Τρίτη 3 Αυγούστου 2010

Αβέρωφ και Σαμαράς

Σύμφωνα με ορισμένους σχολιαστές στόχος του κ. Σαμαρά είναι η επιστροφή της Νέας Δημοκρατίας στην «εποχή Αβέρωφ». Θα ήταν ενδιαφέρον να μάθουμε τι εννοεί και σε ποιον Αβέρωφ αναφέρεται. Δεν αρκεί φυσικά σαν εξήγηση η υπενθύμιση ότι ήταν αρχικά πολιτικό παιδί του (αργότερα, για μεγάλο διάστημα, τον υιοθέτησε η οικογένεια Μητσοτάκη όπως είχε υιοθετήσει τον Γ. Καρατζαφέρη και τον Δ. Αβραμόπουλο).

Ο Ευάγγελος Αβέρωφ ήταν ένας σημαντικός πολιτικός που από το φιλελεύθερο κέντρο πέρασε, μαζί με άλλους, στη Δεξιά. Τρεις ήταν οι μεγάλες στιγμές του: σαν υπουργός Εξωτερικών του παντοδύναμου Κωνσταντίνου Καραμανλή, η διαπραγμάτευση και η υπογραφή (1959) των συμφωνιών της Ζυρίχης και του Λονδίνου για το Κυπριακό· η συστηματική προσπάθειά του να χτίσει γέφυρες ανάμεσα στη χούντα, που καταπολεμούσε αλλά «κατανοούσε», και τους συντηρητικούς πολιτικούς με πρώτο, χωρίς την άδειά του, τον Κ. Καραμανλή, πράγμα που «έπαιξε» και το 1974· και τέλος η αποτυχημένη απόπειρά του, όταν διαδέχτηκε στη Ρηγίλλης τον μετριοπαθή Γεώργιο Ράλλη, να μετατρέψει ξανά τη Νέα Δημοκρατία σε σκληρή ΕΡΕ με αναμνήσεις και από τη φασίζουσα ΕΚΟΦ που ενέπνευσε (ευτυχώς για λίγο) τους καβγατζήδες και τραμπούκους «ρέιντζερ» της κομματικής νεολαίας.

Ο Ευάγγελος Αβέρωφ δεν ήταν βεβαίως μόνο αυτά. Ηταν συγγραφέας, με πλούσιες γνώσεις, φιλότεχνος, ευγενής, τόσο Μετσοβίτης (μια πόλη που του οφείλει πολλά) όσο και βαθιά Ευρωπαίος. Ηταν πραγματικά γεωργός, με βαθιά αγάπη για τη γη, και πραγματικά αριστοκράτης - κι ας είχε το μέγα σόι του ορισμένες αντιρρήσεις. Αλλά είχε και πάθη. Ενα από αυτά ήταν ο ακραίος αντικομμουνισμός του που συνόψιζε τον παλαιάς κοπής εθνικισμό του.

Ποιος από όλους αυτούς τους Αβέρωφ εμπνέει τους σημερινούς σαμαρικούς; Ποια κληρονομιά του αποδέχονται; Και ο ίδιος ο κ. Σαμαράς και οι άνθρωποι του «Δικτύου 21» που τον στηρίζουν από τόσα χρόνια ενώ το κόμμα δεν τους πολυθέλει αλλά ξεμυτίζουν τώρα επώνυμα σαν σύμβουλοί του, οφείλουν να δηλώσουν χωρίς περικοκλάδες αν συμφωνούν με τη Ζυρίχη και το Λονδίνο αλλά και με όλη τη σε συνέχεια επίμονη (και σωστή) απόπειρα του έντονα νατοϊκού μακαρίτη να τα βρει συμβιβαστικά με την Τουρκία.

Με τον ίδιο τρόπο, ο κ. Σαμαράς και οι δικοί του οφείλουν να μας πούνε αν νοσταλγούν τις εποχές της χωροφυλακίστικης Δεξιάς και αν ο «λαϊκός» εθνικισμός τους, που εκφράστηκε πριν από δεκαπέντε χρόνια ακόμα και με την ιδέα μιας συμμετοχής μας στον γιουγκοσλαβικό εμφύλιο για να μοιράσουμε την πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας με τη Σερβία, περιλαμβάνει όχι τον νόμιμο ιδεολογικό αντικομμουνισμό αλλά τον ασφαλίτικο του Ψυχρού Πολέμου. 

 Ρ.Σωμερίτης-ΤΟ ΒΗΜΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σεβαστείτε το ελεύθερο βήμα σχολιασμού και διαλόγου. Ανωνυμία δεν σημαίνει και ασυδοσία.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Σημείωση : Κάθε υβριστικό , προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο θα διαγράφεται...
Σχόλια με ονομαστικές αναφορές που περιέχουν ατεκμηρίωτες καταγγελίες θα διαγράφονται.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.

Η Πελασγία από ψηλά