέριμνους. Όταν πήγαν να τους συλλάβουν οι αστυνομικοί, τότε οι παριστάμενοι στην εκδήλωση παρουσίασης βιβλίου αντέδρασαν, καλύπτοντας τους - και έτσι συνέβησαν όλα τα υπόλοιπα.

Για την οικονομία της συζήτησης, θα δεχτώ τη δεύτερη. Ακόμα κι έτσι να είναι, η αστυνομία θα έπρεπε να είναι πολύ προσεκτική και διακριτική, όταν με τις πράξεις της διαλύει (εκ των πραγμάτων) μια συγκέντρωση πολιτών (εμφανώς πολιτική/πολιτιστική άλλωστε - και σίγουρα όχι “εγκληματική”).

Δεν έχω εικόνα τι συνέβη μέσα στο καφέ/βιβλιοπωλείο. Έχω όμως την εικόνα απ’ έξω - όπως βλέπω και μπροστά στα μάτια μου, έναν πολίτη να διαπληκτίζεται πολύ ευγενικά με τον αστυνομικό κι έναν άλλον - πιθανώς (πιθανώς λέω) με απαράδεκτο ύφος “ξέρεις ποιός είμαι εγώ ρε;” - να επιχειρεί υποτιμητικά να βγάλει το κράνος κάποιου που μοιάζει επικεφαλής. (Επ’ ευκαιρία: σόφρων επικεφαλής αξιωματικός, με εμπειρία, που έχει στοιχειώδη νοημοσύνη και πολιτικό κριτήριο, χωρίς να είναι κουτοπόνηρος “μπουρτζόβλαχος” τύπου ζαρντινιέρας - για να συμμαζεύει τους, ας πούμε, “θερμόαιμους” υφισταμένους - δεν υπάρχει;) Επίσης ακούω πολίτες να λέει ο καθείς το κοντό του και το μακρύ του, να διαμαρτύρεται και να επιτιμά τους αστυνομικούς, προσπαθώντας να τους πει οτι συλλαμβάνουν λάθος ανθρώπους. Δικαίωμα τους, όπως δικαίωμα και του Αλέξη Τσίπρα να πει την επομένη το αμετροεπές “κάνετε τα Εξάρχεια Λωρίδα της Γάζας” και να μιλήσει για “καλά οργανωμένο σχέδιο” (μόνο “οργανωμένο” δεν μπορείς να ονομάσεις τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η αστυνομία) - προσπαθώντας να επιβάλει έναν παθογενή αριστερό λόγο. Θα τον κρίνει ο λαός. Ούτε μας ενδιαφέρουν οι πράξεις των παριστάμενων πολιτών - των αστυνομικών μας ενδιαφέρουν...



Πρώτο φάουλ: Τι κάνουν οι αστυνομικοί παρατεταγμένοι ως μπουλούκι στο δρόμο, χωρίς εμφανή λόγο; Ψάχνουν για καυγά και “τσαμπουκά”; Ή έκαναν τη δουλειά τους και φεύγουν ή αλλιώς είναι ελεγκτέοι για προκλητική συμπεριφορά.


Δεύτερο φάουλ: Τι σημαίνει “ο κύριος (Παπαχρήστος) για προσαγωγή”; Ο αστυνομικός οφείλει να μείνει ήρεμος, να αποκρούσει το όποιο χτύπημα (ή άγγιγμα στην προκειμένη περίπτωση - που απ΄ότι γνωρίζω δεν αποτελεί, ούτε θα έπρεπε να αποτελεί αδίκημα, γιατί δεν είναι καν αντίσταση κατά της αρχής) και να πράξει τα δέοντα. Δηλαδή να ολοκληρώσει την όποια έρευνα για υπόπτους αδικημάτων και να φύγει. Αν κάποιος θεωρεί οτι το άγγιγμα αστυνομικού αποτελεί αιτία σύλληψης, θα θυμίσω εικόνες από όλες τις αστυνομίες των δυτικών χωρών (συμπεριλαμβανομένης και της δικής μας), που παίζουν κυριολεκτικά ξύλο με διαδηλωτές, χωρίς να σημαίνει υποχρεωτικά οτι θα τους συλλάβουν.
Η ΠΡΟΣΑΓΩΓΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΡΟ ΑΝΤΕΚΔΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ “ΚΑΨΩΝΙ”.


