Παίζοντας με τους αναπτήρες...

Αποζημιώθηκαν, είμαι σίγουρη, οι Ελληνες πολίτες που, με τα νεύρα... κόκκινες κορδέλες, την ψυχή κουρασμένη και το πνεύμα ταλαιπωρημένο από τη βιαιότητα των αλλαγών και την απώλεια κεκτημένων των τελευταίων εκατό χρόνων, ξενύχτησαν την Τετάρτη για να μάθουν τις αποφάσεις των τριών πολιτικών αρχηγών που στηρίζουν την κυβέρνηση, για τη μοίρα της χώρας.
Ο πρώτος, γνωστός από το πρωθυπουργικό του έργο, όρθωσε αιφνιδίως το ανάστημα και ορκίστηκε ότι θα υπερασπιστεί με την ίδια του τη σοσιαλιστική ζωή τις κύριες συντάξεις - αντίδωρο για τις μέχρι σήμερα απώλειες, πολλές από τις οποίες ήταν αποτέλεσμα δικών του λανθασμένων χειρισμών. Ο δεύτερος, ως άλλος Σπαρτιάτης βασιλεύς, θεματοφύλαξ πάτριων αρχών, νόμων και καθήκοντος, ανέκραξε «Μολών Λαβέ» στους κήρυκες των δανειστών που απαιτούσαν γενναία περικοπή των επικουρικών συντάξεων - και ας είναι ο πρώτος που δυσπιστεί για την αποτελεσματικότητα του συνολικού «πακέτου» που αποδέχθηκε.
Ο τρίτος και μικρότερος (σε κοινοβουλευτική δύναμη), εραστής της λογοτεχνίας και των αμφίσημων μηνυμάτων, είπε το μεγάλο «όχι» σε όλα, αλλά έμεινε ώς το τέλος στη σύσκεψη για να σταθεί αλληλέγγυος στον αγώνα του δεύτερου για τις επικουρικές. (Είναι αλήθεια, λοιπόν, ότι η κρίση φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά.) Φεύγοντας, αισθάνθηκε την ανάγκη να απαγγείλει ένα ποίημα, αλλά έκανε λάθος και αντί του «Αποχαιρετώντας την Αλεξάνδρεια»...
μνημόνευσε τον «αρνητή» (κατά Καρατζαφέρη, «ο αρνηθείς» κατά Καβάφη). Και επειδή ίσως αισθάνθηκε ότι ούτε αυτό ήταν αρκετό για να αποδώσει αυτά που ήθελε να πει, μισή ώρα αργότερα θυμήθηκε ένα στίχο των Beatles. Κι αυτόν λάθος, αλλά μικρή σημασία έχει η ακριβής απόδοση των Μεγάλων όταν όλα γύρω καταρρέουν....
Ούτε αυτό, όμως, πρόσφερε τη δυνατή συγκίνηση που ο αρχηγός του ΛΑΟΣ θεωρούσε ότι χρωστάει στον ελληνικό λαό, οπότε την επομένη πήρε αλά μπρατσέτα τη σύζυγο και κατέφθασε στο γκισέ της τράπεζας. Σε μία κίνηση ανεπανάληπτης συμβολικής αξίας κατέθεσε το ποσό των 1.000 ευρώ, θέλοντας να καθησυχάσει τους συμπατριώτες και να τρίξει τα δόντια στην κυρία Μέρκελ που τόλμησε να σκεφτεί ότι οι Ελληνες πολιτικοί είναι υπάλληλοί της. Τι ακριβώς ήθελε να πει ο «ποιητής», με όλα τα παραπάνω, θα το μάθουμε σήμερα που θα παραχωρήσει συνέντευξη Τύπου.
Αυτό που πιθανότατα, δυστυχώς, δεν θα μάθουμε ποτέ είναι πόσο διαφορετικά θα είχε ξημερώσει αυτή η μέρα για την Ελλάδα, αν η χώρα διέθετε στρατηγικό όραμα και πολιτικούς έτοιμους να πέσουν στη φωτιά για να το υλοποιήσουν. Αν μπορούσαν να πουν ωμή την αλήθεια στους πολίτες -που ειρήσθω εν παρόδω από «κυρίαρχος λαός» μέσα σε λίγους μόλις μήνες μετατραπήκαμε σε «απλό κόσμο»-, να μας προετοιμάσουν για τον εξαιρετικά δύσβατο και κακοτράχαλο δρόμο που έχουμε να διανύσουμε και να μας ζητήσουν συμμετοχή με την ψυχή μας στην εθνική μάχη για τη διάσωση της χώρας.
Δυστυχώς, όμως, αυτό δεν μπορεί να συμβεί για τον απλό λόγο ότι προϋποθέτει καθαρή απάντηση σε ένα βασικό ερώτημα: Εδώ που φτάσαμε, τα μέτρα τα οποία αποφασίστηκαν θα διασφαλίσουν τουλάχιστον την αποτροπή της χρεοκοπίας ή όχι; Και αυτή την απάντηση είτε δεν τη γνωρίζουν είτε αν τη γνωρίζουν δεν είναι και απολύτως σίγουροι ότι το αισιόδοξο σενάριο θα επαληθευτεί. Αδυνατούν να απαντήσουν και για έναν ακόμη λόγο: Γιατί τότε θα πρέπει να εξηγήσουν στα σοβαρά γιατί έπρεπε να έρθει η τρόικα στην Αθήνα για να διαπιστώσει ότι το κράτος χρειάζεται αναδιάρθρωση και η φοροδιαφυγή κυνηγητό. Γιατί θα πρέπει να παραδεχθούν ανοιχτά ότι πολλά από τα σημερινά δεινά θα είχαν αποφευχθεί αν δεν παρέμεναν ώς την ύστατη ώρα κατώτεροι των περιστάσεων.
Μόνο που όσο συνεχίζουν να προσπαθούν να καλύψουν τις ανεπάρκειές τους, το μόνο που καταφέρνουν είναι να δημιουργούν ολοένα και πιο ευνοϊκό περιβάλλον για κοινωνική ανάφλεξη. Παίζουν με τους αναπτήρες στον ξερό κάμπο και ξεχνούν ότι η πυρκαγιά μπορεί να κατακάψει δάση ολόκληρα ξεκινώντας από μία μόλις σπίθα... Πόσω μάλλον όταν είναι πολλοί οι ακροβολισμένοι «εμπρηστές», εγχώριοι και ξένοι, που επενδύουν στο χάος για να κερδίσουν από την εξαθλίωση.
 Tης Ελλης Τριανταφυλλου-Καθημερινή