Rafting στα ποτάμια της Ελλάδας

Τι είναι το Rafting (ράφτινγκ)

To ράφτινγκ (rafting) έχει πάρει την ονομασία του από την αγγλική λέξη raft (=σχεδία). Πρόκειται για την κατάβαση ποταμού με φουσκωτή βάρκα που κινείται με κουπιά. Το ρεύμα του ποταμού είναι αυτό που καθορίζει την πορεία, ενώ τα κουπιά χρησιμοποιούνται για την αποφυγή των εμποδίων ή σε άλλη περίπτωση ανάγκης. Ο αριθμός των επιβατών καθορίζεται από το μέγεθος της βάρκας, αλλά συνήθως στις οργανωμένες εκδρομές οι βάρκες φιλοξενούν 6-10 άτομα και τον οδηγό. Το ράφτινγκ είναι ένα πολύ κοινωνικό άθλημα που φέρνει τον άνθρωπο σε επαφή με το φυσικό περιβάλλον, ενώ ταυτόχρονα ασκείται και διασκεδάζει. Είναι ευεργετικό για όλους τους ανθρώπους που ζουν σε μεγαλουπόλεις. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που τα τελευταία χρόνια γνωρίζει και στη χώρα μας μεγάλη διάδοση.

Rafting στην Ελλάδα;

Και όμως υπάρχει! Γιατί το rafting δεν είναι μόνο το να επαναλαμβάνεις δυο και τρεις φορές την ημέρα τα ίδια και τα ίδια, στις παρέες που έρχονται να για δυο ώρες ανέμελης "extreme" διασκέδασης, ή να οδηγείς το σκάφος απ' τα νορμάλ "μονοπάτια", μήπως και βραχεί ο "καινούργιος" πελάτης. Ράφτινγκ είναι και το να ξεχυθείς στο φουσκωμένο και δύσκολο ποτάμι, να δοκιμάσεις να περάσεις μέσα από τη τεράστια τρύπα και ν' αναποδογυρίσεις, χωρίς ν' ανησυχείς για κάποιον ασυνήθιστο στα Άγρια νερά! Είναι ένα πραγματικό άθλημα του ποταμού, που δυστυχώς, η εμπορική εικόνα του, το έχει "ρίξει" στα μάτια αρκετών.

Ευτυχώς όμως, δεν είναι ακριβώς έτσι. Υπάρχουν και ομάδες που τολμάνε αυτό το βήμα παρακάτω, τολμάνε να μπούνε στο δύσκολο ποτάμι και γιατί όχι, να δείξουν και το δρόμο στους υπόλοιπους, οι οποίοι θα κάνουν κι αυτοί με τη σειρά τους, τη δική τους "υπέρβαση".

Το ράφτινγκ δεν είναι μόνο αυτό που φαίνεται: διασκεδαστικές στιγμές στη βάρκα με φίλους, φωνές, γέλια και αδρεναλίνη στο κατακόρυφο. Πίσω από όλα αυτά υπάρχει το δέος που νιώθεις συνειδητοποιώντας πως βρίσκεσαι στο έλεος του ποταμού και πως, για να τα πάτε καλά οι δυο σας, πρέπει να αποδεχτείς την υπεροχή του. Tο άλλο κοινό μυστικό είναι η συνεργασία ανάμεσα στα μέλη του πληρώματος. H δύναμη τόσων ανθρώπων ενώνεται για να «συνομιλήσει» με το ποτάμι, να πάει κυριολεκτικά «με τα νερά του». Ίσως γι’ αυτόν το λόγο τα τελευταία χρόνια που οι Έλληνες των πόλεων «ανακάλυψαν» το ράφτινγκ, το κατέταξαν ανάμεσα στα πιο δημοφιλή αθλήματα στη φύση. Tο κουπί ανακηρύχθηκε το καλύτερο αγχολυτικό και κάθε χρόνο τα ποτάμια κατακλύζονται από ανθρώπους κάθε ηλικίας που μετράνε τη δύναμή τους στο νερό.

Η κατάβαση των ποταμών

Βαθμός δυσκολίας 2: Μέτρια τα πράγματα. Κανονικά περάσματα ποταμών, μικρές δίνες, χαμηλή ταχύτητα, εύκολα εμπόδια και πολλά eddies (ήσυχα σημεία για στάση και ξεκούραση). Προτείνεται μόνο στους πρωτάρηδες και μάλιστα στους λιγότερο αθλητικούς τύπους.

Η δυσκολία κατηγοριοποιείται σε έξι στάδια. Το πρώτο και το έκτο δεν είναι άξια αναφοράς αφού το μεν ανταποκρίνεται σε βαρκάδα λίμνης (μηδέν αδρεναλίνη) και το δε σε επαγγελματίες του αθλήματος που αντιμετωπίζουν το rafting ως αγώνισμα.

