Η διαχείριση του ευρωπαϊκού αύριο

Δεν είναι κακό που θέλει να γίνει πρωθυπουργός ο Σαμαράς. Εύλογο είναι να το θέλει. Αυτό είναι το όνειρο όποιου μπαίνει στην πολιτική. Αλλά όπως θα του έλεγε και ο "παροιμιομανής" Καρατζαφέρης, "το κάθε πράγμα στην ώρα του". Και το ερώτημα είναι: έχει έρθει η ώρα του Σαμαρά;
Είναι προφανές ότι ο ίδιος και οι συνεργάτες του πιστεύουν πως "ναι". Βλέπουν τις δημοσκοπήσεις και διαπιστώνουν ότι προηγούνται του ΠΑΣΟΚ 8 ή 9 μονάδες. Και με βάση αυτήν τη διαπίστωση ο Σαμαράς ζητεί καθαρή εντολή, ισχυρή αυτοδυναμία και άλλα τέτοια. Μόνο που τέτοιου είδους ερμηνείες θυμίζουν την περίπτωση του ποντικού που βλέπει το τυρί, αλλά δεν βλέπει τη φάκα. Ή μάλλον δεν θέλει να τη βλέπει, γιατί όλοι οι άλλοι τη βλέπουν.
Εν προκειμένω η φάκα είναι η σωστή ανάγνωση των
δημοσκοπικών ευρημάτων. Μπορεί το ΠΑΣΟΚ να καταρρέει αλλά και η ΝΔ δεν είναι σε ιδιαίτερα καλύτερη κατάσταση. Η εκλογική της απήχηση εξακολουθεί να υπολείπεται κατά 30% έναντι εκείνης του 2009 και τίποτα δεν δείχνει ότι υπάρχουν πολλές πιθανότητες να την αγγίξει και πολύ περισσότερο να την υπερβεί σε μια εκλογική αναμέτρηση μέσα στους επόμενους μήνες.
Τι μπορεί να ελπίζει ο Σαμαράς από μια εκλογική αναμέτρηση στα τέλη του Φλεβάρη ή στα μέσα του Μάρτη; Το πολύ μια πρωτιά που να του δίνει τον πρώτο λόγο σε μια κυβέρνηση συνεργασίας ή το δικαίωμα να προχωρήσει σε νέες εκλογές. Αλλά ακόμη κι αν φτάσει στην αυτοδυναμία, οριακή θα είναι και με ποσοστό αισθητά χαμηλότερο του 40%.
Κι όλα αυτά τη στιγμή που η Ευρώπη βρίσκεται στα πρόθυρα αποφάσεων που ενδέχεται ν' αλλάξουν ριζικά τις δομές της και τον τρόπο λειτουργίας της. Ποιος θα εκπροσωπήσει τη χώρα στις διεργασίες αυτές; Μια κυβέρνηση χαμηλής λαϊκής απήχησης, ένα κόμμα που αποδοκιμάζεται από τα συγγενή ιδεολογικά μ' αυτό κι ένας πολιτικός που χρειάζεται διαμεσολαβητή για ν' αποδεχθούν οι εταίροι και δανειστές μας τις δηλώσεις και τις δεσμεύσεις του ως αξιόπιστες;
Μακάρι να μην είναι αργά όταν καταλάβουμε ότι τον Λ. Παπαδήμο (και μια πραγματική κυβέρνηση συνεργασίας) τον χρειαζόμαστε όχι μόνο για όσα βρίσκονται σ' εξέλιξη, αλλά για όσα τώρα δρομολογούνται στην Ευρώπη.
Ερ. Μπαρτζινόπουλος-Έθνος