Που πάει να πει «Λουλούδι της ερήμου»
Όταν ήταν τριών χρονών τής έκοψαν την κλειτορίδα. Στα εφτά διέσχισε ξυπόλητη την Αφρική: «Να, κοίτα τις πατούσες μου, είναι χαρακωμένες από τις πέτρες». Ύστερα από λίγα χρόνια, βρέθηκε παραδουλεύτρα στην πρεσβεία της Σομαλίας στην Αγγλία. Ύστερα άστεγη στους δρόμους του Λονδίνου. Ώσπου ένας σπουδαίος φωτογράφος μόδας ανακαλύπτει το μαύρο διαμάντι και η σοκολατένια θεά εκτοξεύεται σε όλες της πασαρέλες της υφηλίου.
«Είναι άθλιοι, ψεύτικοι, δήθεν και βρώμικοι. Τους χρησιμοποίησα. Και πριν από δώδεκα χρόνια, όταν κατάλαβαν τι ακριβώς έκανα, τρομοκρατήθηκαν. Τότε έφυγα, λέγοντας Up Υours. Γι΄ αυτό λέω στην Ελληνίδα: Βe yourself. Δεν είσαι βυζιά και οπίσθια. Δεν έχεις ανάγκη την τσάντα του Γκούτσι και τα παπούτσια της Πράντα. Ανακάλυψε τον εαυτό σου. Να ζήσεις. Να χαρείς. Να συμφιλιωθείς μ΄ αυτό που είσαι. Τότε κι έναν καλό άντρα θα βρεις».
Ανάσα δεν έπαιρνε. Μόλις μπήκα για τη μικρή μας συνομιλία, ξαπλωμένη στον καναπέ την βρήκα. Ένας μαύρος μίσχος με αναλογίες καλύτερες και από της Ναόμι Κάμπελ. «Έλα, κάθισε δίπλα μου». Ταράχτηκα. Εγώ μια ανάσα δίπλα σ΄ ένα από τα πιο όμορφα μανεκέν της υφηλίου; Αδύνατον. Γονάτισα. «Σε κατάλαβα. Είσαι ο άνθρωπός μου».
Κοιτάζοντάς την, οι σκηνές από την ταινία «Λουλούδι της ερήμου» δαγκώσανε το στομάχι μου. Όχι πως είναι σπουδαία η ταινία. Αλλά μια σκηνή είναι ο ζωντανός εφιάλτης των προνομιούχων του Πρώτου Κόσμου. Η μάνα κουβαλάει το τρίχρονο κοριτσάκι, δηλαδή τη Γουάρις. «Όχι» με διορθώνει. «Είναι Γουαρίς» (στη λήγουσα). Η μάνα παραδίδει το αθώο πλάσμα σε μια γριά μαμμή. Η μάνα ανοίγει τα πόδια της μικρής. Η μαμμή με ξυράφι κόβει την κλειτορίδα και ύστερα τη ράβει. Όπως κάνουμε εμείς με τη γέμιση της γαλοπούλας... Το Λουλούδι της ερήμου να σφαδάζει και να κολυμπάει στο αίμα. Θεέ μου!
Αυτή η Αφρική. Ένα πανέμορφο πλάσμα που εκατομμύρια άθλιοι, καλοταϊσμένοι, άπληστοι Λευκοί ορμάνε να τη βιάσουν, και με τη σάρκα της τις κοιλιές τους να χορτάσουν.
Κι όμως. Το 90% της Αφρικής δεν είναι αυτό που νομίζετε εσείς. Είναι όμορφο, με ειρηνικούς ανθρώπους. Αυτός και ο σκοπός μου, ν΄ αλλάξω το image της Αφρικής.
Όλα τα χρωστάμε σ΄ αυτά τα πλάσματα του Τρίτου Κόσμου.
