Στα κόκκινα φανάρια ο άντρας της διπλανής πόρτας

Οι πελάτες των εκδιδομένων γυναικών, είτε πρόκειται για όσες εργάζονται σε οίκο ανοχής είτε για τα λεγόμενα κολ γκερλ, είναι οι άνδρες της διπλανής πόρτας. Είναι όλων των ηλικιών και από κάθε οικονομική τάξη. Οι λόγοι δε για τους οποίους καταφεύγουν στις υπηρεσίες τους είναι πολλοί και φυσικά διαφέρουν ανάλογα με την προσωπικότητα του καθενός.

Για παράδειγμα, σύμφωνα με τον 32χρονο κ. Νίκο Καρδαρά, «οι άνδρες επιλέγουν να έχουν τέτοιες σχέσεις γιατί δεν απαιτούν πολλά πολλά». Ο κ. Καρδαράς δίνει τη δική του εξήγηση για την επιλογή αυτή των ανδρών, οι οποίοι έχουν μια φυσιολογική ζωή και όλες τις προϋποθέσεις για να μην καταφύγουν σε οίκο ανοχής προκειμένου να απολαύσουν το σεξ. «Είναι καλύτερα να πηγαίνεις με μια πόρνη από το να κάνεις παράλληλες σχέσεις. Οι περισσότεροι ύστερα από πολλά χρόνια δεσμού ζουν τον κορεσμό. Επίσης, οι σημερινοί οίκοι ανοχής είναι υπερσύγχρονοι και δομημένοι με τέτοιο τρόπο ώστε η συναλλαγή να μένει “πίσω”. Μετά το βλέπεις και σαν ένα παιχνίδι που το μόνο αντίτιμο που καταβάλλεις είναι το χρηματικό» λέει.

Για την ψυχολόγο κ. Αλεξάνδρα Καππάτου όμως υπάρχουν και κάποιο άλλοι λόγοι, τους οποίους δύσκολα παραδέχεται το λεγόμενο ισχυρό φύλο. «Εξερεύνηση, δοκιμή και απόκτηση εμπειρίας στις μικρότερες ηλικίες. Ανασφάλειες λόγω σεξουαλικών προβλημάτων, αδυναμία σύναψης ή υποστήριξης μιας σταθερής σχέσης και η ψευδαίσθηση ότι έτσι μπορούν να καλύψουν ή έστω να συμπληρώσουν κάποια κενά στον γάμο ή τη σχέση τους στις μεγαλύτερες ηλικίες». Προσθέτει δε ότι δεν πρέπει να παραγνωρίζει κανείς πως υπάρχει και μια «ειδική κατηγορία, αυτοί που αντιμετωπίζουν οργανικά προβλήματα ή έχουν κάποιο ζήτημα υγείας το οποίο δυσχεραίνει με τον οποιονδήποτε τρόπο την επαφή τους με τις γυναίκες».

Όλοι οι παραπάνω λόγοι εξηγούν ώς έναν βαθμό γιατί σε μια εποχή ελευθεριότητας στις ερωτικές σχέσεις, όπου η ανεύρεση συντρόφου είναι πολύ πιο εύκολη από ό,τι ήταν στο παρελθόν, συνεχίζει να ανθεί το σεξ επί πληρωμή και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό ώστε να στηρίζεται πάνω σε αυτό μια ολόκληρη βιομηχανία που σε πάρα πολλές περιπτώσεις εκμεταλλεύεται γυναίκες.

Δεκαετία- σταθμός
Ο κοινωνιολόγος κ. Χαράλαμπος Στέρτσος επισημαίνει ότι η κατάρρευση του Ανατολικού Μπλοκ, το άνοιγμα των συνόρων με την Αλβανία και η είσοδος μεταναστών διαφόρων εθνικοτήτων είχαν ως αποτέλεσμα την αύξηση του αριθμού των εκδιδομένων γυναικών στην Ελλάδα κατά τη δεκαετία του 1990». Σύμφωνα μάλιστα με την έρευνα του κ. Λάζου για την οργάνωση StopΝow, το τράφικινγκ, το σύγχρονο δηλαδή δουλεμπόριο, αναπτύχθηκε στην Ελλάδα ως κοινωνικο-οικονομικός θεσμός κυρίως τη δεκαετία του 1990- χαρακτηρίζεται ως η χρυσή δεκαετία της πορνείας- και ήταν η εποχή που μετεξελίχθηκε από «πορνεία εκτόνωσης» σε «πορνεία απόλαυσης», απέκτησε δηλαδή νέες, ευέλικτες μορφές, πχ. στα μπαρ, και έγινε εύκολα προσβάσιμη σε όλους.

Ο κ. Στέρτσος συμπληρώνει ότι «η άνθηση των διαφόρων “ειδών” πορνείας, από τον παραδοσιακό οίκο ανοχής στα ακριβοπληρωμένα κολ γκερλ, που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια σχετίζεται με τη λεγόμενη μαζική και καταναλωτική κουλτούρα της εποχής μας. Το σεξ έχει εμπορευματοποιηθεί πλήρως και φυσικά η πορνεία έχει αποκτήσει κοινωνική διαστρωμάτωση. Όσο ανεβαίνει το κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο, αλλάζει και ο χώρος».

