Δευτέρα 22 Μαρτίου 2010

Μύθοι και σκληρές αλήθειες για την Επανάσταση του 1821

Χάρη στον πασίγνωστο πίνακα του Νικολάου Γύζη, που  φιλοτεχνήθηκε 
το 1886, πέρασε στη συλλογική συνείδηση ο όρος  «Κρυφό σχολειό». Στο 
δεύτερο ήμισυ του 19ου αιώνα  κατασκευάστηκαν, λένε σήμερα οι ιστορικοί,
 οι «μύθοι» για την  ικανότητα των Ελλήνων να αντιστέκονται στους 
Οθωμανούς και να  βρίσκουν διαύλους διάσωσης της ελληνικής ταυτότητας. 
Τότε  διαδόθηκε και εδραιώθηκε η άποψη ότι η Εκκλησία λειτούργησε  κρυφά
 ελληνικά σχολειά κάτω από τη μύτη των Τούρκων. Μύθος  που συντηρείται 
και σήμερα με «Κρυφά σχολειά»-μουσεία σε όλη  την Ελλάδα: στην Πεντέλη, 
στο Θέρμο Αιτωλοακαρνανίας και,  επάνω, σε κρύπτη της Μονής Αγίου 
Γεωργίου Φενεού, στην  Κορινθία
Το ελληνικό σχολειό επί Τουρκοκρατίας όχι μόνο δεν ήταν κρυφό αλλά και οδήγησε, μέσω του εκσυγχρονισμού του, στην Επανάσταση του ΄21, υποστηρίζουν ιστορικοί που αναλύουν στα «ΝΕΑ» παρανοήσεις και πραγματικότητες του Αγώνα της Ανεξαρτησίας
«Τα ελληνικά διδάσκονταν ελεύθερα επί Τουρκοκρατίας ήδη από τον 14ο αιώνα, οπότε οι Τούρκοι άρχισαν να ελέγχουν περιοχές με χριστιανικούς πληθυσμούς», λέει στα «ΝΕΑ» ο Αλέξης Πολίτης, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης στον Τομέα Βυζαντινής και Νεοελληνικής Φιλολογίας. Άρα δεν υπήρχε «κρυφό σχολειό», αλλά... φανερό.

«Οι Τούρκοι, έχοντας οι ίδιοι ένα γραπτό ιερό κείμενο, το Κοράνι, ήξεραν καλά ότι χωρίς ιερά βιβλία δεν υπάρχει χριστιανική εκκλησία. Και γνωρίζουμε ότι αναγνώριζαν τον χριστιανισμό, όπως και τον εβραϊσμό ως θρησκεία κατώτερη μεν της μουσουλμανικής, αλλά νόμιμη. Άδεια απαιτείτο μόνο για την ανέγερση καινούργιων ναών και αυτό, μάλλον, για λόγους φορολόγησης. Δεν ξέρουμε περίπτωση που να μη δόθηκε αυτή η άδεια. Αυτά πρακτικά σημαίνουν ότι δεν υπήρχε χωριό από τα βάθη της Ασίας έως τα Βαλκάνια, στο οποίο να μη βρίσκεται έστω ένας εγγράμματος άνθρωπος, ο παπάς, που να μπορεί να διαβάσει το Ευαγγέλιο και τα βιβλία της θείας λειτουργίας», υποστηρίζει ο Αλέξης Πολίτης.

Ως προς τη διδασκαλία των ελληνικών, «δεν υπάρχει ούτε μία μαρτυρία που να λέει ότι εμποδιζόταν. Για την πρώιμη οθωμανική περίοδο ξέρουμε ότι υπήρχαν χιλιάδες άνθρωποι που γνώριζαν γράμματα. Αυτοί κάπου θα τα είχαν διδαχθεί. Και το ότι δεν διασώζονται πολλές πρώιμες πηγές οφείλεται στον τρόπο που οι άνθρωποι σημείωναν στα λεγόμενα παράφυλλα, δηλαδή στα άγραφα λευκά φύλλα των βιβλίων και σε οποιοδήποτε σημείο τους υπήρχε ελεύθερος χώρος όσα ήθελαν να διατηρήσουν στη μνήμη τους. Μπλοκάκι δεν υπήρχε. Τα παλιά βιβλία (κυρίως ευαγγέλια και λειτουργικά κείμενα) όμως φθείρονταν και αντικαθίσταντο. Και έτσι χάνονταν πολλές πληροφορίες για τη ζωή τους».

