Τι σημαίνει πτώχευση

Καθηγητές που διψούν για δημοσιότητα, νομικοί που θέλουν να δείχνουν σπουδαίοι, δημοσιογράφοι που διαπρέπουν στις πωλήσεις κενολογίας, πολιτικοί που θέλουν να γίνουν πιο γνωστοί από τον θυρωρό της πολυκατοικίας τους και αδίστακτοι άνθρωποι των ΜΜΕ, προσπαθούν τον τελευταίο καιρό να πείσουν ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να πληρώσει τα χρέη της, αφ’ ενός, και να «ερευνήσει» πώς δήθεν αυτά δημιουργήθηκαν, αφ’ ετέρου.
Ο στόχος όλων των παραπάνω, πέρα από κάποιες επικοινωνιακές πομφόλυγες, είναι βαθύτατα πολιτικός. Διαβάζοντας τι γράφεται σε blogs, τί λέγεται σε τηλεοπτικές και διαδικτυακές εκπομπές και τι διαχέεται στην κοινή γνώμη, το συμπέρασμα είναι ξεκάθαρο. Στην Ελλάδα του 2011, υπάρχει μία διευρυνόμενη αντιδημοκρατική συμμαχία που οραματίζεται να εξελιχθεί η χώρα σε νέου τύπου στρατοπεδική κοινωνία. Για να το πούμε πιο παραστατικά, οι άνθρωποι αυτοί επιδιώκουν μια νέα Μικρασιατική Καταστροφή. Ιδού γιατί:

1. Η αναστολή πληρωμής χρεών οδηγεί την χώρα εκτός ευρωζώνης και ενδεχομένως εκτός Ευρωπαϊκής Ενώσεως (ΕΕ). Άρα, εκτός ενιαίας αγοράς.

2. Η αναπόφευκτη, έτσι, καθιέρωση της νέας δραχμής συνοδεύεται από υποτίμηση της τελευταίας από 50% έως 80%. Συνεπώς, η νέα ισοτιμία ευρώ/ δραχμής θα βρίσκεται κάπου στις 800 δραχμές επισήμως και στις 1.200-1.500 δραχμές ανεπισήμως –δηλαδή, στην μαύρη αγορά. Γιατί;

3. Διότι, οι προμηθευτές μας θα πάψουν να πωλούν στην χώρα και κάποιες χώρες δεν αποκλείεται να κηρύξουν και εμπάργκο, σε αντίποινα για τα
χρήματα που θα έχουν απολέσει. Έτσι, το δραχμικό καλάθι της νοικοκυράς, που σήμερα σε ποσοστό 70% απαρτίζεται από εισαγόμενα είδη σε ευρώ, θα τριπλασιαστεί σχεδόν σε κόστος.

4. Η αυτονομία του στρατού σε οπλισμό κλπ., θα μειωθεί κατά 60% και άρα το ετοιμοπόλεμό του θα πάει περίπατο.

5. Τραγικές θα γίνουν και οι συνθήκες στα νοσοκομεία, με τεράστιες ελλείψεις σε αναλώσιμα υλικά και ζωτικής σημασίας φάρμακα.

6. Οι τιμές των καυσίμων θα πάνε στα ύψη και η Ελλάδα θα έχει πολύ σοβαρό πρόβλημα εισαγωγής ηλεκτρικού ρεύματος –με αποτέλεσμα την πτώση της ήδη παραπαίουσας βιομηχανικής της παραγωγής.

7. Τα ασφαλιστικά ταμεία θα καταρρεύσουν και οι ελληνικές τράπεζες, μη δυνάμενες να αντλήσουν κεφάλαια από το εξωτερικό, θα πτωχεύσουν.

8. Οι επιχειρήσεις που έχουν χρέη στο εξωτερικό θα χρεοκοπήσουν και η ανεργία θα πλησιάσει το 40% του ενεργού πληθυσμού.

