Τι δείξαμε στους...βάρβαρους

Δεν μπορείς ποτέ να είσαι σίγουρος για τον τρόπο με τον οποίο γράφεται η ιστορία. Ακόμα και αν είσαι πρωταγωνιστής των γεγονότων είναι αδύνατο να γνωρίζεις πως η αντανάκλαση τους θα είναι ορατή στο μέλλον. Σκέφτομαι, λοιπόν, πως, πράγματι, παίζει και το σενάριο με μία ρωγμή στην Ευρωζώνη λόγω της Ελλάδος. Εν τέλει η Ένωση διαλύεται, ο καθένας τραβάει το δρόμο του και μετά από δύο αιώνες στα ελληνικά σχολεία γιορτάζουν τη δεύτερη απελευθέρωση του γένους, ενώ ανεβάζουν θεατρικά έργα με παιδάκια που παίζουν τον Καραμανλή, τον Αλογοσκούφη, τους ήρωες του ξεσηκωμού. Εντάξει είναι απίθανο, συμφωνούμε.

Τώρα, όμως, προσέξτε τι απτό και επίκαιρο έχει καταφέρει η Ελλάδα, εκτός βέβαια από την αναστάτωση στην Ευρωζώνη και το διεθνή διασυρμό βωμών και εστιών. Καταφέραμε, λοιπόν, να ανοίξουμε σε διεθνές επίπεδο τη συζήτηση περί αγορών και κερδοσκόπων. Πριν την Ελλάδα δεν υπήρχε περίπτωση να δεις τη Μέρκελ ή τον Σαρκοζί να απευθύνουν ερωτήσεις για τη λειτουργία των αγορών. Επίσης δείξαμε στον κόσμο ότι οι διεθνείς οικονομικοί οίκοι λειτουργούν ως πανέξυπνοι απατεώνες που κρύβουν ελλείμματα και σερβίρουν παραποιημένα στοιχεία.

Κάναμε και άλλα: αναδείξαμε τα προβλήματα στη λειτουργία της νομισματικής ένωσης, επιβεβαιώσαμε τους απαισιόδοξους που έδειξαν τις τρύπες, ανοίξαμε για τα καλά τη συζήτηση για το οικονομικό και νομισματικό μέλλον της Ευρώπης. Μην τα παραβλέπετε, δεν είναι και ήσσονος σημασίας για τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.

Και κατά μία εκδοχή, αυτή τη στιγμή ο Γιώργος γυρίζει ανά τον κόσμο ως ένας πολιτικός με αποστολή να αναδείξει τις σύγχρονες παθογένειες των αγορών. Και σοσιαλιστικό και με διεθνές ενδιαφέρον. Στο τέλος, να το θυμηθείτε, ο Παπανδρέου θα βρει μία καλή θέση στην ιστορία απλώς επειδή περιέγραψε με δραματικό τόνο τα αυτονόητα.
Κώστα Γιαννακίδης