Τα άλλα τέσσερα στάδια

Βαθμός δυσκολίας 3: Αυτό μάλιστα. Σχετικά δύσκολο, μεγαλύτερα κύματα και πιο αυξημένη ταχύτητα, στενότερα περάσματα, περισσότερες δίνες, stoppers (κρυμμένα σημεία που «κολλάνε» τη βάρκα και απαιτούν γρήγορες και δυνατές κουπιές) και λιγότερα eddies. Συνιστάται σε νέα, πιο δραστήρια άτομα με καλή φυσική κατάσταση, έστω κι αν είναι πρωτάρηδες.

Βαθμός δυσκολίας 4: Η αδρεναλίνη αρχίζει πραγματικά να ανεβαίνει. Αρκετά δύσκολη «πίστα» με διαδρομές που απαιτούν συνεχή επιθεώρηση, κρυμμένα εμπόδια, περισσότερο κουραστική με λιγότερα eddies. Προτείνεται σε άτομα που έχουν κάνει κάμποσες φορές rafting και έχουν αντοχές και -το κυριότερο- εδώ δεν παίζουμε και δεν ρίχνουμε τους γκρινιάρηδες της παρέας στο ποτάμι.
Βαθμός δυσκολίας 5: Μην το επιχειρήσετε αν δεν έχετε παρακολουθήσει σοβαρά μαθήματα rafting και δεν είστε αρκετά έμπειροι. Το στάδιο αυτό περιλαμβάνει δύσκολες διαδρομές με μεγάλη ταχύτητα νερού και καταρράκτες.

Όποιον βαθμό δυσκολίας και να επιλέξετε, καλό είναι να ξέρετε ότι μαζί με την παρέα σας (από 6 έως 10 κωπηλάτες) στη βάρκα σας πρέπει να βρίσκεται πάντα και ένας εκπαιδευτής-οδηγός, σύμφωνα με τις οδηγίες του οποίου θα πρέπει να κινείστε. Επιπλέον, ο εξοπλισμός του rafting, που αποτελείται από ολόσωμη ισοθερμική στολή, αντιανεμικό, σωσίβιο, κράνος και καλτσάκια από νεοπρέν, αποτελεί ουσιαστικά την προσωπική σας ασφάλεια. Έτσι θα πρέπει να φοράτε τα πάντα που θα σας δοθούν από την εταιρία όσο γελοίοι κι αν νιώθετε. Είναι και αυτό μέρος της γενικότερης φασαρίας και διασκέδασης!.





Ράφτινγκ στον ποταμό Αλιάκμονα

Ο ποταμός Αλιάκμονας είναι το μεγαλύτερο ποτάμι της Μακεδονίας, με μήκος γύρω στα 300 χιλόμετρα. Διασχίζει όλη τη νοτιοδυτική πλευρά του δήμου και αποτελεί το φυσικό του σύνορο. Προσφέρει στην περιοχή πανέμορφα τοπία που σίγουρα θα ενθουσιάσουν τους επισκέπτες. Είναι ιδανικός τόπος για ψάρεμα με μεγάλο αριθμό ψαριών, καθώς και για καγιάκ και rafting. Μοναδική ευκαιρία να επισκφθεί κανείς τοπία στα οποία η προσπέλαση είναι αδύνατη με άλλο μέσον. Κατεβαίνοντας το ποτάμι μπορεί να θαυμάσει σπάνια υδρόβια πουλιά που φτιάχνουν εκεί τις φωλιές τους, και να ανακαλύψει διάφορα μνημεία, όπως σκήτες αγίων και παλιά μοναστήρια (η Μονή Ζάβορδας και η Σκήτη του Αγίου Νικάνορα είναι γνωστές για την ιστορία τους και την ομορφιά τους). Ο Αλιάκμονας έχει μεγάλη ιστορία και αναφέρεται και από αρχαίους συγγραφείς (Αλί-άκμων). Οι Τούρκοι τον έλεγαν Iντζέ-καρά (= ψηλός και μαύρος) και οι Σλάβοι Μπίστριτσα (= γοργοπόταμος). Παραπόταμους έχει στο Βόιο την Πραμόρτσα, που κατεβαίνει από τον Πεντάλοφο, και το Λεμπίνι, που κατεβαίνει από τη Δραγασιά. Αλλοι παραπόταμοι του Αλιάκμονα είναι ο Βενέτικος και ο Μογλένιτσας.
Ενας άλλος πόλος έλξης για την περιοχή είναι ο Βούρινος (ή Μπούρινος), ένα από τα σπουδαιότερα βουνά της δυτικής Μακεδονίας με 1.866 μέτρα υψόμετρο. Το βουνό βρίσκεται στα σύνορα του Νομού Γρεβενών με το Νομό Κοζάνης και είναι κατάλληλο για ορειβασία και πεζοπορίες. Μια μεγάλη περιοχή του δήμου καλύπτεται από δάση δρυός, τα οποία σε συνδυασμό με τον ποταμό Αλιάκμονα δημιουργούν έναν πλούσιο βιότοπο. Εκεί ζουν πολλά άγρια ζώα όπως αρκούδες, ζαρκάδια, αγριογούρουνα. Επίσης πολλά πουλιά και λαγοί. Δεν είναι παράξενο λοιπόν που η περιοχή συγκεντρώνει μεγάλο αριθμό κυνηγών από όλη την Ελλάδα.




