ΧΘΕΣ,ΜΕΛΗ του ΚΚΕ εισέβαλαν στην Ακρόπολη µε κάτι πλακάτ σε µπακαλοαγγλικά, ενώ µέλη του ΠΑΜΕ κατέλαβαν σχολικό συγκρότηµα στην Τρίπολη διαµαρτυρόµενοι για µια απόλυση. ΘΑ ΔΕΧΤΩ, για την οικονοµία της συζήτησης, ότι όλοι αυτοί πιστεύουν ακράδαντα ότι έχουν δίκιο. Θα δεχτούν και αυτοί, όµως, ότι κάποιοι άλλοι µπορεί να έχουν εντελώς διαφορετική άποψη. Και εδώ προκύπτει το ερώτηµα: ποιος θα κρίνει τι πρέπει να ισχύσει;
ΣΕΑΥΤΟ το ερώτηµα υπάρχει µια πολύ απλή απάντηση. Ζούµε σε µια δηµοκρατική πολιτεία µε νόµους και κανόνες, άρα υπάρχουν και συγκεκριµένες διαδικασίες για να διεκδικήσει το δίκιο του όποιος θεωρεί ότι αδικείται. Διαδικασίες πολιτικές, νοµικές, ακόµη και αγωνιστικές.
ΑΛΛΑ Η απλή απάντηση παύει να ισχύει από τη στιγµή που οι διαµαρτυρόµενοι αρνούνται αυτές τις διαδικασίες ισχυριζόµενοι απλώς ότι «νόµος είναι το δίκιο του εργάτη». Δηλαδή, νόµος είναι το γούστο τους. Σήµερα γουστάρουν να την πέσουν σε τουρίστες στον Πειραιά, αύριο να µπουκάρουν στην ΕΡΤ και µεθαύριο να µην αφήνουν τον Λοβέρδο να πάει στο γραφείο του. Κι αυτά επειδή αποφάσισαν από µόνοι τους ότι το δικό τους δίκιο είναι το σωστό!
ΕΤΣΙ,ΜΙΚΡΕΣ οργανωµένες και ενίοτε βίαιες οµάδες επιβάλλουν την κοινωνική παρουσία τους όχι µε τη δύναµη του λόγου ή την πειθώ των επιχειρηµάτων ή τη συναίνεση της πλειοψηφίας, όπως γίνεται στις δηµοκρατίες, αλλά µε τον κοινό τσαµπουκά.
ΠΡΟ ΗΜΕΡΩΝ, σε µια τηλεοπτική συνοµιλία, υψηλόβαθµο στέλεχος του ΚΚΕ µού απάντησε ρητά ότι το κόµµα του δεν αναγνωρίζει το Σύνταγµα. Με άλλα λόγια, δεν θεωρεί ότι δεσµεύεται στη δράση του από κανένα νόµο και κανένα κανόνα παρά µόνο από ό,τι το ίδιο ορίζει ως κοµµατική του επιδίωξη - κοινώς, καλά ξεµπερδέµατα.
ΟΚΥΝΙΣΜΟΣ της οµολογίας είναι ασφαλώς αποστοµωτικός.
Αλλά η ουσία της οµολογίας είναι ανατριχιαστική. Ενα κοµµάτι της κοινωνίας διεκδικεί το δικαίωµα να τελεί σε κατάσταση διαρκούς στάσης.
ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΠΑΡΑΝΟΪΚΟ, να το δεχτώ. Μόνο που όσο η κρίση συµπιέζει την κοινωνία, όσο οι κακοµοίρηδες δεν βρίσκουν βολικές εξηγήσεις για την κακοµοιριά τους, όσο δεν θα βλέπουν φως στον ορίζοντα, ακόµη και οι χειρότερες παράνοιες µπορούν να βρουν ακροατήριο.
ΜΙΚΡΟ ΑΚΡΟΑΤΗΡΙΟ, σύµφωνοι. Αλλά δεν χρειάζονται και πολλοί για να κάνουν µια χώρα άνω - κάτω.
Γ. Πρετεντέρης-ΤΑ ΝΕΑ
“Αλλά δεν χρειάζονται και πολλοί για να κάνουν µια χώρα άνω - κάτω.“ Προφανώς αναφέρεται στους «ειδήμονες» επί παντός επιστητού, που κάθε βράδυ «πληροφορούν» τον κόσμο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μια ακόμα ερώτηση:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτοί που νιώθουν αλλεργία με το σύνθημα «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη»
- προφανώς διότι ως πολιτική προπαγάνδα συμπυκνώνει καίρια και εύληπτα για τις λαϊκές μάζες την αντίθεση των κομμουνιστών με ένα σύστημα που έχει ως υπέρτατο νόμο ότι «νόμος είναι το δίκιο του κεφαλαιοκράτη» -
καλό είναι να μας πουν:
Εφόσον η πλειοψηφία του λαού αποφασίσει ότι η πολιτική που εξυπηρετεί και προασπίζεται τα συμφέροντα των λίγων πρέπει να καταργηθεί και να ανατραπεί, όπως παλεύει το ΚΚΕ, τι θα κάνουν;
Θα σεβαστούν την επιθυμία του λαού; Τι πιο δημοκρατικό από την πλειοψηφία του λαού. Συμφωνούν;...