Εναν χρόνο αργότερα, και με την ψυχραιμία της απόστασης από τα γεγονότα, το ερώτημα είναι τι ακριβώς έκανε πέρυσι ο ΣΥΡΙΖΑ και τι πλήρωσε.
Δεν νομίζω ότι μπορεί κανείς να τους προσάψει ότι προκάλεσαν ή υποκίνησαν τα γεγονότα, ούτε μπορεί να τους φορτώσει ευθύνη για την κλιμάκωση της βίας, προς Θεού!
Αυτό, νομίζω, που κυρίως ενόχλησε είναι η εντύπωση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρούσε όσα συνέβαιναν «καλό πράγμα» - μια άποψη η οποία διαπερνά ακόμη το χθεσινό άρθρο του Τσίπρα. Και όταν λέω «όσα συνέβαιναν» δεν αναφέρομαι, φυσικά, στη δολοφονία του νεαρού παιδιού αλλά στο γεγονός ότι την ακολούθησε μια «έκρηξη της νεολαίας».
Υποθέτω, ας πούμε, ότι ενώ όλοι παρακολουθούσαμε τα γεγονότα με βαριά καρδιά και στενοχώρια, στον ΣΥΡΙΖΑ το γλεντούσαν. Και γλεντούσαν (θέλω να ελπίζω) όχι από κοινωνική μοχθηρότητα αλλά επειδή θεωρούσαν ότι επιβεβαιώνεται η πάγια θεωρία τους πως η χώρα βρίσκεται αενάως στο χείλος της «κοινωνικής έκρηξης».
Εναν χρόνο αργότερα, η πρόγνωση έχει διαψευστεί για άλλη μία φορά. Μόνο που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πλήρωσε τη διάψευση των προγνωστικών, άλλωστε τα κόμματα δεν είναι ΟΠΑΠ. Πλήρωσε την αναντιστοιχία του με το κοινό αίσθημα. Οταν, μάλιστα, τα γεγονότα κύλησαν στη βία, όταν η βαριά καρδιά και η στενοχώρια του απλού ανθρώπου εξελίχθηκαν σε αγανάκτηση, τότε η αναντιστοιχία κατέστη χαώδης.
Ούτε αυτό κατάφερε ο ΣΥΡΙΖΑ να καταλάβει. Εγκλωβίστηκε σε μια αγωνιστική ξεροκεφαλιά του τύπου «εμείς δεν καταδικάζουμε», όταν το αίτημα της καταδίκης δεν ήταν παρά μια έκκληση να συνταχθούν με τα εύλογα αισθήματα ολόκληρης της κοινωνίας. Φάνηκαν να παίζουν την επανάσταση με τα παιδιά και τις περιουσίες των άλλων.
Υπ΄ αυτή την έννοια, στον ΣΥΡΙΖΑ δεν κόστισαν οι απόψεις, η στάση ή οι δηλώσεις των στελεχών του. Κόστισε η αδυναμία του να αντιληφθεί ότι αυτό που εκφράζει δεν είναι η κοινωνία και η άρνησή του να συνταχθεί με μια κοινωνία την οποία (κατά τα άλλα) επιθυμεί να εκφράσει. Και αυτό στην πολιτική είναι πολύ βαρύ παράπτωμα.
Γ.Πρετεντέρης-ΤΟ ΒΗΜΑ
(ΜΕ) ΤΙ ΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ Ο ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΡωτάω διότι:
1) Το άρθρο ζητήθηκε από τον Σταύρο Θεοδωράκη για την ιστοσελίδα του protagon.gr και δημοσιεύεται εκεί, όχι στην«Αυγή».
2) Δεν λέει μόνο αυτό ο Τσίπρας, λέει κι άλλα πράγματα.
3) Δεν παρατήρησα κανένα γλέντι στον ΣΥΡΙΖΑ. Αν κάποιοι γλεντούσαν, αυτοί βρίσκονταν στα παράθυρα των τηλεοπτικών δελτίων, γιατί επιτέλους είχαν θέμα. Μεταξύ αυτών και ο κύριος Πρετεντέρης!
4) Κοίτα ποιός μιλάει για "πολιτικά παραπτώματα"...
5) Τελικά κάτι τύποι σαν τον Πρετεντέρη φαίνεται ότι είναι άθλιοι όταν τα χώνουν στον Γιώργο και στο ΠΑΣΟΚ, αλλά μάλλον χρήσιμοι όταν ρυπαίνουν πρόσωπα άλλων πολιτικών χώρων.
Υ.Γ.: Όσοι αναγνώστες του pelasgia.blogspot.com ενδιαφέρονται να δουν το πλήρες κείμενο του Αλέξη Τσίπρα, ιδού: http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=70&smid=382&ArticleID=720&reftab=61&t=%CE%A0%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%86%CE%BF%CE%B2%CE%AC%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%94%CE%B5%CE%BA%CE%AD%CE%BC%CE%B2%CF%81%CE%B7%CE%B4%CE%B5%CF%82;
Και κάτι ακόμη:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Καμάρωνα την Ελσα στα Προπύλαια να καμαρώνει και για τα τρία της έφηβα παιδιά στη διαδήλωση και ντρεπόμουν γιατί οι πολλοί, όλες αυτές τις ημέρες και τις νύχτες, δεν βρεθήκαμε στους φλογισμένους δρόμους της οργής, αγκαλιά με τα παιδιά και τα εγγόνια μας, κόντρα στην ένστολη βαρβαρότητα, στην κυβερνητική αναισθησία, στην πολιτική υποκρισία.
