Διαγραφές στο ΚΚΕ Ταμπούρι και γκιλοτίνα στον Περισσό

Φάση «συσσώρευσης πολιτικής εμπειρίας και επαναστατικής ενέργειας» διανύει ο Περισσός εν μέσω οικονομικής κρίσης, προκαλώντας ερωτήματα- ως και αμηχανία- σε φίλους και αντιπάλους ως προς τη στάση που έχει τηρήσει ως τώρα, διαψεύδοντας όσους προεξοφλούσαν ότι ο «πόλεμος στον πόλεμο της κυβέρνησης» που έχει κηρύξει η κυρία Αλέκα Παπαρήγα θα ωθούσε σε όξυνση των κοινωνικών αντιδράσεων. Αντ΄ αυτού, σε μια περίοδο ευρύτατης κοινωνικής ανησυχίας και ανασφάλειας εξαιτίας των κυβερνητικών οικονομικών μέτρων και των επιπτώσεών τους, το ΚΚΕ προτάσσει το καθήκον της «στρατηγικής πάλης για την εξουσία» και όχι απλώς τη «μάχη χαρακωμάτων ή τη μάχη μέσα στην οποία το εργατικόλαϊκό κίνημα θα διαπραγματεύεται τι και πόσο θα χάσει».

Οι επικριτές της τακτικής που επιλέγει η ηγετική ομάδα του κόμματος κάνουν λόγο για «γραμμή άμυνας μέσω της περιχαράκωσης και του απομονωτισμού» από όλες εκείνες τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που προσβλέπουν σε ευρύτερες συμμαχίες για την «αναχαίτιση» της κυβερνητικής πολιτικής. Ωστόσο ο Περισσός δεν πτοείται προβάλλοντας τον στόχο της «αποφασιστικής αναμέτρησης με τα μονοπώλια για την ανατροπή της εξουσίας τους», ενώ δεν διστάζει στο εσωκομματικό πεδίο να προχωρήσει σε μέτρα «καρατόμησης» όσων διατυπώνουν ενστάσεις για την ακολουθούμενη «γραμμή», όπως αυτή εκφράζεται μέσω της οχύρωσης των δυνάμεών του στο πλαίσιο του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου (ΠΑΜΕ) πέραν και ενάντια στους επίσημους συνδικαλιστικούς φορείς.

Δύο στελέχη του κόμματος που δραστηριοποιούνται στον συνδικαλιστικό χώρο των εκπαιδευτικών βρέθηκαν προσφάτως εκτός ΚΚΕ με την κατηγορία της «φραξιονιστικής δράσης» καθώς, σύμφωνα με πληροφορίες, προέβαλλαν τους προβληματισμούς και τις ενστάσεις τους για τη «διασπαστική τακτική» στον συγκεκριμένο χώρο μέσω της αυτονόμησης του ΠΑΜΕ. Πρόκειται για τα πρώην μέλη των διοικήσεων της ΟΙΕΛΕ και της ΟΛΜΕ κκ. Β.Λιόση και Κ.Σμπόνια οι οποίοι φέρονται να διαφοροποιήθηκαν από την επιλογή των απεργιακών κινητοποιήσεων που προώθησε το ΠΑΜΕ με το σκεπτικό, πέραν όλων των άλλων, ότι όσοι εκπαιδευτικοί θα συμμετείχαν σε αυτές κινδύνευαν με απόλυση καθώς θα έμεναν δίχως επίσημη συνδικαλιστική κάλυψη.

