ΣΥΡΙΖΑ, μια τελειωμένη υπόθεση

«Με λένε Στέφανο και έχω κάτι να σας πω: Τα έκανα μπάχαλο» θα μπορούσε να είναι το νέο βίντεο του Στέφανου, εάν είχε κάποια παρρησία και του το επέτρεπε ο ουρανομήκης ναρκισσισμός του.

Βέβαια, ο Στέφανος έχει ένα δίκιο. Είναι αθώος του αίματος. Τους υποσχέθηκε ότι θα νικήσει τον Μητσοτάκη και ένα πλήθος εκπαιδευμένο από τον Τσίπρα στην αντιμητσοτακική (ούτε καν αντιδεξιά) ρητορεία, τον είδε ως εξ ουρανού ερχόμενο, για να αποκαταστήσει τη δικαιοσύνη - έτσι όπως οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ την αντιλαμβάνονται.

Ο άνθρωπος δεν ήξερε τις ιδεοληψίες της εγχώριας Αριστεράς, τις καθηλώσεις και τις αγκυλώσεις της. Θέλησε να προβάλει αυτό που γνώριζε, έστω και αν δεν το πίστευε, αφού στις ΗΠΑ ήταν γραμμένος στους Ρεπουμπλικάνους της Ν.Υ. και αρθρογραφούσε στον Εθνικό Κήρυκα υπέρ του Μητσοτάκη.

Καθώς έγινε αρχηγός αριστερού κόμματος χάρις στην α-πολιτική νοοτροπία της μεγάλης μάζας του ΣΥΡΙΖΑ, η πιο εύλογη λύση ήταν να αντιγράψει τις δομές και τον τρόπο λειτουργίας των Αμερικανών δημοκρατικών, οι οποίοι θεωρούνται οι left της υπερδύναμης.

Από αυτούς υιοθέτησε και την

«αδιαμεσολάβητη σχέση» με τα μέλη, χωρίς Οργανώσεις Βάσης, Τομεακές και Συνδικαλιστικές Οργανώσεις, Κεντρικές Επιτροπές, Εκτελεστικά και Πολιτικά Γραφεία, Γραμματείες Πολιτικών Γραφείων, και όσα η αριστερή κουλτούρα επινόησε στους καιρούς της βιομηχανικής κοινωνίας, για να εμπεδώσει μια ψευδεπίγραφη εσωτερική ισότητα κομματικών μελών.

Ψευδεπίγραφη, γιατί τα μέλη της βάσης και τα στελέχη της ηγεσίας, ποτέ και σε κανένα κόμμα δεν ήταν ισότιμα. Η ηγεσία αποφάσιζε και αποφασίζει, τα μέλη συναινούν και εκτελούν.

Τώρα ανακάλυψαν ότι ο Στεφανος δεν μπορεί. Τώρα ανακάλυψε π.χ. ο Πολάκης (που τα σόσιαλ μίντια του φούσκωσαν το κεφάλι και «την είδε» αρχηγός), ότι ο Στέφανος δεν κάνει για ηγέτης. Όταν στο ξεκίνημα ήταν βασικός του υποστηρικτής, δεν είχε καταλάβει τίποτα! (επί της ουσίας βέβαια η στήριξή του δεν ήταν τόσο ανιδιοτελής. Ηξερε ότι η Αχτσιόγλου εάν εκλεγόταν θα τον αποκεφάλιζε, και βρήκε ως λύση αυτοάμυνας τη στήριξη στον Στέφανο).

Ο ΣΥΡΙΖΑ έτσι και αλλιώς δεν έχει μέλλον. Ήταν πρόσκαιρο φαινόμενο που ανέδειξε η τέλεια καταιγίδα: Ο συνδυασμός ξαφνικής φτωχοποίησης μεγάλων κοινωνικών στρωμάτων (ξαφνική αλλά όχι και απρόσμενη. Από το 2008 ο Σημίτης είχε μιλήσει στη Βουλή για το ΔΝΤ που ερχόταν).

Παράλληλα η ύπαρξη ενός κατ’ εξοχήν λαϊκιστή αρχηγού, του Αλέξη, ο οποίος δεν έταξε μόνο τον ουρανό με τ’ άστρα. Έκανε κάτι πιο ανήθικο. Στοχοποίησε τους πολιτικούς του αντιπάλους με ηθικούς όρους. Ήταν προδότες της πατρίδας, εχθροί του λαού, Μερκελιστές, Πινοσέτ, και άλλα εξόχως πολιτικά.

Αυτού μαθητές ήταν όσοι επέλεξαν τον Στέφανο. Ένα λεφούσι άλογης οργής, «πολιτικοποιημένο» στα σόσιαλ μίντια, στην εχθροπάθεια, στη δολοφονία χαρακτήρων. Αυτά έμαθαν στον ΣΥΡΙΖΑ και τώρα δολοφονούν τους συντρόφους του που έχουν αναφορά σε αυτόν, επειδή με τη σειρά τους πολεμούν τον Στέφανο.

Είναι «οι Ασφαλίτες του διαδικτύου», όπως τους ονόμασε ο Φάμελλος. Ο οποίος βεβαίως, όπως και όλοι στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν είχε πει κουβέντα όταν «οι ασφαλίτες» είχαν μετατραπεί σε δήμιους και κατακρεουργούσαν την υπόληψη των αντιπάλων του ΣΥΡΙΖΑ.

Φυσικά, και Στέφανος δικαίως τα παθαίνει. Με παραφουσκωμένο «εγώ», ο μικρός που είχε γράψει στο μαθητικό γραφείο του «χτυπάτε την πόρτα του πρωθυπουργού» και στη γέννησή του είπε ότι είχε συμβεί θαύμα, ήρθε απαράσκευος και άσχετος με την ελληνική αριστερή πραγματικότητα, να ηγεμονεύσει της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Έμαθε περιστασιακά και τον Γκράμσι «αναφέροντας «Το παλιό έχει πεθάνει και το νέο αργεί να γεννηθεί». Η μάχη του παλιού με το καινούριο είναι αναπόφευκτη». Ξέχασε ότι ο Γκράμσι είχε συμπληρώσει ότι στο ενδιάμεσο βρισκόμαστε «στην εποχή των τεράτων». Είναι το κενό πολιτικής που εκπέμπει ο ίδιος και το κόμμα του.

Κενό υπάρχει και στις συμμαχίες που θα έπρεπε να έχει. Με τους 87 (που έχουν γίνει πάνω από 100) και τον Πολάκη απέναντι, του έμεινε μόνο ο Νίκος Παπάς ως σύμμαχος (α ναι, και η Τζάκρη)). Ο Νίκος είναι πλέον επίφοβος για ιδιωτικό παιγνίδι καθώς δε διακρίνεται για τη σταθερότητα στις πολιτικές του φιλίες.

Άρα τώρα ή αργότερα, Στέφανος τέλος. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τελειώσει προ καιρού,

ΥΓ: Αυτές οι γραμμές γράφτηκαν πριν την ψηφοφορία για την πρόταση μομφής.

 Γ. Σιδέρης-liberal.gr