Τρίτο (και προπατορικό) φάουλ: Τι σημαίνει “αστυνομικός χωρίς διακριτικά”; Από πού κι ως πού είναι αποδεκτό οι αστυνομικοί να παρανομούν εμφανώς και συστηματικά (μου έχει τύχει ακόμα και τροχαίος, αυτόπτης ατυχήματος, που αρνήθηκε να μου δώσει τα στοιχεία του “για να μη μπλέξει”) - και να τη γλυτώνουν; Είναι ή δεν είναι “παρακράτος” ο αστυνομικός με καλυμμένα τα χαρακτηριστικά του προσώπου του (άρα μη αναγνωρίσιμος), που δεν φοράει διακριτικά και αρνείται να δώσει τα στοιχεία του; Τιμωρήθηκε παραδειγματικά ολόκληρη αυτή η διμοιρία για το σοβαρό αυτό παράπτωμα - και ο επικεφαλής της διπλά;



Ερχόμαστε λοιπόν στα βασικά ερωτήματα: Μπορεί ο κύριος Χρυσοχοίδης να εφαρμόσει μια πολιτική που δείχνει σωστή, με αυτή την αστυνομία (αφού και ο ίδιος ομολογεί οτι είναι διαλυμένη) - αν δεν κάνει τρομερή δουλειά εκπαίδευσης, σε βάθος χρόνου; Μάλλον όχι, παίρνει μεγάλο ρίσκο, ενόψει μάλιστα και Πολυτεχνείου, επετείου θανάτου του Αλέξη κλπ.

Μπορεί να αφήσει τα πράγματα ως έχουν; Όχι, είναι η αλήθεια. Ίσως θα έπρεπε να ακολουθήσει μια πιο προσεκτική και σταδιακή εφαρμογή πολιτικής - χωρίς αυτό να σημαίνει οτι δεν καραδοκούν οι κίνδυνοι να τον “αδειάσει” ένας Κορκονέας, ότι κι αν κάνει.

Δίνουν το λάθος μήνυμα στους αστυνομικούς οι χειρισμοί του; Μπορεί, αν ο αστυνομικός που κρίνει όλα αυτά είναι στενόμυαλος, πιστεύει σε ακροδεξιές αφέλειες και εγκλωβίζεται στο δίλλημμα “κάνω τη δουλειά μου, μου τη πέφτουν, δεν κάνω τίποτα πάλι μου τη πέφτουν”. Η αλήθεια είναι οτι δεν ξέρει να κάνει τη δουλειά του - γιατί ξέρει να την κάνει μόνο παρανομώντας, από τον “εύκολο δρόμο”. Το κακό είναι οτι (στη καλύτερη περίπτωση), ο αστυνομικός αυτός θα κάνει λευκή απεργία.

Όταν διαβάζω οτι στην Καισαριανή, όπου ψήφισαν τα ΜΑΤ και τα σχετικά (ως μπλοκ) βγήκε 15% ΛΑΟΣ και 5% Χρυσή Αυγή, τότε φοβάμαι οτι δεν μπορούν να γίνουν πολλά πράγματα - παρά μόνο με πολύ πίεση και παραδειγματικές “αντιφασιστικές τιμωρίες”, που θα φτάνουν ως την απόταξη (όχι βεβαίως από “υπηρεσιακά συμβούλια συναδέλφων”, αλλά από ανεξάρτητο όργανο).

Τελευταίο και καθοριστικό ερώτημα: Δηλαδή, να κάνουμε “πογκρόμ” στην αστυνομία, με βάση τις πολιτικές πεποιθήσεις; Όχι φυσικά - μακριά από μια δημοκρατική κοινωνία τα “πιστοποιητικά φρονημάτων”. Μόνο οι αντιδημοκρατικές πράξεις (και φυσικά οι εγκληματικές) μπορούν να τιμωρούνται - και αυστηρά μάλιστα. Με τη βοήθεια ψυχολόγων και άλλων ειδικών, το σώμα πρέπει να καθαρίσει, χωρίς κλαψούρες "οικογενειάρχης άνθρωπος, θα χάσει τη δουλίτσα του", από αυτούς που δεν μπορούν και δεν πρέπει να έχουν όπλο και εξουσία (και δυστυχώς η αστυνομία απανταχού στον κόσμο τους τραβάει σαν μαγνήτης). Αλλά αν πράγματι θέλει αποτελέσματα ο κύριος Χρυσοχοίδης, το γραφείο που εξήγγειλε οτι θα δέχεται καταγγελίες πολιτών για αστυνομική αυθαιρεσία, θα πρέπει να εξελιχθεί σε μια πολύ σοβαρή Διεύθυνση εποπτείας του αστυνομικού έργου, σοβαρής εκπαίδευσης των αστυνομικών - και κυρίως καταπολέμησης της μετατροπής των αστυνομικών σε παρακρατικούς, που συνεργούν με εγκληματικές οργανώσεις σε επεισόδια και χαιρετούν φασιστικά.
prokopisdoukas.blogspot.com