Κυριακή 20 Ιουνίου 2010

Κάτι για τον καθένα, χωρίς τίποτε καινούργιο

Όλη την περασμένη εβδομάδα, ο περί τον πρόεδρο της Ν.Δ. μηχανισμός έχτιζε κλίμα υψηλών προσδοκιών για την ομιλία του Αντώνη Σαμαρά στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του, την Παρασκευή. Δικαιώθηκαν, διότι η ομιλία ήταν ένα «A+ essay». (Συγχωρήστε μου την αγγλικούρα, αλλά επρόκειτο για μια ομιλία, η ποιότητα της οποίας αποδεικνύει τη σημασία του «superior education», όπως θα έλεγαν στον οικογενειακό κύκλο του προέδρου...). Επί της ουσίας, όμως, ήταν μια προσπάθεια να ικανοποιήσει τους κατά το δυνατόν περισσοτέρους, με αποτέλεσμα να αδυνατίζει η σαφήνεια του πολιτικού στίγματος.
Είχε λυρισμό με απόηχους της Γενιάς του '30, π.χ., η Ελλάδα, που «ζητάει ελπίδα, ώστε να σταθεί στα πόδια της και να αντιπαλέψει την εθνική κατάθλιψη». Είχε ηθικολογία, π.χ., «χρειάζεται περισσότερη προσήλωση στο δημόσιον συμφέρον». Είχε μελό, π.χ., «σας καλώ να ξεχυθείτε σε πόλεις και χωριά. Σε όλη την ελληνική επικράτεια! Είστε ακόμα οι κήρυκες εκείνου που έχει περισσότερο ανάγκη σήμερα ο λαός: της αισιοδοξίας!». Είχε καθησυχαστικά μηνύματα για την καραμανλική πτέρυγα. Είχε ακόμη και μια «κλωτσιά» -εν παρόδω- για την Ντόρα. Είχε ως και φιλοφρόνηση για το έργο της Φάνης Πάλλη-Πετραλιά! Π.χ., «θυμηθείτε ποια κυβέρνηση αποτόλμησε τη συγχώνευση των ασφαλιστικών Ταμείων από 130 σε μόλις 13!». Από τον Φαήλο Κρανιδιώτη ώς τον Σιούφα, όλη η Ν.Δ. που ονειρεύεται ο Αντώνης βρήκε κάτι να μείνει ικανοποιημένη. Η ομιλία είχε κάτι για τον καθένα. Τίποτε το καινούργιο όμως.
Διότι, ο Σαμαράς απλώς διέλυσε το κάστρο με τα lego για να το ξαναφτιάξει, με τα ίδια υλικά και κάποιες μικρές διαφορές. Έδωσε τη δική του εκδοχή της παλιάς καλής συνταγής του πολυσυλλεκτικού κόμματος. Αλλά τώρα οι συνθήκες, υπό τις οποίες κάποτε η παλιά καλή συνταγή απέδιδε, έχουν αλλάξει. Το πρόβλημα είναι πια άλλο. Είναι το πώς θα λιγοστέψει, ως κόστος και παρουσία, το κράτος και πώς θα χτισθεί μια νέα κοινωνική πλειοψηφία γύρω από την ιδέα αυτή. Η λύση είναι έξω από τους όρους του προβλήματος, όπως με τον Γόρδιο Δεσμό. Επί του παρόντος, όμως, έχουμε μόνον Σαμαρά. Κάτι είναι κι αυτό γιατί Μέγας Αλέξανδρος χωρίς Βουκεφάλα δεν γίνεται!
Σ.Κασιμάτης-Καθημερινή

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σεβαστείτε το ελεύθερο βήμα σχολιασμού και διαλόγου. Ανωνυμία δεν σημαίνει και ασυδοσία.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Σημείωση : Κάθε υβριστικό , προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο θα διαγράφεται...
Σχόλια με ονομαστικές αναφορές που περιέχουν ατεκμηρίωτες καταγγελίες θα διαγράφονται.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.

Η Πελασγία από ψηλά