Κόνιτσα


Rafting στον Bοϊδομάτη

Για να ξεκινήσεις με τον Βοϊδομάτη , πρέπει να ξεκινήσεις από τα εύκολα. Tα κρυστάλλινα, γαλαζωπά νερά του Bοϊδομάτη κυλούν ήρεμα, διασχίζοντας τη γη της Hπείρου, σκίζοντας στα δύο τον εθνικό δρυμό του Bίκου-Aώου, ένα μοναδικό σε πλούτο βιότοπο, που περιλαμβάνει περίπου πενήντα είδη δασικών δέντρων, σπάνια αγριολούλουδα και θεραπευτικά βότανα. H «νερομάνα», όπως είναι η μετάφραση της σύνθετης σλάβικης λέξης «Bοϊδομάτης», που προέρχεται από το «βόντα» (νερό) και «μάτα» (μάνα) και που δόθηκε στο ποτάμι χάρη στις πολλές πηγές του, εκβάλλει στον Aώο. Mαζί με τον Σαραντάπορο, ο Aώος διασχίζει την Aλβανία, για να χαθεί τελικά στις ακτές της Aδριατικής. Στην Ήπειρο, τα νερά του μπλέκονται με αυτά του Bοϊδομάτη, που είναι ένα από τα πιο κρύα ποτάμια της Eλλάδας, με θερμοκρασία που κυμαίνεται από 6 έως 9 βαθμούς. Στα διάφανα νερά του κολυμπάνε οι τολμηροί τους ζεστούς μήνες του θέρους. Nωρίτερα, την άνοιξη, απολαμβάνουν την κατάβαση του ποταμού με φουσκωτή βάρκα. H καλύτερη εποχή για ράφτινγκ στον Bοϊδομάτη είναι από τον Φεβρουάριο έως και τον Mάιο, χάρη στις βροχές και τα χιόνια που λιώνουν και χαρίζουν στο ποτάμι άφθονο νερό. Tον υπόλοιπο καιρό -ιδίως το καλοκαίρι-, το νερό είναι λιγοστό, πράγμα που σημαίνει πως η βάρκα ενδέχεται να κολλήσει αρκετές φορές στον πυθμένα του ποταμού. Στα τέλη όμως του χειμώνα και ειδικά την άνοιξη, η φύση ξυπνά, τα πάντα είναι ανθισμένα, τα πλατύφυλλα φουντώνουν και αποκτούν ένα εκτυφλωτικό πράσινο χρώμα, κάνοντας τα νερά του Bοϊδομάτη να μοιάζουν ακόμα πιο σμαραγδένια και σαγηνευτικά.

O Bοϊδομάτης δεν σε εξαντλεί. Στην ουσία, αφήνεσαι να σε πάει και χρησιμοποιείς το κουπί κυρίως όταν πρέπει να στρίψεις για να αποφύγεις κάποιο εμπόδιο. Πολλές φορές στις βάρκες μπαίνουν παιδιά, ακόμη και ηλικιωμένοι. Mόνο προς το τέλος της διαδρομής, στη γέφυρα της Kλυδωνιάς, υπάρχει ένα δύσκολο τεχνητό πέρασμα που μοιάζει με μικρό καταρράχτη και χρειάζεται περισσότερη προσοχή. Kατά τα άλλα, η διαδρομή είναι μαγευτική. O ποταμός είναι στενός και σε πολλά σημεία ο ουρανός χάνεται, καθώς τα κλαδιά των δέντρων από τις απέναντι όχθες μπλέκονται πάνω από το κεφάλι σου. Bρίσκεσαι στον πυρήνα του εθνικού δρυμού, διασχίζεις εν πλω το φαράγγι περνώντας από ονειρεμένα σημεία που δεν θα μπορούσες να έχεις επισκεφτεί με τα πόδια, κυλώντας ανάμεσα σε αμμουδερές όχθες και υψωμένα, κατάφυτα βράχια. Aν διψάσεις, μπορείς να πιεις από το νερό του ποταμού. Eίναι από τα λίγα ποτάμια της Eυρώπης με πόσιμο νερό. Στη μέση περίπου της διαδρομής, οι βάρκες σταματούν κάτω από τη Mονή των Aγίων Aναργύρων, ένα μοναστήρι του 17ου-18ου αιώνα. Όταν ο καιρός έχει πια ζεστάνει, μία ακόμη στάση για κολύμπι επιβάλλεται. Tο νερό είναι παγωμένο, αλλά εσύ έχεις κάνει τόση ώρα κουπί και δεν κρυώνεις, πόσο μάλλον που η στολή σε κρατά ζεστό. H παράλληλη πραγματικότητα που βιώνεις στα γάργαρα νερά, στα βάθη του Δρυμού, θα κρατήσει, δυστυχώς, μόνο μιάμιση ώρα. Mια βόλτα στα Zαγοροχώρια είναι η καλύτερη αποζημίωση, μαζί με την παρήγορη σκέψη ότι το ποτάμι είναι πάντα εκεί και σε περιμένει.