Σκιαμαχίες

Παραδοσιακά οι ελληνικές κυβερνήσεις επικαλούνται πόλεμο συμφερόντων και, δια αυτού, προσπαθούν να καλύψουν αδυναμίες και λάθη τους.

Στην υπερτριαντάχρονη μεταπολίτευση οι εκάστοτε πρωθυπουργοί, ο ένας μετά τον άλλον, κατακεραύνωναν ανώνυμα, στις περισσότερες των περιπτώσεων, συμφέροντα, κατά προτίμηση επιχειρηματικά και εκδοτικά, τα οποία υποτίθεται εμπόδιζαν το θεάρεστο έργο τους και συστηματικά συνωμοτούσαν εναντίον τους.

Τα επικαλέσθηκε ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1989 όταν το σκάνδαλο Κοσκωτά συντάρασσε το πανελλήνιο, τα ανέδειξε σε μείζονα ο Μητσοτάκης το 1993 προκειμένου να καλύψει την αναποτελεσματικότητά του, τα αναβάθμισε ο Κώστας Καραμανλής για να καλύψει τη συμφορά που άφησε πίσω του και τώρα την υποτιθέμενη δράση τους επικαλείται ο Γιώργος Παπανδρέου για να προσπεράσει τα εμφανή και προφανή λάθη του.

Λαθεύει κι αυτός όπως και οι περισσότεροι των προκατόχων του.

Η κατασκευή εσωτερικών εχθρών δεν επαρκεί πλέον να εξηγήσει το σημερινό χάλι της χώρας, ούτε τη δυστυχή θέση στην οποία έχει περιέλθει ο ελληνικός λαός. Με σκιαμαχίες δεν γίνεται προκοπή. Ας το καταλάβουν όλοι...

ΤΟ ΒΗΜΑ