ΠαΣοΚ, Σαμαράς Μπακογιάννη

Κυκλοφορεί επίμονα η θεωρία ότι το συμφέρον του ΠαΣοΚ θα το εξυπηρετούσε καλύτερα η επικράτηση στη Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά και όχι της Ντόρας Μπακογιάννη. Αυτό θυμίζει τα ανάλογα που είχαν κυκλοφορήσει μετά τις εκλογές του 2007 για το συμφέρον της Νέας Δημοκρατίας, που θα το εξυπηρετούσε καλύτερα ο «λίγος» και επιπλέον «αμερικανάκι» Γιώργος Παπανδρέου. Δεν ξέρω τι θα έκανε ο σημαντικός πάντως Βαγγέλης Βενιζέλος, όμως τη Νέα Δημοκρατία τη συνέτριψε ο Γιώργος Παπανδρέου.

Τα επιχειρήματα για το τι συμφέρει το σημερινό ΠαΣοΚ είναι δύο (δεν περιλαμβάνεται σε αυτά το πολιτικά κωμικό «στόρι» για τις σχέσεις του Παπανδρέου με τον Σαμαρά όταν ήταν φοιτητές στις ΗΠΑ και μοιράζονταν το ίδιο δωμάτιο!). Σύμφωνα με το πρώτο, η Νέα Δημοκρατία θα αποκτήσει με τον Σαμαρά έναν σαφέστατο πολύ δεξιό χαρακτήρα και συνεπώς οι κεντρώοι δημοκρατικοί θα συνεχίσουν να στηρίζουν το ΠαΣοΚ. Και σύμφωνα με το δεύτερο, η συνεννόηση του ΠαΣοΚ με την αξιωματική αντιπολίτευση για τα λεγόμενα «εθνικά θέματα» θα είναι ευκολότερη με τον Σαμαρά από ό,τι με την Μπακογιάννη. Για δες: ο Παπανδρέου δεν είναι πια «ενδοτικό αμερικανάκι» όπως πολλοί εθνικιστάριοι κατηγορούν την Μπακογιάννη ότι είναι;

Και τα δύο αυτά επιχειρήματα είναι φυσικά σαθρά.

Αν νικήσει ο Σαμαράς θα έχουμε μια λαϊκή (λαϊκίστικη μάλιστα) εθνικιστική δεξιάακροδεξιά που μπορεί μεν να περιορίσει την πελατεία του Καρατζαφέρη αλλά θα επηρεάσει σίγουρα το σύνολο της πολιτικής σκηνής. Και θα προκαλέσει, όπως παλαιότερα, υπόγειες συμμαχίες με το βαθύ και δήθεν πατριωτικό ΠαΣοΚ και την εθνικοαριστερά, δηλαδή με αυτούς που από κοινού με τη δεξιά και την ακροδεξιά υπονόμευσαν τον Σημίτη. Αν ο Παπανδρέου αποπειραθεί ανοίγματα για το πρόβλημα με την πΓΔ της Μακεδονίας, το Κυπριακό και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, δεν θα διστάσουν είτε να τον υποτάξουν είτε να τον ακυρώσουν: οι πρώτες συσπειρώσεις του «χώρου» είναι ήδη ορατές. Διαδικτυακές και έντυπες... Το ίδιο θα συμβεί και απέναντι σε κάθε σοβαρή, ρεαλιστική και γενναία πολιτική οικονομικών, κοινωνικών και διοικητικών μεταρρυθμίσεων της χώρας, και μάλιστα με δεδομένο τον συστηματικό αρνητισμό των συνδικάτων.

Η αντιπολίτευση μιας κεντροδεξιάς Νέας Δημοκρατίας δεν θα είναι ασφαλώς λιγότερο σκληρή, υπάρχει όμως ελπίδα να είναι πιο σύγχρονη και πιο «ευρωπαϊκή»: μπορεί και αυτό να μη συμφέρει το παπανδρεϊκό ΠαΣοΚ, συμφέρει όμως τη χώρα.

Σε τελευταία ανάλυση, δεν αρμόζει πάντως στο ΠαΣοΚ να παίρνει μέρος στις διαμάχες της Νέας Δημοκρατίας. Πράγμα που συμβαίνει έμμεσα όταν τόσοι επικοινωνιακοί εκφραστές του «παίζουν Σαμαρά» και «δεν παίζουν Ντόρα».
Ρ. Σωμερίτης-ΤΟ ΒΗΜΑ