Από μια εποχή και πέρα υπάρχουν, συνεχίζει ο Αλέξης Πολίτης, «ατελείωτες μαρτυρίες για σχολεία και πληρωμές δασκάλων από την κοινότητα. Και καμία ότι κάποιος εμποδίστηκε να μάθει ελληνικά. Ειδικά από τα μέσα του 18ου αιώνα έχουμε σημαντική αύξηση του αριθμού των σχολείων. Είναι πολλά τα σχολεία που μνημονεύονται. Αντίθετα, πουθενά δεν μνημονεύεται ότι ένας παπάς διδάσκει κρυφά στο σπίτι του.

Στο Λεξικό του Γεώργιου Κωνσταντίνου (α΄ έκδοση 1757, αναφέρεται η ύπαρξη 35 ανώτερων σχολείων σε 29 πόλεις, κάτι ανάλογο των σημερινών γυμνασίων, όπου δηλαδή υπάρχουν περισσότεροι του ενός δάσκαλοι. Για το Αϊβαλί ή Κυδωνίες έχουμε και τα σχέδια του σχολείου (1817) με αίθουσα διδασκαλίας, βιβλιοθήκη, δωμάτια για τους οικοτρόφους και παρεκκλήσι. Γιατί, βέβαια, η εκ παίδευση ήταν στενά συνδεδεμένη με τη θρησκευτική ζωή. Μετά το 1800 στα Γιάννενα αναφέρονται τρία σχολεία. Σε Αϊβαλί, Χίο και Σμύρνη τα σχολεία, πάλι, δεν ελέγχονταν από την Εκκλησία. Οι πλουσιότεροι του τόπου έφτιαχναν νέα σχολεία προκειμένου να εισαχθεί η νέα μόρφωση, κυρίως η πειραματική φυσική και τα μαθηματικά. Το 1820, πριν από την Επανάσταση, το Πατριαρχείο κατάφερε να τα διαλύσει (με διάφορους τρόπους: μετακαλούσε, ας πούμε, τους καθηγητές στην Κωνσταντινούπολη) γιατί διαφωνούσε με τους νεωτερισμούς των εκπαιδευτικών».

Με άλλα λόγια υπήρχαν σχολεία και δεν ήταν καθόλου κρυφά. «Ήταν στη μέση της Σμύρνης, στη μέση της Πόλης. Το 1758 χτίστηκε ένα τεράστιο κτίριο στον Άθω. Στο περίφημο στις μέρες μας Βατοπέδι. Ο Κ. Θ. Δημαράς πρόλαβε και φωτογράφισε τα ελάχιστα ερείπια που είχαν απομείνει το 1930. Λέγεται μάλιστα ότι ταξίδεψε στο Άγιον Όρος ως θεοσεβούμενος και επέστρεψε άθεος!».

«Κρίμας τα μαύρα τα παιδιά»
«Υπήρχαν πολλοί μορφωμένοι παπάδες. Οι περισσότεροι όμως, οι παπάδες στα χωριά δηλαδή, ήταν ανίκανοι να διδάξουν κάτι περισσότερο από γραφή και ανάγνωση. Γι΄ αυτό και ο Διαφωτισμός φτιάχνει δικά του σχολεία, στέλνοντας εκπαιδευτικούς στο εξωτερικό με υποτροφία. Μέχρι το 1780, χονδρικά, η μόρφωση ήταν μια ανακύκλωση, σταθερά επαναλαμβανόμενη στον χρόνο. Οι μαθητές μάθαιναν να διαβάζουν, δεν έπαιρναν γνώσεις. Όπως τώρα μαθαίνει κάποιος αγγλικά, να ξέρουν απλώς τον κώδικα (γραπτής) επικοινωνίας».

