Ο ποιητικός λόγος του Κώστα Μαρκόπουλου

Η στήλη έχει επισημάνει και παλαιότερα τη ροπή του βουλευτή Κώστα Μαρκόπουλου προς τις τολμηρές μεταφορές, τα ιδιότυπα συντακτικά σχήματα και, γενικώς, προς όλα εκείνα τα γλωσσικά στοιχεία που προσδίδουν στον πολιτικό λόγο του κάτι το «ποιητικό», υπό την έννοια ότι αφήνουν να πλανάται η εντύπωση ότι, ως ρήτωρ, κάθε φορά που ανοίγει το στόμα του ο δεύτερος τη τάξει κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Ν.Δ., κατά κάποιο τρόπο επεκτείνει τα όρια της γλώσσας της πολιτικής.
Εξοχο παράδειγμα ο ύμνος προς τον Αντώνη Σαμαρά, με τον οποίο τελειώνει βαρυσήμαντο άρθρο του σε εφημερίδα προσκείμενη στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης: «Δεν προέρχεται από παραδοσιακή πολιτική οικογένεια. Οχι πως αποτελεί μειονέκτημα η αναζήτηση κληρονομικών αρχόντων. Είναι, ωστόσο, πρόβλημα η διαιώνιση αυτής της νοοτροπίας. Ετσι, χωρίς χρέη, χωρίς εξαρτήσεις, ραπίζοντας τις ισορροπίες, αποθεώνοντας τις αξίες και τους άξιους, καλείται να απενοχοποιήσει μια παράταξη από συμπλέγματα και αγκυλώσεις». Βλέπουμε, εδώ, με πόση τέχνη ο Κ. Μαρκόπουλος πλέκει τους φιλοσοφικούς στοχασμούς του για το κληρονομικό δικαίωμα στην πολιτική ηγεσία με την -τουλάχιστον πρωτότυπη- εικόνα ενός Σαμαρά ο οποίος ραπίζει τις ισορροπίες και αποθεώνει τους άξιους!
(Ωραίες οι αναλύσεις στον Τύπο για τα πολιτικά προβλήματα που έχει μπροστά του ο νέος αρχηγός της Ν.Δ., το δυσκολότερο όλων όμως είναι οι ακραιφνείς πιστοί του...)
Και προσωκρατικός
Πάντως, επειδή οφείλω να αντισταθμίσω τους επαίνους για τον Κ. Μαρκόπουλο, επισημαίνω και μία αδυναμία του ύφους του: Πολύ συχνά (ίσως επειδή προσπαθεί να μεταδώσει πολύ σύνθετες σκέψεις σε ανθρώπους που δεν έχουμε τις ίδιες δυνατότητες με εκείνον) ο λόγος του γίνεται σκοτεινός, απροσπέλαστος, σχεδόν προσωκρατικός.
Γράφει, π.χ., στο προηγούμενο άρθρο του: «Ο θάνατος των ιδεολογιών συνεχίζεται δυστυχώς και από τη σοσιαλιστική (;) κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Μέσα σε λίγες εβδομάδες οι αγορές θεοποιήθηκαν και οι αποκρατικοποιήσεις έγιναν σανίδα σωτηρίας». Δεν μπορώ να καταλάβω πού το βλέπει αυτό το ΠΑΣΟΚ ο Κ. Μαρκόπουλος, όμως με τον σκοτεινό λόγο του, ενδεχομένως προξενείται σε ορισμένους αναγνώστες (οπωσδήποτε τους πιο αδύναμους πνευματικά) η απολύτως ψευδής εντύπωση ότι ο Κ. Μαρκόπουλος είτε ασκεί κριτική στο ΠΑΣΟΚ από τα αριστερά είτε ότι, απλώς, δεν ξέρει τι του γίνεται...
Στ Κασιμάτης-Καθημερινή