Τείχη από φελιζόλ

Τι είναι σήμερα ο Οτο Ρεχάγκελ, ο βασιλιάς Οθων ή ο Εξαποδώ; Θα κριθεί εκ του αποτελέσματος. Αν η Εθνική ρίξει τέσσερα γκολ, θα υπάρξει γενικό παραλήρημα χαράς. Αν χάσει, οι κατάρες και τα μπινελίκια θα ακουστούν ως το Εσεν, τη γενέτειρα του προπονητή. Δεν μιλάμε για μια κουβέντα παραπάνω, αλλά για επαναξιολόγηση της δουλειάς του γενικώς. Οι αντιδράσεις των φιλάθλων δεν επικεντρώνονται στη στιγμή, στο ένα ματς. Ο Οτο Ρεχάγκελ κρίνεται κάθε φορά εφ΄ όλης της ύλης. Τα σχόλια από την πρώτη ήττα στο Μουντιάλ ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο. Εγραφαν, στον ελληνικό και διεθνή Τύπο, ότι ο προπονητής θα χάσει τη θέση του. Θα τον «σουτάρουν». Η υπερβολή δεν είναι χαρακτηριστικό των ελληναράδων, τα ίδια κάνουν στον προπονητή τους και οι Εγγλέζοι για την επαίσχυντη ισοπαλία που έφερε με το «καλημέρα» στο Μουντιάλ. Ολα αυτά οδηγούν σε ένα και μόνο συμπέρασμα: ο φίλαθλος του 21ου αιώνα είναι εντελώς αχάριστος.

Η ευγνωμοσύνη μιας κοινωνίας απέναντι στους αθλητές της συνάδει με τα υλικά που χρησιμοποιούνται ανά εποχή. Για να μπουν στην πόλη τους οι ολυμπιονίκες της αρχαιότητας, γκρεμίζονταν τείχη.

Πέτρινα τείχη, χτισμένα για να κρατηθούν όρθια στους αιώνες. Οι ολυμπιονίκες είχαν δικαίωμα να στήσουν τον ανδριάντα τους στο ιερό της Ολυμπίας ή στην πατρίδα τους και εννοείται ότι οι ανδριάντες ήταν από μάρμαρο ή χαλκό. Στέρεα υλικά, όπως στέρεη ήταν και η υστεροφημία τους. Ο νικητής έμενε στην Ιστορία με μια νίκη, δεν χρειαζόταν να αποδεικνύει κάθε μήνα ότι είναι καταπληκτικός. Κι ας μην παραμυθιαζόμαστε ότι οι νικητές λάμβαναν μόνο δόξα: και δραχμές πολλές έπαιρναν και λάδια μπόλικα. Μία και μόνο νίκη τούς ανέβαζε κοινωνικά και υλικά για πάντα. Το νέο status ήταν αδιαμφισβήτητο.

Αν σήμερα υπήρχαν τείχη, θα έπρεπε να κατασκευάζονται από ελαφρό υλικό. Να γκρεμίζονται για να μπει ο Ρεχάγκελ με την ευρωπαϊκή κούπα και να ξαναχτίζονται όποτε χάνει η εθνική ομάδα. Χτίσε- γκρέμισε, χτίσε- γκρέμισε με τα σύγχρονα υλικά οικοδομής. Ζούμε στην εποχή της ψευδοροφής και της γυψοσανίδας. Κατασκευάζουμε κτίρια, κατασκευάζουμε μύθους που δεν αντέχουν στον χρόνο. Οσο για τον ανδριάντα, ούτε λόγος. Το πολύ-πολύ να γίνει η εθνική ομάδα αφισέτα σε περιοδικό και να κολληθεί με σελοτέιπ στα εφηβικά δωμάτια και στους χώρους εργασίας. Αν χάσει η Ελλάδα από τη Νιγηρία, η φωτογραφία αποκαθηλώνεται εύκολα. Αν τα πάει καλά, θα δοξαστεί εκ νέου ο προπονητής που κατάφερε το θαύμα του 2004.

Ακούστηκε ότι ο Οτο Ρεχάγκελ θα φύγει από την ομάδα αμέσως μόλις γυρίσει από την Αφρική. Λόγω της ήττας στο παιχνίδι με τη Νότια Κορέα θυμήθηκαν ορισμένοι την ηλικία του προπονητή. Είναι 72 ετών και πρέπει, λένε, να αποσυρθεί για να έλθει κάποιος πιο νέος, με πιο φρέσκιες αντιλήψεις για το ποδόσφαιρο. Προτού καλά-καλά ολοκληρωθεί το Παγκόσμιο Κύπελλο, βρέθηκε το όνομα του αντικαταστάτη. Δεν ξέρουμε αν ευθύνεται η ΕΠΟ για κάποια διαρροή ή αν οι αθλητικογράφοι παρουσιάζουν την εικασία ως πραγματικότητα. Δεν ξέρουμε ούτε αν υπάρχουν φρέσκιες αντιλήψεις στο ποδόσφαιρο και αν η μοντερνιτέ των γηπέδων συσχετίζεται με τις ηλικίες (στην τέχνη μπορεί κάποιος να είναι πρωτοπόρος ως τα βαθιά γεράματα).

Μπορούμε όμως να αφήσουμε τον Οτο Ρεχάγκελ να ζήσει την ιστορική στιγμή, να χαρεί τα παιχνίδια, γιατί η συμμετοχή από μόνη της σε τέτοια διοργάνωση είναι χαρά.

Μπορούμε να τον αφήσουμε να συνταξιοδοτηθεί με την ησυχία του, να γίνουν τιμητικές εκδηλώσεις, να υπάρχει ένα ωραίο κλίμα. Του το χρωστάνε οι ποδοσφαιρόφιλοι εσαεί. Το κύπελλο που έφερε από την Πορτογαλία δεν μπαγιατεύει ούτε σκουριάζει. 
Λ.Κέζα-ΤΟ ΒΗΜΑ