Προς το τέλος του 18ου αιώνα, ένας πολύ σημαντικός εκπρόσωπος του Διαφωτισμού, ο Δημη τράκης Καταρτζής, έκανε τη θλιβερή διαπίστωση: «Άρα είναι πάλε για δάσκαλος, ότ΄ αυτό έμαθε κι άλλο δεν ξέρει, γιατί δεν έμαθε τίποτες στον κόσμο και στον τόπο που βρίσκεται, στον αιώνα και στον καιρό που ζει. Κρίμας τα μαύρα τα παιδιά». «Ο Κοραής πάλι, στα σύντομα απομνημονεύματά του, γράφει για τη μαθητεία του στην Ευαγγελική Σχολή της Σμύρνης τα ίδια περίπου χρόνια ότι "περισσότερο ξύλο έφαγε εκεί παρά γράμματα έμαθε"», παρατηρεί ο Αλέξης Πολίτης. «Με λίγα λόγια, για να παραφράσουμε και το γνωστό ποιηματάκι "Φεγγαράκι μου λαμπρό", γράμματα μαθαίνανε, όχι όμως πράγματα. Αυτό άλλαξε μετά το 1780 γιατί οι έμποροι χρειάζονταν και άλλες γνώσεις. Έπρεπε να ξέρουν λ.χ. τι παράγει η Γαλλία και ποια προϊόντα είναι φτηνά στη Βιέννη. Το αίτημα είχε ωφελιμιστική βάση. Ταυτόχρονα όμως, επειδή κάθε έμπορος είχε έναν ανταποκριτή- συνήθως συγγενή του- στην Ευρώπη, προκειμένου να οργανώνει τη διακίνηση των προϊόντων, μαζί διακινούνταν και οι καινούργιες ιδέες. Και διαμορφώνονταν νέες απαιτήσεις: είτε πολιτικές (για δημιουργία δικού τους κράτους) είτε καθαρά κοινωνικές.

Κάπου εκεί, 1791, εκδίδεται και το "Σχολείον των ντελικάτων εραστών" του Ρήγα Βελεστινλή, μετάφραση (και παράφραση) γαλλικών διηγημάτων, που εισάγει το θέμα της ατομικής διασκέδασης. Έως τότε η διασκέδαση ήταν ομαδική υπόθεση, στα πανηγύρια. Από εκείνη την περίοδο και μετά, ένας γραμματικός - σήμερα θα λέγαμε κατώτερος υπάλληλοςμπορούσε πλέον να διαβάσει και τα λεγόμενα ερωτικά μυθιστορήματα. Αναζητούσε δηλαδή και τη διασκέδαση μέσα από τη μόρφωση. Η τεχνολογία των γραμμάτων τού έδινε πρόσβαση σε μια ζωή που δεν μπορούσε να ζήσει και που τη ζούσε μέσω της φαντασίας», εξηγεί ο καθηγητής.


«Η δημόσια ιστορία βρίσκεται σε καθυστέρηση»

«Η απόκλιση ανάμεσα στην επιστημονική και τη δημόσια ιστορία αποτελεί σοβαρό πολιτιστικό πρόβλημα για την Ελλάδα», λέει στα «ΝΕΑ» ο ιστορικός Βασίλης Παναγιωτόπουλος, ομότιμος διευθυντής ερευνών στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών. «Η δημόσια ιστορία κυριαρχείται από μύθους και αφηγήσεις φορτισμένες συναισθηματικά. Και την ώρα που η επιστημονική ιστορία γίνεται όλο και πιο σοβαρή, λύνει προβλήματα της εθνικής συγκρότησης, η δημόσια ιστορία- σχολικά εγχειρίδια, τηλεόραση, εκλαϊκευτικά βιβλία- αναπαράγει στερεότυπα, συνήθως μέσω ερασιτεχνών λογίων».

Οι ιστορικοί αισθάνονται πικρία γιατί ενώ παράγουν υπεύθυνο έργο, η γενική εικόνα που αναπαράγει η δημόσια ιστορία βρίσκεται σε καθυστέρηση. «Υπάρχουν δράσεις που βελτιώνουν την κατάσταση» λέει ο Βασίλης Παναγιωτόπουλος. «Παράδειγμα η έκδοση βιβλίων υψηλής εκλαΐκευσης που επιχειρείται στα «ΝΕΑ» (Ιστορική Βιβλιοθήκη). Ενώ έριξε στην αγορά έργα δύσκολα, γραμμένα επιστημονικά και κάπως βαριά, που δεν υπηρετούν τη λαϊκή μυθολογία, το εγχείρημα πέρασε με επιτυχία στο ευρύ κοινό».