Αυτά τα παιδιά που ανδρώθηκαν σε μία νύχτα, καθώς το βόλι στην καρδιά του Αλέξη σκότωνε και τη δική τους αθωότητα, αυτά τα δεκαπεντάχρονα αγόρια και κορίτσια με το σκοτεινιασμένο βλέμμα, τα σφιγμένα χείλη και την υψωμένη γροθιά, καλά μάς στόλισαν στην συγκλονιστική «επιστολή φίλων του Αλέξη»:
«Μη σκοτώνετε τα όνειρά μας [...] Κάποτε ήσασταν νέοι κι εσείς. Τώρα κυνηγάτε το χρήμα, νοιάζεστε μόνο για τη "βιτρίνα", παχύνατε, καραφλιάσατε, ξεχάσατε [...] Μόνο πουλάτε κι αγοράζετε. Αγάπη πουθενά. Αλήθεια πουθενά [...] Μη μας ρίχνετε άλλα δακρυγόνα. Εμείς κλαίμε κι από μόνοι μας»...
Και κάτι ακόμη:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Καμάρωνα την Ελσα στα Προπύλαια να καμαρώνει και για τα τρία της έφηβα παιδιά στη διαδήλωση και ντρεπόμουν γιατί οι πολλοί, όλες αυτές τις ημέρες και τις νύχτες, δεν βρεθήκαμε στους φλογισμένους δρόμους της οργής, αγκαλιά με τα παιδιά και τα εγγόνια μας, κόντρα στην ένστολη βαρβαρότητα, στην κυβερνητική αναισθησία, στην πολιτική υποκρισία.
Αυτά τα παιδιά που ανδρώθηκαν σε μία νύχτα, καθώς το βόλι στην καρδιά του Αλέξη σκότωνε και τη δική τους αθωότητα, αυτά τα δεκαπεντάχρονα αγόρια και κορίτσια με το σκοτεινιασμένο βλέμμα, τα σφιγμένα χείλη και την υψωμένη γροθιά, καλά μάς στόλισαν στην συγκλονιστική «επιστολή φίλων του Αλέξη»:
«Μη σκοτώνετε τα όνειρά μας [...] Κάποτε ήσασταν νέοι κι εσείς. Τώρα κυνηγάτε το χρήμα, νοιάζεστε μόνο για τη "βιτρίνα", παχύνατε, καραφλιάσατε, ξεχάσατε [...] Μόνο πουλάτε κι αγοράζετε. Αγάπη πουθενά. Αλήθεια πουθενά [...] Μη μας ρίχνετε άλλα δακρυγόνα. Εμείς κλαίμε κι από μόνοι μας».
Φράσεις-ριπές, λέξεις-καρφιά που απευθύνονται σε όλους μας και δεν στοχεύουν μόνο τους Πρετεντέρηδες των καναλιών με τις ατσάκιστες κουστουμιές και τον παχύδερμο κυνισμό· που θρηνούν τάχα μου γοερά για «τον θάνατο του εμποράκου»· που θλίβονται έκδηλα, γιατί δεν λαμπάδιασαν τελικά η Εθνική Βιβλιοθήκη και το Αρχαιολογικό Μουσείο, όπως ασύστολα ψευδολογούσαν και πολύ θα ήθελαν· που δεν καταδέχονται να καταμετρήσουν πόσοι νέοι βρήκαν τον θάνατο από «εξοστρακισμένες» αστυνομικές σφαίρες αναίτια και ατιμώρητα· που θέλουν τους δημοσιογράφους μπάτσους και πιο μπάτσους τους μπάτσους· που εκστασιάζονται με τους γνήσιους και τους τραβεστί «κουκουλοφόρους» και με την αυτονοήτως τυφλή εξεγερσιακή βία, αλλά κλείνουν τα μάτια στην ψυχρά μεθοδευμένη και γι' αυτό στυγερή και αποτρόπαιη κρατική και παρακρατική βαρβαρότητα· που βλέπουν τους μετανάστες μόνο στο πλιάτσικο της αναμπουμπούλας και ποτέ όταν βασανίζονται κτηνωδώς στα κρατητήρια και αυτοκτονούν στα κελιά· και που βάζουν χυδαία στη ζυγαριά από τη μια τα πυρπολημένα αυτοκίνητα, τις σπασμένες βιτρίνες και τα (κακώς, κάκιστα) λεηλατημένα καταστήματα και από την άλλη τα σκοτωμένα όνειρα των εφήβων και το άλικο αίμα του Αλέξη - για να γείρει ανατριχιαστικά στην μπακαλίστικη αποτίμηση, ότι μόνο στην Αθήνα οι ζημιές ανήλθαν συνολικά σε 50 εκατομμύρια ευρώ".
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι αποσπάσματα από άρθρο του Γιώργου Βότση στην "Ελευθεροτυπία", τις μέρες εκείνες.
H απάντηση του blog είναι εδώ http://pelasgia.blogspot.com/2009/12/2009.html
ΑπάντησηΔιαγραφήφίλε xrock κρατάω τις ισορροπίες.
Γνωρίζεις πολύ καλά τη θέση μου για τον Πρετεντέρη το να τον αναρτώ δεν πάει να πει ότι τον ασπάζομαι.