Η Ν.Δ και η ρώσικη ρουλέτα

Μία ζαλισμένη χώρα με καταρρακωμένο το ηθικό, παρακολουθεί μικρούς ηγέτες να επιδίδονται σε πολιτικά παίγνια άλλων εποχών. Αν υπήρχε πολιτικό «θυμόμετρο», δεν θέλω να σκέφτομαι τι θα έδειχνε. Οι «Αγανακτισμένοι στο Σύνταγμα» είναι η μόνη απεγνωσμένη, αλλά υπέροχα πολιτισμένη αντίδραση μίας κοινωνίας που νοιώθει το έδαφος να φεύγει κάτω από τα πόδια της. Κάποιοι πολιτικοί δείχνουν να είναι ακόμη στον ... κόσμο τους, αλλά και πολλοί καταλαβαίνουν τι γίνεται και τι έρχεται, αλλά δεν ξέρουν πώς να αντιδράσουν. Κάποιο, τέλος, παίζουν επικίνδυνα παιγνίδια στα όρια της εθνικής προδοσίας. Ας δούμε, τρία δεδομένα για τα οποία δεν μπορεί να υπάρχει αντίρρηση, αλλά οδηγούν σε ένα κρίσιμο ερώτημα.
Πρώτον:
Η χώρα σήμερα έχει τεράστιο πρωτογενές έλλειμμα της τάξης του 10% του ΑΕΠ. Αυτό οφείλεται εν μέρει στην παταγώδη αποτυχία του φοροεισπρακτικού μηχανισμού του ΠΑΣΟΚ το 2010, αλλά και στην αναπόφευκτη ύφεση που έφερε η προσπάθεια συμμαζέματος των ελλειμμάτων της περιόδου 2007-2009. Αυτό σημαίνει ότι χωρίς εξωτερικό δανεισμό τώρα και όλο το 2012, η κυβέρνηση δεν θα μπορεί να πληρώσει μισθούς για στρατό, αστυνομία, εκπαίδευση, υγεία και συντάξεις σε όλους τους πρώην δημόσιους υπαλλήλους. Επίσης, θα αφήσει απλήρωτα ομόλογα που λήγουν το 2011 και το 2012, δηλαδή θα χρεοκοπήσει. Οι τράπεζες θα κλείσουν και τα υπόλοιπα τα αφήνω στη φαντασία σας (εφιάλτης για πολλούς, όνειρο για ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ). Αυτό θα συμβεί τον Ιούλιο του 2011, αν δεν πάρουμε την 5η «Δόση» (κάθε συνειρμός με μία χώρα «πρεζάκια» των δανεικών δεκτός).
Δεύτερον: Η μείωση της φορολογίας που προβλήθηκε με το περίφημο «Ζάππειο-ΙΙ μπορεί, υπό προϋποθέσεις, να έχει ισχυρό αναπτυξιακό αποτέλεσμα και να αυξήσει τα έσοδα, μετά από τουλάχιστον 2 χρόνια. Αν οι εγκέφαλοι της Ν.Δ. ισχυρισθούν ότι τα έσοδα θα αυξηθούν άμεσα, μέσα στο 2011, τόσο ώστε να μην χρειάζεται η 5η Δόση του Μνημονίου, ο ελληνικός λαός δικαιούται να ζητήσει εξηγήσεις και να πουλήσει αυτήν την πατέντα στη διεθνή αγορά (ίσως έτσι να καλύψει και μέρος του Χρέους). Δυστυχώς, κάθε πρωτοετής φοιτητής, όχι μόνο Οικονομολόγος, το αποκλείει.
Τρίτον: Η μείωση της φορολογίας τώρα, θα έχει ως άμεσο αποτέλεσμα την αύξηση του ελλείμματος στο 17% του ΑΕΠ το 2011και στο 22% το 2012. Οι υπολογισμοί έγιναν από την Τρόικα πριν από λίγες ημέρες, παρόντων των συμβούλων της Ν.Δ. (διαψεύσεις δεν γίνονται αποδεκτές). Ο λόγος είναι απλός. Όταν κόβεις έσοδα σήμερα, αυξάνεις το σημερινό έλλειμμα. Το τι θα γίνει αύριο, κανείς δεν ξέρει και, όπως είπε και ο Keynes, τότε μπορεί να είμαστε και πεθαμένοι. Άλλωστε, ο «αιφνίδιος θάνατος»(sudden death) από κατάρρευση των τραπεζών ως αποτέλεσμα της στάσης πληρωμών, είναι ο τρόμος με τον οποίο κοιμούνται κάθε βράδυ οι νουνεχείς περί τα οικονομικά, τραπεζίτες και όχι μόνο.

Προκύπτει, συνεπώς, το ερώτημα γιατί η Ν.Δ. επιμένει σε ένα επιχείρημα που δεν έχει λογική. Η απάντηση δεν μπορεί να είναι η άγνοια, αν και οι ιδεοληψίες ορισμένων μπορεί όντως να τυφλώνουν ακόμη και τη στοιχειώδη κρίση που προφανώς διαθέτουν. Η απάντηση μάλλον είναι ότι στη Ν.Δ. δεν «πιστεύουν» ότι η Ευρώπη και το ΔΝΤ θα «μας αφήσουν έτσι». Το δεν «πιστεύουν», όμως, δεν είναι από προνομιακή εσωτερική πληροφόρηση που μόνο αυτοί κατέχουν. Είναι τυφλή πίστη, έστω αποτέλεσμα ανάλυσης βάσει υποθέσεων, είναι, δηλαδή, κάτι αβέβαιο, κάτι, τελικά σαν πολιτικός «τζόγος».

Αυτό είναι κατάπτωση. Το φαινόμενο μίας ολόκληρης παράταξης που παίζει πολιτική «Ρώσικη Ρουλέτα» με την τύχη μίας χώρας και ενός λαού με μόνο τίμημα την πραγματοποίηση μίας προσωπικής «ονείρωξης» του αρχηγού, αλλά και κάποιων σαλταρισμένων συμβούλων είναι θλιβερό. Αυτή η παράταξη, που κάποτε εκπροσωπούσε σχεδόν ολόκληρη την αστική τάξη, έστω και με κάποιες «πρώιμες» δημοκρατικές εκτροπές, μας πηγαίνει τώρα σε ένα οικονομικό 1945. Το ότι αυτό συμπίπτει και με τον παράδεισο του πολιτικού 1945 που ονειρεύεται το ΚΚΕ για να πάρει τον «2ο Γύρο», είναι δευτερεύον, αλλά όχι αμελητέο ως άλλη μία ανατριχιαστική εκδοχή.

Τα λάθη της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ είναι τεράστια και πρέπει να αναλυθούν και να διορθωθούν άμεσα, με ριζικές αλλαγές πολιτικής και προσώπων. Ο ρόλος μίας νουνεχούς και σοφής αντιπολίτευσης είναι όσο ποτέ κρίσιμος. Αν το ρόλο αυτό τον παίξει σωστά, η Μείζων Αντιπολίτευση, η εξουσία σε μία χώρας που θα έχει σωθεί και με τη δική της σύμπραξη μπορεί να αποκτά νόημα (κάτι που φαίνεται ότι αντιλαμβάνεται ο πανούργος κ. Καρατζαφέρης). Αντίθετα, διερωτάται κανείς σε ποια χώρα σκοπεύει να κυβερνήσει ο κ. Σαμαράς με τη σημερινή του πολιτική.
Λυκ. Λιαρόπουλος-ΤΟ ΒΗΜΑ