Με τη λογική ΠΑΜΕ ανυπάκουα δεν πάμε πουθενά

ΠΑΜΕ ανυπάκουα και όποιον πάρει ο χάρος. Το νέο τύπου αντάρτικο που υιοθέτησε και εφαρμόζει η ηγεσία του ΠΑΜΕ, αλήθεια ποιον στοχεύει και ποιον προστατεύει; Ποιον πλήττει και ποιον ευνοεί;

Μήπως το μονοπωλιακό ή το παρασιτικό κεφάλαιο; Τους εργοδότες ή μήπως τους μικρούς και μεσαίους εμπόρους, εργαζόμενους σε αυτούς και τις τοπικές κοινωνίες που ζουν από τον τουρισμό, που περιμένουν το κρουαζερόπλοιο για να κάνουν σεφτέ στο μαγαζί τους;

Αυτός ο όψιμος ακτιβισμός όχι μόνο δεν προστατεύει τα δικαιώματα των εργαζομένων, όπως διατείνεται η ηγεσία του ΠΑΜΕ, όχι μόνο δεν ενισχύει την πολιτική επιρροή του ΚΚΕ, αλλά αντιθέτως κόβει τις γέφυρες με τμήματα της κοινωνίας, τμήματα που δεν είναι πλούσια, ούτε προνομιούχα, αλλά στο κυνήγι της καθημερινής είσπραξης, που αγωνιούν για το μέλλον το δικό τους και προπαντός των παιδιών τους, αλλά προοπτική και φως δεν βλέπουν.

Από την άλλη αποκαλύπτει και μία διαφορετική αντίληψη για τη δημοκρατία από εκείνη που είχε το ΚΚΕ μετά το 1974 και γνωρίζουν καλά όσοι πέρασαν από τις γραμμές του.

Η υπευθυνότητα και η ταξική πάλη με σεβασμό στα δικαιώματα των πολιτών αντικαταστάθηκε από την ανυπακοή και τα τυφλά? ρεσάλτα σε λιμάνια, ξενοδοχεία και γραφεία.

Αν νομίζουν ότι έτσι εξυπηρετούν τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και της χώρας. Αν πιστεύουν ότι το αντάρτικο ή ο κλεφτοπόλεμος που προκαλεί ζημιές σε εμπόρους μικρούς και μεγάλους, σε εργαζόμενους είναι ο πιο κατάλληλος τρόπος να προωθήσουν αλλαγές στην κοινωνία ας συνεχίσουν και να είναι σίγουροι ότι θα βρεθούν προ δυσάρεστων εκπλήξεων.

Γιατί όπως έχει διδάξει η ιστορία σε δύσκολους καιρούς αβεβαιότητας και ανασφάλειας η κοινωνία αποζητά στιβαρές ηγεσίες που προσφέρουν ασφάλεια, πράγμα που δεν κάνει το ΠΑΜΕ σήμερα.

Του Θανάση Λυρτσογιάννη -ΗΜΕΡΗΣΙΑ