Τα θέλουμε όλα, χωρίς κανένα κόστος για μας!

Κοινωνία της πλάκας και της πάρτης (μας). Ενα εκατομμύριο λαθρομετανάστες που έχουν φτάσει εδώ από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα (άκου τρέλα τώρα, να φεύγεις από την άκρη του κόσμου, να 'ρθεις να ζήσεις στον "παράδεισο" που λέγεται Ελλάδα της κρίσης), κόβουν βόλτες σε ολόκληρη τη χώρα. Τα σύνορα είναι κανονικό σουρωτήρι - δεν φυλάσσονται με τίποτε, ακόμη κι αν τα φρουρούσε η καλύτερη αστυνομική και στρατιωτική δύναμη του κόσμου. Τι να πρωτοφυλάξεις σε μια χώρα σαν τη δική μας, με τη μορφολογία που έχει; Αλλά αυτό δεν είναι το θέμα μας. Το θέμα μας επί του παρόντος είναι ότι η κυβέρνηση μπροστά στον κίνδυνο να μας πετάξουν έξω από τη Σένγκεν (Σένγκεν πατριώτη μου, που βρίζεις και φωνάζεις, είναι όταν ταξιδεύεις, για όπου ταξιδεύεις, μόνο με την ταυτοτητούλα ή το δίπλωμά σου), αποφάσισε όλους αυτούς να τους μαντρώσει. Σε κέντρα. Αλλά δεν θα το κάνει γιατί δεν μπορεί.

Να τους πας στην Υπατία

Γιατί, πρώτον, έχουμε εκλογές. Και επειδή έχουμε εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ για παράδειγμα έχει ευαισθησίες - που θα είναι οι μετανάστες στα κέντρα κι αυτό είναι αντιδημοκρατικό. Χα! Να τους βάλουμε στη Νομική τότε, Αλέξη μου, και έπειτα να εγκατασταθούν για μεγαλύτερη άνεση στο Μέγαρο Υπατία. Πρώτον λοιπόν οι εκλογές, δεύτερον, τα τοπικά συμφέροντα, τρίτον, οι περιφερειάρχες και οι δήμαρχοι. Που πρώτοι αυτοί, κι από κοντά όλοι εμείς, που λέμε, "τιιιιιι, κέντρο μεταναστών στην πόλη μας; Οχι ρε, να τους κρατήσετε στην Αθήνα". Μολών λαβέ, και τα ρέστα. Διότι ο Ελληνας θέλει, ας πούμε, την ασφάλειά του (να μην τον ληστεύει κάθε τόσο ο Αλβανός ή ο Πακιστανός, θέλει την υγεία του, να μην του μεταδώσουν μολυσματικές ασθένειες όλοι αυτοί), θέλει την καθαριότητα στην περιοχή του (κι όχι τις ανθρωποχαβούζες), θέλει... θέλει. Αλλά υπό μία προϋπόθεση: όχι δίπλα στο σπίτι του. Οπουδήποτε αλλού, αλλά όχι κοντά του!

Τα ξαναείδαμε και στην Κερατέα

Θα μου πεις τώρα, εσύ γιατί εκπλήττεσαι τόσο; Πρώτη φορά συμβαίνει; Οχι, πρώτη φορά δεν συμβαίνει. Εχει ξανασυμβεί με τα σκουπίδια. Πόσες μάχες - μάχες, όχι αστεία, σώμα με σώμα, και με θύματα - έγιναν για τον ΧΥΤΑ της Κερατέας, ας πούμε, προκειμένου να αποτραπεί η κατασκευή του, μόνο και μόνο για να μη θιγούν τα αυθαίρετα της περιοχής. Αλλά εδώ αδέρφια δεν πρόκειται για σκουπίδια, πρόκειται για ανθρώπους. Που ζουν σε συνθήκες εφιαλτικές. Και στα κέντρα θα έχουν περίθαλψη, σίτιση και ένα ανεκτό επίπεδο διαβίωσης. Ε, αυτό δεν το θέλει κανένας - παρεμπιπτόντως, βλέπω στην τηλεόραση μια κυρία δήμαρχο από την Κοζάνη που ωρύεται σχετικά, κι αναρωτιέμαι πού ζει η γυναίκα; Εδώ ανάμεσά μας ή αλλού; Τέλος πάντων. Το θέμα το περιέγραψα προηγουμένως: ο Ελληνας τα θέλει όλα, αλλά χωρίς κανένα κόστος για τον ίδιο. Είναι της άποψης, το κόστος να βαρύνει τους άλλους, ο ίδιος να έχει μόνο οφέλη.