Οι ιστορικοί επιμένουν:

● «Κρυφό σχολειό» δεν υπήρξε ποτέ. Κατά το μεγαλύτερο μέρος της οθωμανικής περιόδου δίδασκαν, πράγματι, παπάδες. Από τα τέλη του 18ου αιώνα αρχίζουν και διδάσκουν και μη ιερωμένοι- κάποιοι έμπαιναν στην τάξη με κοστούμι, άλλοι πετούσαν τα ράσα. Από το 1818 εφαρμόζεται η αλληλοδιδακτική μέθοδος- ο καλός μαθητής δίδασκε τους νεώτερους.
● Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός δεν βρισκόταν στην Αγία Λαύρα την 25η Μαρτίου και δεν ευλόγησε λάβαρο. Βρισκόταν στην Πάτρα όπου, στην πλ.
Αγίου Γεωργίου (λέει ο Σπυρίδων Τρικούπης), «διέταξε και έστησαν σταυρόν».
● Ο ορισμός ως αφετηρία της Επανάστασης της 25ης Μαρτίου 1821 είναι μέρος μιας αφήγησης που ενέχει από τη μεριά της Εκκλησίας τον συμβολισμό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Στην πραγματικότητα, όλο τον Μάρτιο οι ελληνοτουρκικές συγκρούσεις στην Πελοπόννησο ήταν καθημερινές.
● Στρατιωτικά, η Ελλάδα ηττήθηκε κατά κράτος. Στα τέλη του 1827 ο Ιμπραήμ ήλεγχε την Πελοπόννησο και ο Κιουταχής τη Στερεά. Ο Γάλλος στρατηγός Μαιζόν έδιωξε από την Πελοπόννησο τον Ιμπραήμ.
«Η Ελλάδα ήταν το Βιετνάμ των Ευρωπαίων»

«Η καλύτερη ζωή ζητάει και ελευθερίες», υπογραμμίζει ο Αλέξης Πολίτης. «Και πολιτικές ελευθερίες. Που αναζητήθηκαν, φυσιολογικά, στο ήδη υπάρχον κεφάλαιο του τόπου, δηλαδή τις αρχαιοελληνικές ρίζες. Όμως, στα χρόνια του Διαφωτισμού, και ιδίως τη Γαλλικής Επανάστασης, η αρχαία Ελλάδα ταυτιζόταν με την αρχαία Αθήνα, με τη Δημοκρατία (το ζήτημα των δούλων, βέβαια, ξεχνιόταν και τότε εύκολα). Η στροφή λοιπόν των Νεοελλήνων από το 1780, ακόμη περισσότερο από το 1800 προς την αρχαιότητα εμπεριείχε και μια δημοκρατική συνδήλωση. Από την άλλη, η σύνδεση των Νεοελλήνων με τους αρχαίους επέτρεπε πιο εύκολα στους Ευρωπαίους να θεωρήσουν τους Έλληνες ισότιμο με αυτούς έθνος. Και η ύπαρξη μιας μεσαίας ελληνόφωνης τάξης- κυρίως έμποροι- έκανε την ευρωπαϊκή αστική τάξη που τότε συγκρουόταν με τους ευγενείς να αισθάνεται αλληλέγγυη με τους επαναστατημένους χριστιανούς».

«Για να κατανοήσουμε καλύτερα την ευρωπαϊκή υποστήριξη προς τον ελληνικό αγώνα, θα πρέπει να δούμε τη στάση εκείνης της γενιάς Ευρωπαίων αστών κάπως σαν τη στάση της δικής μου γενιάς απέναντι στο Βιετνάμ. Το 1965 το Βιετνάμ ήταν το αδύνατο σημείο των Αμερικανών. Για τους Ευρωπαίους αστούς, η στάση των βασιλιάδων της Ιεράς Συμμαχίας (με τους οποίους συγκρούονταν οι αστοί) που το 1814 ενίσχυσαν τον αλλόθρησκο σουλτάνο, ήταν ένα ανάλογο αδύνατο σημείο. Ως αστούς εκείνη την εποχή εννοούμε ανθρώπους που εργάζονται με το μυαλό τους χωρίς να λερώνουν τα χέρια τους. Σε αντίθεση με τους χειρώνακτες και με τους ευγενείς που δεν δουλεύουν καθόλου. Οι αστοί είδαν ότι υπήρχαν Έλληνες όμοιοί τους και τους στήριξαν»
ΤΑ ΝΕΑ

