Η Ν.Δ ζητάει επιµόνως αναδροµικό έλεγχο στα πόθεν έσχες όσων µετείχαν σε κυβερνήσεις από το 1974. Καµιά 500ριά άτοµα – ζώντες και νεκροί. Και αν προκύψουν περιουσιακά στοιχεία που δεν δικαιολογούνται από δηλωθέντα εισοδήµατα, να δηµεύονται.
Από κοντά και η κυβέρνηση: εγκρίνει και επαυξάνει. Ενδιαφέρον. Αλλά είναι σαν αυτό που έλεγαν για την ποτοαπαγόρευση στην Αµερική: καλή ιδέα, αλλά δεν δουλεύει.
Πριν από όλα, τι ακριβώς θα τεθεί υπό έλεγχο; Τα έντυπα των δηλώσεων πόθεν έσχες που κατέθεταν στη Βουλή οι εκάστοτε κυβερνητικοί αξιωµατούχοι; Μα από αυτά ξέρουµε ήδη ότι
δεν βγαίνει τίποτε. Είναι τυπικές δηλώσεις αυτονοµιµοποίησης. Ούτε πόθεν ούτε έσχες. Θα µπει στο µικροσκόπιο η πραγµατική περιουσιακή κατάσταση των ελεγχοµένων ανεξαρτήτως των δηλώσεων; Ποια κατάσταση όµως; η σηµερινή; Εκείνη που είχαν όταν έπαψαν να είναι υπουργοί; Και πώς θα τεκµηριωθεί ότι ένα περιουσιακό στοιχείο αποκτήθηκε λόγω της υπουργικής ιδιότητας αν εµφανίζεται µετά τη λήξη της; Πώς θα ενοχοποιηθεί ο ελεγχόµενος από την ενδεχόµενη περιουσιακή κατάσταση των συγγενικών του προσώπων; Θα συµπεριλαµβάνονται και οι περιπτώσεις πρώην υπουργών που είχαν και διατήρησαν νοµίµως, µετοχική συµµετοχή σε επιχείρηση;
Τέτοιου είδους ερωτήµατα υπάρχουν πολλά και καθιστούν τον προτεινόµενο αναδροµικό έλεγχο σαπουνόφουσκα.
Μια κίνηση εντυπωσιασµού, η οποία το πιθανότερο είναι να λειτουργήσει ως καθαρτήριο δικαίων και αδίκων. Αν δεν στοιχειοθετηθεί τίποτε, όλοι οι ελεγχθέντες θα είναι έντιµοι, ηθικοί και ακέραιοι. Απλώς όσο διαρκεί ο έλεγχος θα πέφτουν τα φώτα της δηµοσιότητας – ιδίως ενός συγκεκριµένου τύπου «δηµοσιογραφίας» – σε πρόσωπα που απλώς προσφέρονται για επικοινωνιακή σπέκουλα. Προφανώς, το φαινόµενο του πολιτικού που έβγαινε από την πολιτική φτωχότερος από ό,τι µπήκε, άρχισε να φθίνει από τη Μεταπολίτευση και εντεύθεν. Ενίοτε µετεξελίχθηκε στο ακριβώς αντίθετό του. Αυτό όµως δεν σηµαίνει ότι όποιος µπήκε σε κυβέρνηση πρέπει να θεωρηθεί – ακόµη και µετά θάνατον – και µάλιστα διά νόµου ελεγκτέος, χωρίς να έχει διατυπωθεί ποτέ εις βάρος του καµιά υπόνοια. ςτην πραγµατικότητα η πρόταση της Ν.∆. δεν ισούται παρά µε άσκηση λαϊκισµού ακριβώς επειδή είναι ανεφάρµοστη. Ενας τέτοιος αναδροµικός «έλεγχος», απλώς θα ενισχύσει ακόµη περισσότερο και συλλήβδην τις αµφιβολίες για τους πολιτικούς. Αλλά όπως έλεγε ο Νίτσε: «η αµφιβολία δηλητηριάζει τα πάντα, χωρίς να σκοτώνει τίποτε».