Πέρα από όλες τις παραπάνω επιπτώσεις, η ελληνική δημοκρατία θα πάει περίπατο και η εξουσία θα περιέλθει στις ολοκληρωτικές δυνάμεις του λαϊκισμού και του σκοταδισμού. Όσο κι αν αυτό το εφιαλτικό σενάριο φαντάζει απίθανο σε κάποιους, είναι εφικτό. Ιστορικά, «ξαφνικοί θάνατοι» έχουν υπάρξει ακόμα και σε αυτοκρατορίες. Άρα, για μία χώρα με σοβιετικού τύπου οικονομικές δομές και διαφθορά τριτοκοσμικού χαρακτήρα, όλες οι εκδοχές δεν μπορούν να απορριφθούν. Ιδιαίτερα δε όταν κάθε μέρα ο πολίτης βομβαρδίζεται με πυρηνικές βόμβες ψευδολογίας, σκοταδισμού και δαιμονολογίας.

Τί μπορεί να γίνει, λοιπόν, στην παρούσα φάση της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτιστικής κρίσεως που διέρχεται η χώρα; Από οικονομικής πλευράς, δυστυχώς, η απάντηση είναι μία: η Ελλάδα δεν μπορεί να αποφύγει την μακροπρόθεσμη εφαρμογή ενός προγράμματος αποπληθωρισμού και μεταρρυθμίσεων. Στο επίπεδο αυτό, όμως, 20 μήνες τώρα, η κυβέρνηση δεν έκανε απολύτως τίποτα. Δεν απέτυχε, συνεπώς, το πρώτο Μνημόνιο –απλώς δεν εφαρμόστηκε. Στον πρώτο χρόνο της εφαρμογής του, το δημοσιονομικό έλλειμμα μειώθηκε με οριζόντιες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις και με αύξηση της φορολογίας. Σήμερα, για να πάρει και νέο δάνειο πέρα από τα 110 δισεκατ. ευρώ που ήδη έχει στην διάθεσή της, η κυβέρνηση επαναλαμβάνει την ίδια συνταγή. Άμεσα οριζόντια μέτρα και πολλά λόγια αναφορικά με μεταρρυθμίσεις –τις οποίες, στην ουσία, δεν τις θέλει.

Όμως , στο μέτρο που το δημόσιο χρέος οδεύει προς τα 500 δισεκατ. ευρώ έως το 2015, η αντιμετώπισή του μόνον με αποφασιστική συρρίκνωση του Δημοσίου μπορεί να επιτευχθεί. Διότι, όπως πολύ σωστά λέει και η οικονομολόγος κ. Μιράντα Ξαφά, «το υπέρογκο δημόσιο χρέος είναι σύμπτωμα, όχι αιτία του προβλήματος. Η αιτία είναι το μέγεθος του κράτους και οι παρεμβάσεις του στην οικονομία. Χωρίς συρρίκνωση του κράτους, το χρέος θα ξαναδημιουργηθεί, ακόμη κι αν διαγραφεί εξ ολοκλήρου».

Η κυβέρνηση, όμως, αποφεύγει τις αποφασιστικές παρεμβάσεις και παραμένει αδιόρθωτα προσηλωμένη στα συμφέροντα του κομματικού-συνδικαλιστικού κατεστημένου. Οι ΔΕΚΟ είναι ληστρικοί οργανισμοί, διοικούμενοι από αργόμισθους συνδικαλιστές που αποσπούν προνόμια εκβιάζοντας την κοινωνία. Αυτά τα προνόμια προσπαθούν να συντηρήσουν όσοι αντιμάχονται τις ιδιωτικοποιήσεις, επικαλούμενοι το εθνικό συμφέρον. Ο ιδιωτικός τομέας δεν αντέχει άλλο να συντηρεί το υπερτροφικό και αντιπαραγωγικό Δημόσιο.

Αν λοιπόν δεν ξεκινήσει η αποσοβιετοποίηση της οικονομίας, με γοργούς ρυθμούς, η χώρα θα καταρρεύσει. Διότι, πέρα από το υπέρογκο δημόσιο χρέος της, υπάρχει και πολύ σημαντικό ιδιωτικό χρέος, που και αυτό με την σειρά του τροφοδοτεί την ύφεση. Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι μία κρατικοποιημένη οικονομία που πριν 30 έτη εισήλθε σε μία λέσχη ανοικτών οικονομιών, σήμερα καλείται να κάνει αυτά που έπρεπε να είχαν γίνει τρεις δεκαετίες πριν.
Αθανάσιου Παπανδρόπουλου
Το άρθρο δημοσιεύτηκε: Εστία