9 σχόλια:

  1. Άϊντε πάλι φέτος ξανά μανά τα ίδια. Και πέρσι τα ίδια περίπου ανέβασες. Δεν βαρέθηκες ρε Βασίλη να κάνεις copy paste τα εθνομηδενιστικά φληναφήματα των "αναθεωρητών", αποδομιστών ιστορικών που συνεργάζονται με το συγκρότημα (ένα είναι το συγκρότημα); Δεν κάνεις τον κόπο λίγο να ψάξεις να δεις ποιοι είναι επιτέλους αυτοί οι ιστορικοί που "επιμένουν" ν' αρνούνται όσα ήδη έχουν επιβεβαιωθεί ιστορικά από ιστορικούς του βεληνεκούς του Παπαρηγόπουλου;; Μπες στον κόπο να ψάξεις για να δεις πόσοι από δαύτους τους αστέρες ιστορικούς που γράφουν στα ΝΕΑ αυτά που ανέβασες συνεργάζονται(και χρηματοδοτούνται εννοείται, αφειδώς) από ευαγή ιδρύματα τύπου CDRSEE του γνωστού και μη εξαιρετέου George Sorros (ναι, ναι αυτού που τώρα κερδοσκοπεί απάνθρωπα εις βάρος μας). Αν βαριέσαι να ψάξεις σου απαντώ εγώ: ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ! Ο Sorros και κάτι κουμάσια σαν κι αυτόν προωθούν τέτοιου είδους ιδεολογήματα με πρόσχημα την ειρήνη και την συμφιλίωση των λαών αλλά με απώτερο σκοπό την δημιουργία (μετά απ΄την αποεθνικοποίηση) μιας πολυπολιτισμικής σούπας αφυδατωμένης από τα ιδιαίτερα τοπικά, εθνικά χαρακτηριστικά που θα μαγειρέυεται πολύ πιο έυκολα στο καζάνι της παγκοσμοιοποίησης. Για το τέλος άφησα μια ατάκα του Γιώργου Μαργαρίτη, κορυφαίου καθηγητή ιστορίας στο ΑΠΘ κι απ΄τα επίλεκτα στελέχη του Συνασπισμού (απ' αυτά που τιμάνε τον αριστερό χώρο που ανήκουν σε αντίθεση με την πλειοψηφία του ΣΥΝ που εκφράζει την μεταμοντέρνα, καθεστωτική, ροζ αριστερά του Κολωνακίου), που ειπώθηκε την εποχή που η Ρεπούση επιχειρούσε να ξαναγράψει την ιστορία κατά τα κέφια του χρηματοδότη της Sorros. Τότε που οι Έλληνες της Σμύρνης κατά την κα Ρεπούση συνωστίζονταν στην προκυμαία της Σμύρνης προκειμένου να προλάβουν το... κρουαζιερόπλοιο για την Ελλάδα. Είχε πει τότε ο Γιώργος Μαργαρίτης: "Είναι προφανές ότι επιχειρείται συστηματική προσπάθεια αποδόμησης της ιστορικής γνώσης και της ιστορικής μνήμης". Αυτός είναι ο ορισμός. Αυτό επιχειρούν ο Sorros κι οι συν αυτώ με τα τσιράκια τους. Και κάτι άλλο για να αντλήσεις πληροφόρηση μπορείς να ρίξεις μια ματιά στ΄απομνημονεύματα των πρωταγωνιστών του '21. Θα μπορέσεις κάνοντας φυσικά και τον απαραίτητο ιστορικό αναχρονισμό να βγάλεις συμπεράσματα και να δώσεις μόνος σου απαντήσεις στο αν υπήρχαν κρυφά σχολειά, αν ήταν ή δεν ήταν στη Αγία Λαύρα ο δέσποτας κι άλλα πολλά κι ενδιαφέροντα. Σε κάθε περίπτωση ψάξε λίγο και μην θεωρείς θέσφατο την (χρηματοδοτούμενη) ανοησία του κάθε απίθανου. Ειδικά όταν αυτές οι ανοησίες είναι (σε εποχές πολύ δύσκολες) εθνικά επιζήμιες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Στείλε μου την άποψη άλλων πανεπιστημιακών και ευχαρίστως να την αναρτήσω.
