Ποιος Σαρκοζί;

Σε όσους εκτιμούν ότι η επόμενη ημέρα της εκλογής αρχηγού στη ΝΔ θα είναι μια δύσκολη υπόθεση, διάφοροι εξυπνάκηδες αντιτείνουν:

- Μπα! Δεν βλέπετε τι έγινε με το ΠαΣοΚ; Πλακώθηκαν το 2007 και δύο χρόνια αργότερα είναι κυβέρνηση.

Το επιχείρημα το βρίσκω επιεικώς αστείο.

Πρώτον, επειδή η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται απαραιτήτως ή, όταν επαναλαμβάνεται, επαναλαμβάνεται ως φάρσα. Μεταξύ μας, στην περίπτωση της ΝΔ το δεύτερο το βρίσκω πιθανότερο...

Δεύτερον, επειδή το ΠαΣοΚ είναι σήμερα κυβέρνηση όχι επειδή πλακώθηκαν το 2007 ο Παπανδρέου με τον Βενιζέλο αλλά επειδή κατέρρευσαν ο Καραμανλής και η ΝΔ μέσα σε δώδεκα μήνες.

Θα θυμίσω (σε όσους έχουν ασθενή μνήμη...) ότι το ΠαΣοΚ επέστρεφε από τις θερινές διακοπές τού 2008 με τέσσερις- πέντε μονάδες υστέρηση στις δημοσκοπήσεις και όλοι προεξοφλούσαν έναν φθινοπωρινό δεύτερο γύρο εσωκομματικής αναμέτρησης με απρόβλεπτες εξελίξεις.

Και τι έγινε; Πήγε ο Καραμανλής στη ΔΕΘ, είπε τα γνωστά, ακολούθησε το Βατοπαίδι, ήλθε η οικονομική κρίση και μέσα σε μερικές εβδομάδες το ΠαΣοΚ πήρε κεφάλι. Οπως είναι λογικό, όταν ένα κόμμα παίρνει κεφάλι στις δημοσκοπήσεις, όλα τα εσωτερικά του προβλήματα περνούν σε δεύτερη μοίρα. Τη συνέχεια την ξέρετε. Δεν έχω προφανώς καμιά πρόθεση να γίνω μάντης δεινών για την ΝΔ, άλλωστε ουδέποτε έπαιξα τον μάντη. Πολύ φοβούμαι, όμως, ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν έχει ακόμη συνειδητοποιήσει πλήρως την ανηφόρα που το περιμένει. Ισως επειδή τη συζήτηση επί της ουσίας την αποφεύγουν επιμελώς.

Γι΄ αυτό και σε όσους εξαντλούν την πνευματική τους δραστηριότητα υποσχόμενοι κάποια μαγική «συνταγή Σαρκοζί», θέλω απλώς να υπενθυμίσω τρία πολύ απλά πράγματα:

Πρώτον, η πολιτική πλειοψηφία στη Γαλλία είναι, ούτως ή άλλως, δεξιά και κεντροδεξιά. Ακόμη και στις χειρότερες στιγμές της, η ευρύτερη Δεξιά ουδέποτε έπεσε κάτω από 46%-47%. Τα τελευταία πενήντα χρόνια, μόνο σε δύο βουλευτικές εκλογές (το 1981 και το 1988) πήρε η γαλλική Κεντροαριστερά περισσότερες ψήφους. Σε αντίθεση με την Ελλάδα, όπου η πολιτική πλειοψηφία είναι σαφώς αριστερήςκεντροαριστερής απόκλισης και η ΝΔ παίζει, ούτως ή άλλως, εκτός έδρας. Δεύτερον, ο Σαρκοζί δεν ξεπετάχτηκε από μια εκλογική συντριβή, ούτε από μια χρεοκοπημένη διακυβέρνηση. Προέκυψε από μια προϋπάρχουσα πλειοψηφία της ίδιας πολιτικής κατεύθυνσης, απλώς στην άσκηση της εξουσίας προσέδωσε και δικά του, ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.

Τρίτον, η «συνταγή Σαρκοζί» χρειάζεται κατ΄ αρχήν έναν Σαρκοζί. Κι εγώ, μεταξύ μας, δεν βλέπω τέτοιον στη ΝΔ ούτε σε φωτογραφία. 
Γ.Πρετεντέρης-ΤΟ ΒΗΜΑ