Κωλοτούμπες για λωτοφάγους

Δύο στελέχη του ΠΑΣΟΚ διατύπωσαν δημόσια τις θέσεις τους. Ο ένας στη Βουλή και ο άλλος στον Τύπο. Και την επομένη τα μάζεψαν σαν βρεγμένες γάτες. Ο λόγος είναι προφανής. Είχαν να διαλέξουν ανάμεσα στην άτακτη υποχώρηση και την τιμωρία. Προτίμησαν το πρώτο. Και το θέμα έκλεισε. Έκλεισε; Για το ΠΑΣΟΚ μπορεί. Για τους υπόλοιπους όχι. Γιατί εδώ παίχτηκε για μια ακόμη φορά θέατρο του παραλόγου. Και θέατρο, ως γνωστόν, σημαίνει υποκριτική.

Κατ' αρχήν είναι τουλάχιστον άκομψο για δύο στελέχη του κυβερνώντος κόμματος να ασκούν κριτική, ή να επιτίθενται στην κυβέρνηση, την ώρα που ο Πρωθυπουργός βρίσκεται στο εσωτερικό και δίνει μια κρίσιμη μάχη επιβίωσης. Πολύ περισσότερο που ο ένας από τους δύο είναι και ο θεσμικός αντικαταστάτης του Πρωθυπουργού στη Βουλή. Αν είχε εκδηλώσει η αντιπολίτευση μια τέτοια επίθεση στη δεδομένη χρονική στιγμή, η κυβερνητική πλευρά θα της καταλόγιζε ότι υπονομεύει τις προσπάθειες του Πρωθυπουργού.

Εν πάση περιπτώσει οι δυο επιφανείς παράγοντες του ΠΑΣΟΚ έκριναν ότι αυτή ήταν η κατάλληλη στιγμή να ανοίξουν τα θέματα που άνοιξαν. Δικαίωμά τους. Αλλά γιατί έσπευσαν να αναδιπλωθούν; Τα πιστεύουν ή δεν τα πιστεύουν όσα είπαν; Τα αναιρούν ή δεν τα αναιρούν; Και αν τα πιστεύουν γιατί τα αναιρούν; Και αν δεν τα αναιρούν, γιατί δεν υποβάλουν τις παραιτήσεις τους και προτιμούν να κάνουν δημόσιες κωλοτούμπες, λες και απευθύνονται σε λωτοφάγους;

Το γαϊτανάκι της δημόσιας παρουσίας του Χρήστου Παπουτσή και του Κώστα Σκανδαλίδη τα τελευταία 24ωρα είναι παράδειγμα προς αποφυγήν στο δημόσιο βίο. Οι πολιτικοί πρέπει να ξέρουν τι λένε, σε ποια στιγμή το λένε και γιατί το λένε. Αλλιώς ας μην το λένε. Ή ας αλλάξουν επάγγελμα.
του Γιώργου Λακόπουλου