    Ο Παπαρηγόπουλος έχει αναθεωρηθεί από πλειάδα ιστορικών.
    Πως συμπεραίνεις ότι τα ασπάζομαι όλα ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ναι, έχει αναθεωρηθεί απ' τους "αναθεωρητές" όπως ξανάγραψα πριν. Όποιοι δεν βολεύουν θεωρούνται ξεπερασμένοι. Κάποια στιγμή θα σου στείλω μια εμπεριστατωμένη άποψη στην οποία θα περιέχεται πλούσια βιβλιογραφία και παραπομπές σε ιστορικούς. θεωρώ ότι τα ασπάζεσαι γιατί με το φτωχό μου μυαλό λέω πως ένα ιστολόγιο ανεβάζει άρθρα με τα οποία συμφωνεί και μέσα απ΄αυτά πλάθει την "προσωπικότητα", δίνει το στίγμα του. Ή μήπως όχι;;
    Και τώρα που το θυμήθηκα: (Ξανα)διαβάζοντας πριν μερικές μέρες τα Απομνημονεύματα του Κολοκοτρώνη έλεγε θυμάμαι χωρίς να τα μεταφέρω ακριβώς πως "... λίγα κολυβογράμματα έμαθα απ' το 'χτωήχι (την οκτώηχο) και το Ψαλτήρι..." Γιατί - λέω γω - δεν πήγαινε σχολείο να μάθει σωστά γράμματα κι αυτός αλλά κι άλλοι σύγχρονοί του;; Ξέχασαν μήπως οι φιλελεύθεροι και πολιτισμένοι Τούρκοι να ιδρύσουν σχολείο για τους ραγιάδες στο Ραμαβούνι Μεσσηνίας ή τέλος πάντων σε κάποιο έστω γειτονικό κεφαλοχώρι;; Άϊντε μην αρπάξω κανα συντραύλιστο που ΄λεγε κι η γιαγιά μου.... Τέλος έχω μιαν ηλίθια απορία: Γιατί εκάμαμε ρε αδερφέ την επανάσταση και χύθηκε το αίμα ποτάμι, εφ 'οσον τα πράγματα ήτο τόσο ειδυλλιακά όσο μας περιγράφουν οι ... ιστορικοί του Σόρος;; Τέλος πάντων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΠΑΝΩ...
    Αντί να τιμάμε τους νεκρούς που χυσάνε αίμα "για του Χριστού την πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία" εμείς διαβάζουμε τα αργυρώνητα προσκυνημένα τσογλανάκια. Τους σύγχρονους Νενέκους. Βέβαιη η τύχη του Νενέκου (Κάπου* προύχοντα της Μάνης) του ΄21 όμως είναι γνωστή. Πέρασε από φούρκα και παλούκι κατά την διαταγή του γέρου του Μοριά. "Στήστε φούρκα και παλούκι. Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους". Έτσι,(αυτός κι όχι οι Γάλλοι) έσωσε την επανάσταση στην Πελοπόννησο που κινδύνευε απ΄ την πονηριά του Μπραΐμη που χάϊδεψε την ανθρώπινη ματαιοδοξία και φιλαργυρία με τα ταξίματά του. Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους φώναξε έναν σχεδόν αιώνα αργότερα και μια άλλη μεγάλη ιστορική μορφή: Ο Αθανάσιος Κλάρας. Κατά κόσμον, Άρης Βελουχιώτης.