Θα αγοράσω μια μεγάλη φάρμα στην Τανζανία. Θα φέρω αγρότες, θα φτιάξω σχολεία. Και θα μεταφέρω το μήνυμα: Φέρε χαρά, ζήσε τη ζωή. Βάλε το μυαλό σου να δουλέψει. Ο Θεός δεν μας έστειλε εδώ για να καθόμαστε. Ούτε ήρθαμε για να σκοτώνουμε, να κλέβουμε και να αρπάζουμε. Βρες το νόημα της ζωής. Όταν το βρεις, θα ξέρεις τι να κάνεις και πώς να ζήσεις.
Μα, φταίει το σύστημα, όχι αυτοί.
Όρμησε να με «σκοτώσει» από αληθινό θυμό και οργή: «Δεν μπορώ να ακούω άλλο τα ίδια και τα ίδια: "Δεν έχω λεφτά, δεν βρίσκω δουλειά, δεν έχω να πληρώσω το νοίκι"... Κάνε κάτι αδελ φέ μου. "Μα, ξέρεις φταίει η κυβέρνηση". Μα, εσύ ψήφισες αυτούς τους άθλιους πολιτικούς. Ξύπνα. Πάρε τα πράγματα στα χέρια σου. Υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι απείρως καλύτεροι απ΄ αυτούς. Αυτοί δεν είναι ηγέτες. Είναι απατεώνες και κλέφτες. Αν ήμουν πολιτικός, θα προσπαθούσα να κάνω τα καλύτερα για τον λαό. Ο κόσμος πρέπει ν αλλάξει ριζικά. Όλοι πρέπει να αλλάξουμε. Θέλω εκπαίδευση, θέλω σχολεία, θέλω νοσοκομεία. Fuck the system. Μέχρι στιγμής αποδεχόμαστε το σύστημα. Καθόμαστε, γκρινιάζουμε και επαναλαμβανόμαστε. Το νόημα της ζωής δεν είναι αυτό το άψυχο τραπέζι (το πιάνει με τα λεπτά δάχτυλά της). Το νόημα είναι αυτό (και θωπεύει τα μάγουλά μου). Ένας άντρας χρειάζεται τη συντροφιά μιας γυναίκας. Δεν υπάρχει τίποτα χωρίς αγάπη. Το πλούσιο αγόρι εκεί πάνω στην εξουσία δεν μπορεί ν αγοράσει αιωνιότητα με το χρήμα. Χωρίς την καρδιά μας δεν είμαστε τίποτα.
Σηκώθηκα από τον καναπέ και τη φίλησα τρεις φορές. «Όχι», μου λέει. «Στη Γαλλία, τέσσερις. Ξέρεις γιατί; Τα δύο φιλιά είναι τυπικά. Τα τέσσερα, για ανθρώπους με αισθήματα βαθιά». Έπειτα με τα αχόρταγα μάτια της γαζέλας που διψούν για αλλαγή, πρόσθεσε. «Πώς σε λένε;» Το είπα. «Και η ηλεκτρονική σου διεύθυνση;». Την είπα κι αυτή. «Θα σε διαβάζω καθημερινά». Μα, δεν διαβάζεις ελληνικά. «Εγώ θα τα διαβάζω».
Αξίζει να είσαι δημοσιογράφος, να ζήσεις αυτή τη στιγμή!
ΙΝFΟΗ ταινία «Το λουλούδι της ερήμου», από το ομώνυμο βιογραφικό βιβλίο της Γουαρίς Ντίρι, θα προβάλλεται στις ελληνικές αίθουσες από τις 28 Ιανουαρίου.
Δ Δανίκας -ΤΑ ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σεβαστείτε το ελεύθερο βήμα σχολιασμού και διαλόγου. Ανωνυμία δεν σημαίνει και ασυδοσία.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Σημείωση : Κάθε υβριστικό , προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο θα διαγράφεται...
Σχόλια με ονομαστικές αναφορές που περιέχουν ατεκμηρίωτες καταγγελίες θα διαγράφονται.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.