Η στάση του Περισσού, ωστόσο, είναι σαφής και κατηγορηματική και συνοψίζεται στην επιλογή του, όλες πλέον οι δράσεις που αναπτύσσονται να εκφράζονται μέσω του ΠΑΜΕ σε όλους τους χώρους. Ετσι, με έκπληξη, οι βουλευτές των άλλων κομμάτων άκουγαν προ ημερών τον ειδικό αγορητή του ΚΚΕ κ. Ν. Καραθανασόπουλο να προτείνει, για πρώτη φορά, στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής όπου συζητείτο το φορολογικό νομοσχέδιο, να προσκληθούν κατά τη διαδικασία ακρόασης των αρμοδίων φορέων το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΥ (ένα είδος ΠΑΜΕ στον αγροτικό χώρο) και η ΠΑΣΕΒΕ (κάτι αντίστοιχο στον χώρο των εμποροβιοτεχνών). Στις ενστάσεις ότι δεν μπορούν να καλούνται παρατάξεις να τοποθετηθούν στη Βουλή επί των νομοσχεδίων, ο βουλευτής του ΚΚΕ απάντησε ότι «δεν είναι παρατάξεις αλλά ομοσπονδίες, οι οποίες συσπειρώνονται κάτω από ένα μετωπικό σχήμα».
«ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ»
ΟΣΟ και αν κάποιοι θεωρούν ότι η απόλυτη οριοθέτηση του ΚΚΕ μέσω του ΠΑΜΕ σε όλα τα επίπεδα οδηγεί σε κατακερματισμό του υπάρχοντος συνδικαλιστικού κινήματος και σε περαιτέρω αποδυνάμωσή του, καθώς και σε αδυναμία αλλαγής των υφιστάμενων συσχετισμών δυνάμεων αφού δεν διευκολύνονται οι διεργασίες στη βάση, στον Περισσό υπάρχει εντελώς διαφορετική άποψη, σύμφωνα με την οποία τα υφιστάμενα συνδικάτα είναι «εκφυλισμένα» και οι ηγεσίες τους «πουλημένες». Με αυτό ως αφετηρία το ΚΚΕ προσβλέπει σε μια άλλου τύπου «γενική ανασύνταξη και αναδιοργάνωση του εργατικού κινήματος και των κοινωνικών συμμαχιών» η οποία θα έχει στόχο «να κερδίζει έδαφος μέσα στους αγώνες η ιδέα της λαϊκής- εργατικής νίκης στο επίπεδο της πολιτικής εξουσίας».
Στην πρόσφατη πανελλαδική συνδιάσκεψη του κόμματος με αντικείμενο τη δράση στην εργατική τάξη και στο συνδικαλιστικό κίνημα, ο στόχος που ετέθη ήταν «να ανέβει το επίπεδο συνείδησης, οργάνωσης και πάλης της εργατικής τάξης στο ύψος των σύγχρονων απαιτήσεων της ταξικής πάλης που έχει ως κύριο περιεχόμενό της την αναγκαιότητα και δυνατότητα του σοσιαλισμού - κομμουνισμού». Το βασικό περιεχόμενο που προσδίδεται στην επαγγελλόμενη «ανασύνταξη» δεν είναι η αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, αλλά «η προετοιμασία και οργάνωση της εργατικής τάξης και των συμμάχων της για αποφασιστική αναμέτρηση με τα μονοπώλια», όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στην απόφαση που ελήφθη.
Ετσι, για το ΚΚΕ η υπόθεση αυτή «υπερβαίνει το καθήκον μιας καλύτερης οργάνωσης ή βελτίωσης του επιπέδου της συνδικαλιστικής πάλης της εργατικής τάξης». «Είναι το δικό μας σχέδιο για έξοδο από τον φαύλο κύκλο των καπιταλιστικών οικονομικών κρίσεων, με την εξάλειψη των αιτιών που τις γεννούν» αποφάνθηκαν τα μέλη της Συνδιάσκεψης.
Η «ΕΚΚΡΕΜΟΤΗΤΑ» ΤΗΣ ΔΙΑΔΟΧΗΣ
Στο πλαίσιο του περάσματος σε μια «ανώτερη φάση συσπείρωσης και μαχητικής στράτευσης» που διακήρυξε η πρόσφατη πανελλαδική συνδιάσκεψη και υπό τις παρούσες πρωτόγνωρες συνθήκες που διαμορφώνει η παρατεταμένη οικονομική κρίση,η εκκρεμότητα της διαδοχής της γενικής γραμματέως του κόμματος παρατείνεται.Οι γνωρίζοντες λένε ότι έχει διακοπεί κάθε σχετική συζήτηση,καθώς η παραμονή της κυρίας Παπαρήγα στο τιμόνι του ΚΚΕ θεωρείται απαραίτητη.Η «σιδηρά κυρία» του κόμματος,η οποία συμπλήρωσε αισίως 19 χρόνια στο ανώτατο κομματικό αξίωμα,αποτελεί την εγγυήτρια δύναμη μη παρέκκλισης από την κυρίαρχη πολιτική «γραμμή» και τον ενοποιητικό παράγοντα για τον αποκλεισμό τυχόν φυγόκεντρων τάσεων εντός του κραταιού «μπλοκ» εξουσίας που έχει διαμορφωθεί σε επίπεδο εσωκομματικών μηχανισμών στον Περισσό.Μεταξύ των ονομάτων που πιθανολογείται ότι «θα πέσουν στο τραπέζι,όταν έλθει η ώρα»,είναι τα εξής:

Δ.ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ

Ο (άλλοτε) θεωρούμενος «εκλεκτός» της κυρίας Παπαρήγα ανήκει στη «γενιά της διάσπασης» του 1991 και είναι από τότε μέλος του Πολιτικού Γραφείου.Στο παρελθόν δεν δίστασε να έλθει σε ιδεολογική αντιπαράθεση με τον ισχυρό άνδρα του Περισσού κ.Δ. Γόντικα. Αν και θεωρείτο «φαβορί» στις προτιμήσεις της γραμματέως,λέγεται ότι η σκέψη αυτή δεν συνάντησε αρκετούς υποστηρικτές εντός του ηγετικού πυρήνα.

Δ.ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗΣ

Είναι ο άνθρωπος που κρατά στα χέρια του την ισχυρότερη οργάνωση του ΚΚΕ,την Κομματική Οργάνωση Αθήνας (ΚΟΑ).Μέλος του ΠΓ, διατηρεί άριστες πολιτικές και προσωπικές σχέσεις με τον κ.Γόντικα,τον άνθρωπο δηλαδή «που ήλεγχε παγίως το κόμμα».Ωστόσο είναι μεταξύ εκείνων των στελεχών που είναι λιγότερο γνωστά και προβεβλημένα στον ευρύτερο κόσμο.

ΣΠ.ΧΑΛΒΑΤΖΗΣ

Υπό άλλες συνθήκες θα θεωρείτο «βέβαιη λύση» καθώς είναι ένα από τα ελάχιστα δημοφιλή ηγετικά στελέχη με τεράστια κομματική εμπειρία και προσήλωση στις αρχές,ενώ είναι από τους λίγους που διαθέτουν ευρύτερη αποδοχή και διαθέτει αγωνιστικές περγαμηνές από την περίοδο της χούντας.Ανήκει στη «μετριοπαθή» πτέρυγα και θεωρείται «παραγκωνισμένος» από τη σημερινή ηγετική ομάδα.

ΑΘ. ΠΑΦΙΛΗΣ

Η κάθοδός του από τις Βρυξέλλες και η συμμετοχή του στα ψηφοδέλτια του κόμματος στις τελευταίες εκλογές,ενεργοποίησαν εν μέρει τα κομματικά αντανακλαστικά όσων παρακολουθούν με ιδιαίτερη προσοχή στον Περισσό τις εξελίξεις εν όψει διαδοχής.Είναι στέλεχος με μαχητικό πνεύμα και διαθέτει κοινοβουλευτική εμπειρία.

Ν.ΣΟΦΙΑΝΟΣ

Ο πρώην γραμματέας της ΚΝΕ κατά την κρίσιμη περίοδο μετά το 1991, ανήκει στη νέα γενιά στελεχών με κομματική εμπειρία.Η ανάδειξή του στο ΠΓ που εξελέγη μετά το τελευταίο συνέδριο προκάλεσε το ενδιαφέρον όσων θεωρούν ότι θα μπορούσε να αποτελέσει μια εναλλακτική λύση για τη διαδοχή.

ΤΟ ΒΗΜΑ