    *Κάπος: αρχηγός ενόπλου ιδιωτικού στρατού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ο νενεκος ειναι ΑΥΤΟΣ που ειπε
    «Αδελφοί μου, έμαθα πως με την χάριν του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και Θεού δεν είσθε Έλληνες,
    δεν είσθε ασεβείς, αιρετικοί, άθεοι, αλλ' είσθε ορθόδοξοι χριστιανοί...»
    ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ΄.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Λοιπόν Βασίλη επειδή στο υποσχέθηκα παραπάνω
    Μπορείς ν' ανατρέξεις στους παρακάτω συνδέσμους να βρεις αρκετές πηγές πληροφόρησης
    http://www.antibaro.gr/node/905
    http://www.antibaro.gr/node/858
    http://www.antibaro.gr/node/295
    http://www.antibaro.gr/node/794
    http://www.antibaro.gr/node/876
    http://www.antibaro.gr/node/809

    Διάβασε επίσης το ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ, το ΜΝΗΜΕΙΩΔΕΣ κείμενο της απόφασης της εξόδου του Μεσολογγίου και το λόγο του Κολοκοτρώνη στους νέους στην Πνύκα.

    Για να γνωρίσει κανείς το αληθινό Εικοσιένα, όπως λέει ο Δημήτρης Φωτιάδης, «πρέπει να σκύψει πάνω σε άλλα κείμενα, σ΄ εκείνα που προετοίμασαν το σηκωμό, σ΄ αυτά που γράφτηκαν όσο βρόνταγε το καριοφίλι κι΄ άστραφτε το γιαταγάνι και στα απομνημονεύματα των αγωνιστών –του Μακρυγιάννη, του Κασομούλη, του Κολοκοτρώνη, του Φωτάκου, του Σπυρομίλιου, του Περραιβού, του Σπηλιάδη και άλλων. Δύο ήταν τα Εικοσιένα…».

    Ωστόσο η «ουσία» και η «ψυχή» του ’21, που είναι το αίσθημα της Ελευθερίας και της εθνικής ανεξαρτησίας όχι μόνο δεν έχουν ατροφήσει, αλλά είναι βαθιά χαραγμένα στην ελληνική λαϊκή συνείδηση.

    Το ΄21 παραμένει και σήμερα η φλόγα που ανάβει στις καρδιές των υποδουλωμένων λαών γενναία αισθήματα ελπίδας και ηρωισμού. Μια φλόγα που πυροδοτεί και σήμερα τον ελληνικό λαό να βγει από τη νάρκη του και να τινάξει από πάνω του όλους αυτούς που εμπορεύονται την τύχη του και τη ζωή του.

    Αυτές τις φλογερές μνήμες τρέμουν σήμερα αυτοί που θέλουν τους λαούς ναρκωμένους και υπόδουλους.

    Γι αυτό θέλουν να αποδομήσουν το «θρύλο» και τα σύμβολα της Επανάστασης του ΄21. Εξατμίζουν τους χυμούς της, εξανεμίζουν το «πάθος και το λογικό» της, αδειάζουν το περιεχόμενό της, καταλύουν την ιστορική «ψυχή»της:

    καταλύουν κάθε διαλεκτική, κάθε αναδρομή βάθους πέρα από τη «γεωγραφία του χρόνου». Τη μετατρέπουν σε ένα ξενέρωτο παραμύθι θεμελιωμένο πάνω στα άκαμπτα και ακίνητα ιδεολογήματα της «Νέας Εποχής».

    Κάποιοι «νέοι ιστορικοί» δεν αρκούνται μόνο στην «απομυθοποίησή» της αλλά προχωρούν ακόμα παραπέρα: χαρακτηρίζουν τους επαναστάτες και τρομοκράτες. Χρησιμοποιούν δηλαδή το πλαίσιο των «κριτηρίων» του αυτοκρατορικού λόγου…

    Οι ραγιάδες της Νέας Τάξης προπαγανδίζουν το ραγιαδισμό. Γιατί είναι ραγιαδισμός όταν όχι μόνο επικαλύπτεις, αλλά επιχειρείς και να διαγράψεις από τη λαϊκή συνείδηση αυτό που χάραξε η επανάσταση του ΄21: Ότι η ελευθερία δεν δωρίζεται, αλλά κατακτάται με αγώνες και αίμα.
    «Ελευθερία ή θάνατος». Αυτό είναι το μήνυμα του ΄21, που βελονιάζει και πυροδοτεί και σήμερα τη λαϊκή «ψυχή».

    Μήνυμα επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε και αποτυπωμένο βαθιά στη συνείδηση του Έλληνα. Τη λευτεριά τους οι αγωνιστές του ΄21 έπρεπε μονάχοι τους να την κερδίσουν. Και την κέρδισαν. Έχυσαν ποτάμια αίμα. Γυμνοί, πεινασμένοι, προδομένοι τόσες φορές από τους κοτζαμπάσηδες και τους πολιτικάντηδες, υπέμειναν τα πάντα, έχοντας πάρει την υπέρτατη απόφαση: λευτεριά ή θάνατος. Και αυτή η απόφαση πουθενά αλλού δεν βρήκε τόσο υψηλή και ηρωική έκφραση, όσο στην έξοδο του Μεσολογγίου και στο χορό του Ζαλόγγου.
    Η Νέα Τάξη θέλει να σβήσει τέτοια έπη από τη λαϊκή συνείδηση.
    Εμείς λέμε: Εμπρός για Νέα Μεσολόγγια!
    Αυτά ! Κι αν, με τη Χάρι του Θεού, ζούμε του χρόνου, ελπίζω αντί για τις νεοταξίτικες ιστορικές προσεγγίσεις να αναρτήσεις στο ιστολόγιό σου ένα απόσπασμα απ' τα Απομνημονεύματα του Γερου του Μοριά.