20 ΕΚΑΤ. ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ

τον χρόνο υπολογίζεται ότι πραγματοποιούν οι Έλληνες σε οίκους ανοχής

«Περιμένεις στην ουρά με φαντάρους και εξηντάρηδες κυρίους...»

ΓΙΑ ΤΟΝ Κ. ΣΤΕΦΑΝΟ Τσιτσόπουλο, διευθυντή του περιοδικού «Soul» της Θεσσαλονίκης η προσέγγιση είναι κάπως διαφορετική. «Η ελληνική κοινωνία τη δεκαετία του ΄80- τότε που οι άνθρωποι της δικής μου ηλικίας ανδρώθηκαν- ήταν πολύ συγκεκριμένη. Δηλαδή οι συμμαθήτριές σου στο σχολείο δεν έκαναν σεξ ή αν έκαναν προτιμούσαν μεγαλύτερους. Οπότε αν ήσουν έφηβος 13 ή 14 ετών αισθανόσουν ανυπόφορα, το να πας με μια πόρνη ήταν η μόνη λύση» λέει περιγράφοντας το πώς «γεννιέται» η σχέση του Έλληνα άνδρα, και δη στην επαρχία, με το σεξ.

«Τη δεκαετία του ΄80 οι οίκοι ανοχής ήταν στην πιο απομακρυσμένη περιοχή της πόλης, στον σιδηροδρομικό σταθμό. Εκεί ως μαθητής είχες να συναγελαστείς με φαντάρους που περίμεναν στη σειρά μαζί με εξηντάρηδες κυρίους, οι οποίοι ύατερα από χρόνια γάμου προσπαθούσαν να βρουν άλλο καταφύγιο». Η εμπειρία του Στέφανου Τσιτσόπουλου, όπως τονίζει, δεν έχει καμία διαφορά από αυτήν των υπολοίπων συνομηλίκων του. «Την πρώτη φορά που επισκέπτεσαι οίκο ανοχής δεν πας μόνος σου και φυσικά αυτοί που σε πάνε έχουν εμπειρία. Οπότε αυτό είναι παρηγορητικό. Μετά θες να φύγεις».

Για τον κ. Τσιτσόπουλο η πορνεία είναι το αρχαιότερο επάγγελμα και σίγουρα υπάρχει ζήτηση. «Ωστόσο, πρέπει να παραδεχθούμε ότι η σχέση των σημερινών αγοριών με την πορνεία είναι πια πολύ διαφορετική με τη βοήθεια της τεχνολογίας. Έχουν περισσότερη πληροφόρηση, άρα και την πολυτέλεια της επιλογής. Όσο για εκείνους που συντηρούν τέτοιου είδους σχέσεις πιστεύω ότι το κάνουν γιατί θέλουν σεξ χωρίς καμία άλλη δέσμευση. Ηδονή για την ηδονή, χωρίς πριν και μετά» σημειώνει.


«Οι άνδρες είναι πολυγαμικοί. Θέλουν... μπουφέ»

Η Κ. ΑΓΓΕΛΙΚΗ Κανελλοπούλου, πρόεδρος του Σωματείου Εκδιδομένων Προσώπων Ελλάδας, σημειώνει αφοπλιστικά ότι ο κύριος λόγος για τον οποίο οι άνδρες επιλέγουν μια πόρνη είναι απλός: «Είναι πολυγαμικά ζώα και θέλουν μπουφέ». Βέβαια προσθέτει ότι υπάρχουν κι άλλοι. Όπως λέει: «Ένας πελάτης μου είχε πει κάποτε: “Μαζί σου πέρασα πολύ καλά γιατί δεν πλήρωσα το πακέτο φαγητό, κινηματογράφος κ.λπ. για να καταλήξω στο τίποτα”. Επιπλέον υπάρχουν πολλοί μοναχικοί άνθρωποι. Υπάρχουν ακόμη αυτοί που δεν επιθυμούν σεξ, θέλουν απλά να κουβεντιάσουν και να χαλαρώσουν». Στην ερώτηση αν κάποιοι από τους πελάτες επιλέγουν μια εκδιδόμενη γυναίκα επειδή δεν μπορούν να προσεγγίσουν το άλλο φύλο, απαντά ότι «κι εδώ υπάρχει προσέγγιση. Μόνο που είναι πιο τίμια, ξέρεις το δούναι και λαβείν από την αρχή». Για την κ. Κανελλοπούλου οι πελάτες είναι οι άνδρες της διπλανής πόρτας, «από εδώ παρελαύνουν όλες οι κάστες και εξυπηρετούμε κάθε ψυχοσωματικό πρόβλημα».

Καρολίνα Παπακώστα, Ζωή Λιάκα-ΤΑ ΝΕΑ