«Αισθάνομαι εθνική ντροπή κάθε φορά που αναγκάζομαι να αγοράζω όπλα που δεν μας χρειάζονται, με βάση μια αντικειμενική εκτίμηση των κινδύνων που υπάρχουν στον σημερινό κόσμο, για την Ελλάδα -και ξέρω ότι και οι Τούρκοι αγοράζουν όπλα που δεν τους χρειάζονται, όχι για πραγματικούς, αλλά για φανταστικό κίνδυνο που προκύπτει από μια αντιπαράθεση, που είναι δυνατό και πρέπει να λυθεί πολιτικά, έτσι ώστε να βαδίσουν οι δυο λαοί μαζί για μεγαλύτερη ευημερία, αξιοποιώντας παραγωγικά τα κολοσσιαία ποσά που εσείς και εμείς σπαταλούμε γι αυτά τα όπλα» είπε χαρακτηριστικά.
ΤΟ ΒΗΜΑ
Αυτό το αντιαισθητικό ζώον θα 'πρεπε να αισθάνεται εθνική ντροπή για το ότι την κρίσιμη βραδιά των Ιμίων αντί να είναι στο πόστο του, έδινε συνένετυξη στον ''Νικολάου. Θα' πρεπε επίσης να αισθάνεται εθνική ντροπή ως μέλος των πράσινων κυβερνήσεων που συνέβαλαν στη σημερινή κατάντια της χώρας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτός που παρέδωσε τον Οτσαλάν στις τούρκικες μυστικές υπηρεσίες, εκείνος που τις κρίσιμες στιγμές των Ιμίων σουλατσάριζε στα κανάλια και παραμύθιαζε με τις ..χοντράδες του τον ελληνικό λαό, αυτός που από τη θέση του αντιπροέδρου της κατοχικής κυβέρνησης παίζει τον ρόλο του μαντρόσκυλου στο υπουργικό συμβούλιο, δήλωσε σήμερα με τη γνωστή του θρασύτητα και τον απαραίτητο για τη θέση του εθνομηδενισμό ότι:
ΑπάντησηΔιαγραφή«όπου υπάρχει διαφωνία για τον καθορισμό εδαφικών λεπτομερειών ή γεωγραφικών ιδιομορφιών, η λύση πρέπει να δίνεται από τρίτους, εντεταλμένους προς τούτο, με βάση το Διεθνές Δίκαιο».
Αυτά βέβαια δεν ήταν λόγια σαν και αυτά που συνήθως κατεβαίνουν λόγω βαρύτητας γρήγορα στο στόμα του κ. Πάγκαλου πριν ακόμα υποστούν την απαραίτητη εγκεφαλική επεξεργασία, αλλά μια σαφής διατύπωση της πρωθυπουργικής τοποθέτησης όπως αυτή διατυπώθηκε αρκετές φορές σήμερα στα πλαίσια της επίσκεψης του Τούρκου πρωθυπουργού.
Επί της ουσίας ο κ. Πάγκαλος αποδέχθηκε ως μη όφειλε την επιχειρηματολογία της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής ειδικά αυτήν που αναφέρεται σε "αμφισβητούμενα εδάφη", "γκρίζες ζώνες" και γενικά σε ότι συνιστά την σταδιακή ακύρωση της συνθήκης της Λωζάνης.
Ας μην αυταπατώμεθα, το κλαδί της ελιάς που κράταγε στο χέρι του ο Ερντογάν είναι πλαστικό και μάλιστα made in USA. Η ρητορεία της αντίφασης και το πασπάλισμα των απειλών με τη ζάχαρη μιας ειρηνικής αοριστολογίας δεν είναι λόγοι για να πάμε ήσυχοι στο κρεβάτι να ονειρευτούμε προβατάκια. Μας είπε π.χ όμορφα λόγια για τα οφέλη της μείωσης των εξοπλιστικών δαπανών, όμως την ίδια στιγμή η Τουρκία εξοπλίζεται με δαιμονιώδεις ρυθμούς κλείνοντας συμφωνίες δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Δεν είναι η πρώτη φορά που Τούρκος πρωθυπουργός υπόσχεται ότι στο μέλλον θα είναι "καλό παιδί" και έτσι θα προχωρήσουμε χέρι-χερι σε μια ειρηνική πορεία συνύπαρξης. Δυστυχώς η ιστορία απέδειξε ότι μετά από τέτοια "ρομαντικά βάλς" μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων πρωθυπουργών ακολουθούσε σχεδόν πάντα παραβίαση των προσυμφωνηθέντων και κάποια εθνική γρατζουνιά ή ακόμα και τραγωδία.
Τα αποτελέσματα της σημερινής συνάντησης Παπανδρέου - Ερντογάν δυστυχώς θα φανούν αργότερα όταν ο αέρας θα έχει απομακρύνει τη ζάχαρη από τον νεο-ταξικό κουραμπιέ που μας σέρβιραν και οι δύο εγκάθετοι της Pax Americana.
ΚΑΙ ΥΣΤΕΡΑ ΚΝΙΤΗ ΞΥΠΝΗΣΕΣ...
ΑπάντησηΔιαγραφή