Και τί δεν είπε στη δημοσιογράφο Γιασεμίν Τσογκάρ της εφημερίδας ΤΑΡΑΦ η χήρα γυναίκα του Τούρκου μόνιμου λοχία Kemal Koçyiğit, που έπεσε νεκρός από σφαίρες ανταρτών του ΡΚΚ, όταν επιτέθηκαν στο φυλάκιό τους, στο Σαρίγιαϋλα του Ντέρσιμ.
Η 23χρονη Λαλέ Κότσγιγιτ, που κατοικεί στην Καισάρεια είναι φοιτήτρια στο τέταρτο έτος της Σχολής Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου της Καισάρειας.
Παραθέτουμε αποσπάσματα της επίμαχης συνέντευξης:
-Ο στρατός τοποθέτησε τους δικούς του στρατιώτες στο συγκεκριμένο φυλάκιο και τους ξέχασε. Ξέρω ότι πλενόταν με νερό που έπαιρναν από το ρέμα. Μαγείρευαν με νερό που έπαιρναν από το ρέμα.
-Ο άνδρας μου έβγαζε φρονιμίτη. Γιατρός δεν υπήρχε. Με τα πολλά βρήκε ένα αντιβιοτικό, το οποίο όμως είχε λήξει. Το πήρε και είπε: Αν είναι να πεθάνω ας πεθάνω.
-Μου έλεγε ότι το φυλάκιο ήταν επικίνδυνο. "Δεν κατεβαίνουμε στο χωριό", είπε. "Αν είναι να έλθει κάποιος, έρχεται από το χωριό. Εμείς δεν κατεβαίνουμε".
-Τα καημένα τα παιδιά. Φοβούνται. Πιστέψτε με, ζούνε μέσα στο φόβο. Τρομάζουν μόνο από τον ήχο των όπλων, το καταλαβαίνετε;
-Έμαθα ότι το ασθενοφόρο ήλθε στο φυλάκιο πριν από τις ενισχύσεις. Σαν να είπαν στους τρομοκράτες: "Κάντε τη δουλειά σας με την ησυχία σας, εμείς ερχόμαστε με το πάσο μας".
-"Τρώμε συνεχώς κονσέρβες" μου έλεγε. Η μόνη τους διασκέδαση ήταν όταν κάποιος τους έστελνε φουντούκια και φυστίκια.
Ο μόνιμος λοχίας Kemal Koçyiğit σε πρόσφατη φωτογραφία, πριν πέσει νεκρός από πυρά ανταρτών του ΡΚΚ -Πρήζονταν οι αμυγδαλές του και αρρώσταινε τακτικά. Τα φάρμακα που χρησιμοποιούσαν ήταν ληγμένα.
-Μου είπε ότι βρήκε ένα φάρμακο. Έψαξα στο διαδίκτυο να δω αν κάνει για την αρρώστεια του. Μετά μου είπε ότι είχε περάσει η ημερομηνία λήξης.
-Οι στρατιώτες δεν κάνουν τη θητεία τους με τη θέλησή τους. Πράγματι υπάρχουν προβλήματα ασφάλειας. Δεν προστατεύονται. Άλλωστε οι στρατοχωροφύλακες είναι η κατώτερη τάξη στρατιωτών, δεν τους δίνουν καμιά σημασία και έχουν τη χειρότερη μεταχείριση. Δεν λένε τίποτα απ' όλα αυτά γιατί φοβούνται.
-Στα βουνά πρέπει να βγαίνουν ειδικά εκπαιδευμένοι στρατιώτες. Τι δουλειά έχει ένας στρατιώτης που βγήκε από τη μονάδα νεοσυλέκτων πριν ένα μήνα στα βουνά του Τούντζελι και του Χακιάρι; Τι δουλειά έχουν τα παιδιά αυτά εκεί;
-Υπάρχουν τοίχοι που δεν τους διαπερνούν σφαίρες, υπάρχουν αλεξίσφαιρα τζάμια και γιλέκα, υπάρχει σύγχρονος εξοπλισμός, γιατί δεν τον χρησιμοποιούν; Αν είναι έτσι, ας πάνε οι ίδιοι να υπηρετήσουν σ' αυτά τα φυλάκια κάτω από τέτοιες συνθήκες.
-Είναι δυνατόν ο άνθρωπος να φοβάται μέσα στην ίδια του την πατρίδα; Τι είναι αυτό. Είναι πλήρης ανεξαρτησία; Όχι, δεν είναι. Και να μην το ξαναπεί κανείς αυτό, να μη μιλήσει για "εντελώς ανεξάρτητη Τουρκία". Άλλωστε αυτό είναι μια πικρή αλήθεια.
-Επί τριάντα χρόνια φωνάζουμε το σύνθημα "Οι ήρωες δεν πεθαίνουν, η πατρίδα δεν διαμελίζεται". Και σας ρωτώ, τι άλλαξε τόσα χρόνια;
Πηγή: Εφημερίδα ΤΑΡΑΦ
infognomonpolitics.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σεβαστείτε το ελεύθερο βήμα σχολιασμού και διαλόγου. Ανωνυμία δεν σημαίνει και ασυδοσία.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Σημείωση : Κάθε υβριστικό , προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο θα διαγράφεται...
Σχόλια με ονομαστικές αναφορές που περιέχουν ατεκμηρίωτες καταγγελίες θα διαγράφονται.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.