Ακρίδα

Προσέξτε την κομματική λογική που διαπερνά ολόκληρη την ελληνική πολιτική. Από εκεί η εσωστρέφεια. Από εκεί το τσιφλίκι. Από εκεί η αρχή κάθε παραβατικότητας. Υπεράνω όλων. Νόμων, Θεού και ανθρώπων. Εγώ, το κόμμα και η πελατεία μου. Και όλοι μαζί για την εξουσία μου.

Τα υπόλοιπα γαία πυρί μιχθήτω. Εχουμε και λέμε λοιπόν. Ανεξάρτητα από χρώμα, πράσινο, κόκκινο και γαλάζιο αρχηγό. Η περίπτωση- λέει- του Καραμανλή είναι το βαρίδι του Σαμαρά. Το κατάπιε κι αυτό. Οπως σε ολόκληρο τον τόπο, τίποτε δεν άλλαξε στο κόμμα αυτό. Χωρίς αυτοκριτική. Χωρίς να αισθανθούν την ανάγκη δημοσίως να αυτομαστιγωθούν, Χωρίς, έτσι για τα μάτια της κοινωνίας, τη βιτρίνα τους να ξεσκονίσουν και από το παρελθόν τους να αποκοπούν. Χωρίς να διαπομπεύσουν αυτούς που μας έστειλαν στο χείλος του γκρεμού. Χωρίς καμία ουσιαστική αλλαγή πορεύονται σαν να μη συνέβη τίποτε στη διάρκεια των δικών τους κυβερνητικών ετών. Τι έκανες, παιδάκι μου, εδώ; Να, μαμά, έπεσε το βάζο και χύθηκε η μαρμελάδα πάνω στο χαλί. Μα πώς; Επεσε μόνο του; Μόνο του, μαμά! Κάπως έτσι αντιλαμβάνεται η Νέα Δυστυχία τα δεινά, τα χρέη, το πλιάτσικο, τα σκάνδαλα και τις εθνικές τραγωδίες που συσσωρεύτηκαν μέσα σε κάτι λιγότερο από έξι χρόνια γαλάζιας εξουσίας. Μαρμελάδα η χρεοκοπία. Μαρμελάδα το πλιάτσικο και το άδειασμα των Ταμείων. Μαρμελάδα η νεοδημοκρατική ακρίδα. Την αλείφουν στο ψωμί τους και φουσκώνει από υπερηφάνεια η κομματική φυλή τους. Καλά αυτοί. Οι άλλοι, οι πολίτες, οι συνταξιούχοι, οι παθόντες, οι ταλαίπωροι, οι καταληστευμένοι και λαφυραγωγημένοι; Ολοι αυτοί πώς μπορούν και τους ανέχονται και δεν αντιδρούν; Μα ακριβώς αυτό. Οπως ο φοροφυγάς. Που λόγω περαίωσης αιωνίως φοροφυγάς παραμένει. Ετσι και οι πολιτικοί. Κι αυτοί στην περαίωση την εκλογική. Αφού, σου λέει, ο ψηφοφόρος το υπομένει, ε τότε κι εγώ θα κάψω τα βιβλία της αμαρτωλής γαλάζιας πενταετίας και με την επόμενη, άντε τη μεθεπόμενη εκλογική διαδικασία, πάλι με δόξα, πάλι στην εξουσία!
Δ. Δανίκας-ΤΟ ΒΗΜΑ