    Φιλικά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σε διαγωνισμό που έγινε στην Ουάσινγκτον για τον καταλληλότερο χαρακτηρισμό ενός λαού, εκείνου που θα παρουσιάζει καλύτερα την ψυχολογία του, πήραν μέρος περίπου ένα εκατομμύριο άτομα. Δεκαπενταμελής επιτροπή από επιστήμονες επέλεξε ομόφωνα και βράβευσε τον δικαστή Ν. Κέλλυ για τον επιτυχημένο χαρακτηρισμό του Έλληνα.
    «Μπροστά στο δικαστήριο της αδέκαστης ιστορίας, », γράφει ο δικαστής, «ο Έλληνας αποκαλύφθηκε πάντοτε κατώτερος από τις περιστάσεις, αν και από διανοητική άποψη, κατείχε πάντοτε τα πρωτεία.
    Ο Έλληνας είναι ευφυέστατος αλλά και εγωιστής, δραστήριος αλλά και αμέθοδος, φιλότιμος αλλά γεμάτος προλήψεις, θερμόαιμος, ανυπόμονος αλλά και πολεμιστής.
    Έκτισε τον Παρθενώνα και αφού μέθυσε από την αίγλη του, τον άφησε αργότερα να γίνει στόχος των ερίδων, ανέδειξε τον Σωκράτη για να τον δηλητηριάσει, θαύμασε τον Θεμιστοκλή για να τον εξορίσει, υπηρέτησε τον Αριστοτέλη για να τον καταδιώξει, γέννησε τον Βενιζέλο για να τον δολοφονήσει. Έκτισε το Βυζάντιο για να το εκτουρκίσει, έφερε το '21 για να το διακυβεύσει, δημιούργησε το 1909 για να το λησμονήσει.
    Τριπλασίασε την Ελλάδα και παραλίγο να τη θάψει.
    Κόπτεται τη μία στιγμή για την αλήθεια και την άλλη μισεί αυτόν που αρνιέται να υπηρετήσει το ψέμα.
    Παράξενο πλάσμα, ατίθασο, περίεργο, εγωπαθές και σοφόμωρο, ο Έλληνας.
    Λυπηθείτε τον, θαυμάστε τον αν θέλετε.
    Κι αν μπορείτε προσπαθήστε να τον ταξινομήσετε».
    Όλα αυτά λοιπόν χαρακτηρίζουν τον Έλληνα μέχρι σήμερα μιας και τα πράγματα αλλάζουν.
    Τα χαστούκια που τρώμε καθημερινά από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους για την κατάντια της οικονομίας μας καθώς και η προδοτική μεταναστευτική πολιτική του ΠΑΣΟΚ θα μας αλλάξουν θέλουμε δεν θέλουμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. MPOPREI KAPOIOS NA ME SYMBOULEPSEI EDW PWS MPORW NA GRAFW ME GRAMMATA
    THS ELLHNIKHS ALFABHTAS KI OXI ME LATINIKA;
    EFXARISTW/ELLHNAS EKSWTERIKOY

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ΓΙΑ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΛΦΑΒΗΤΟ.
    ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΠΕΡΑΣΕ ΕΝΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ. ΚΑΝΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΣΤΗ GOOGLE ΚΑΙ ΘΑ ΣΟΥ ΒΓΑΛΕΙ ΠΟΛΛΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σεβαστείτε το ελεύθερο βήμα σχολιασμού και διαλόγου. Ανωνυμία δεν σημαίνει και ασυδοσία.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Σημείωση : Κάθε υβριστικό , προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο θα διαγράφεται...
Σχόλια με ονομαστικές αναφορές που περιέχουν ατεκμηρίωτες καταγγελίες θα διαγράφονται.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.

Η Πελασγία από ψηλά