Από κοντά και η κυβέρνηση: εγκρίνει και επαυξάνει. Ενδιαφέρον. Αλλά είναι σαν αυτό που έλεγαν για την ποτοαπαγόρευση στην Αµερική: καλή ιδέα, αλλά δεν δουλεύει.
Πριν από όλα, τι ακριβώς θα τεθεί υπό έλεγχο; Τα έντυπα των δηλώσεων πόθεν έσχες που κατέθεταν στη Βουλή οι εκάστοτε κυβερνητικοί αξιωµατούχοι; Μα από αυτά ξέρουµε ήδη ότι
δεν βγαίνει τίποτε. Είναι τυπικές δηλώσεις αυτονοµιµοποίησης. Ούτε πόθεν ούτε έσχες. Θα µπει στο µικροσκόπιο η πραγµατική περιουσιακή κατάσταση των ελεγχοµένων ανεξαρτήτως των δηλώσεων; Ποια κατάσταση όµως; η σηµερινή; Εκείνη που είχαν όταν έπαψαν να είναι υπουργοί; Και πώς θα τεκµηριωθεί ότι ένα περιουσιακό στοιχείο αποκτήθηκε λόγω της υπουργικής ιδιότητας αν εµφανίζεται µετά τη λήξη της; Πώς θα ενοχοποιηθεί ο ελεγχόµενος από την ενδεχόµενη περιουσιακή κατάσταση των συγγενικών του προσώπων; Θα συµπεριλαµβάνονται και οι περιπτώσεις πρώην υπουργών που είχαν και διατήρησαν νοµίµως, µετοχική συµµετοχή σε επιχείρηση;
Τέτοιου είδους ερωτήµατα υπάρχουν πολλά και καθιστούν τον προτεινόµενο αναδροµικό έλεγχο σαπουνόφουσκα.
Μια κίνηση εντυπωσιασµού, η οποία το πιθανότερο είναι να λειτουργήσει ως καθαρτήριο δικαίων και αδίκων. Αν δεν στοιχειοθετηθεί τίποτε, όλοι οι ελεγχθέντες θα είναι έντιµοι, ηθικοί και ακέραιοι. Απλώς όσο διαρκεί ο έλεγχος θα πέφτουν τα φώτα της δηµοσιότητας – ιδίως ενός συγκεκριµένου τύπου «δηµοσιογραφίας» – σε πρόσωπα που απλώς προσφέρονται για επικοινωνιακή σπέκουλα. Προφανώς, το φαινόµενο του πολιτικού που έβγαινε από την πολιτική φτωχότερος από ό,τι µπήκε, άρχισε να φθίνει από τη Μεταπολίτευση και εντεύθεν. Ενίοτε µετεξελίχθηκε στο ακριβώς αντίθετό του. Αυτό όµως δεν σηµαίνει ότι όποιος µπήκε σε κυβέρνηση πρέπει να θεωρηθεί – ακόµη και µετά θάνατον – και µάλιστα διά νόµου ελεγκτέος, χωρίς να έχει διατυπωθεί ποτέ εις βάρος του καµιά υπόνοια. ςτην πραγµατικότητα η πρόταση της Ν.∆. δεν ισούται παρά µε άσκηση λαϊκισµού ακριβώς επειδή είναι ανεφάρµοστη. Ενας τέτοιος αναδροµικός «έλεγχος», απλώς θα ενισχύσει ακόµη περισσότερο και συλλήβδην τις αµφιβολίες για τους πολιτικούς. Αλλά όπως έλεγε ο Νίτσε: «η αµφιβολία δηλητηριάζει τα πάντα, χωρίς να σκοτώνει τίποτε».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σεβαστείτε το ελεύθερο βήμα σχολιασμού και διαλόγου. Ανωνυμία δεν σημαίνει και ασυδοσία.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Σημείωση : Κάθε υβριστικό , προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο θα διαγράφεται...
Σχόλια με ονομαστικές αναφορές που περιέχουν ατεκμηρίωτες καταγγελίες θα διαγράφονται.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.