Τον πολεμάνε οι πρυτάνεις

Το άλλο που μου την έχει δώσει αφάνταστα είναι αυτή η εξέλιξη με τον νόμο για τα ΑΕΙ - τον νόμο που ψηφίστηκε με ευρύτατη πλειοψηφία πέρυσι το φθινόπωρο, άρχισε να εφαρμόζεται, αλλά στο πιο κρίσιμο σημείο της εφαρμογής του μετακινήθηκε η Αννα Διαμαντοπούλου. Αντιδρούσαν μερικοί πρυτάνεις που δεν ήθελαν να χάσουν τα κεκτημένα, και μεταξύ τους εκείνος ο απίθανος Θεοδόσης Πελεγρίνης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ε, αυτός ο νόμος που χαρακτηρίστηκε προοδευτική μεταρρύθμιση, που έσπαγε κατεστημένα δεκαετιών, που έφερνε έναν άνεμο αλλαγής στα πανεπιστήμια, παραλίγο να τα... τινάξει! Ας είναι καλά ο νέος υπουργός, ο καθηγητής Γιώργος Μπαμπινιώτης, ο οποίος ακύρωσε το βασικό του στοιχείο, που ήταν η σύνδεση χρηματοδότησης των ΑΕΙ με την εφαρμογή του νόμου. Το εξοργιστικό είναι ότι όχι μόνο ακύρωσε αυτό το κλειδί, αλλά επιπλέον όρισε και ως επικεφαλής της επιτροπής για τη χρηματοδότηση των ΑΕΙ έναν άλλο πολέμιο του νόμου, τον πρύτανη του Αριστοτελείου Γιάννη Μυλόπουλο. Αθάνατη Ελλάδα που θα γίνεις εσύ ποτέ κράτος!

Πού θα βρεις τα λεφτά αντί για το χαράτσι

Πάμε σε ένα άλλο θέμα τώρα. Η Νέα Δημοκρατία προσπαθεί να κερδίσει την αυτοδυναμία. Εντάξει, δεν λέει κανείς τίποτε, κόμμα εξουσίας είναι, την κυβέρνηση θέλει να κερδίσει. Αλλά αυτό είναι τελείως διαφορετικό πράγμα από το να προσπαθεί να την κερδίσει χρησιμοποιώντας κάθε μέσο. Ακόμη κι αν δεχθεί κανείς ότι «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», δεν μπορεί ρε φίλε να τάζεις τα πάντα σε όλους. Αυτή η τακτική είναι που μας οδήγησε ώς εδώ. Αυτή και μόνο αυτή. Δεν μπορεί δηλαδή να λες ότι άμα γίνεις κυβέρνηση θα αποκαταστήσεις τις συντάξεις και τις αποδοχές των χαμηλόμισθων στα προ του Μνημονίου επίπεδα. Αφού όλο αυτό το πακέτο είναι 10 δισ. Κάπου πρέπει να τα βρεις, για να φανείς συνεπής με τις υποσχέσεις σου. Ή το άλλο: άμα γίνω κυβέρνηση θα καταργήσω το χαράτσι στα ακίνητα. Μα το έχεις κι εσύ ψηφίσει, κι επιπλέον, για να το καταργήσεις πρέπει να μας πεις πού θα βρεις τα περίπου 4 δισ. στα οποία ισοδυναμεί το χαράτσι. Κι επειδή δεν μας λες, αλλά μας το κρατάς «κίντερ έκπληξη», κάτι μου λέει ότι πάλι από μας θα τα πάρεις! Πες λοιπόν...

Κοροϊδεύεις τον λαό...

Αλλιώς κοροϊδεύεις. Και κοροϊδεύεις άσχημα. Και μας αποδεικνύεις πως τίποτε δεν κατάλαβες από την κρίση και τις επιπτώσεις της στο πολιτικό σύστημα. Γιατί με κάτι τέτοια απαξιώθηκε εντελώς η πολιτική και δεν μπορεί να ξεμυτίσει πουθενά πολιτικός. Πες την αλήθεια. Προσάρμοσε την πολιτική σου ανάλογα με τις συνθήκες, κι ο λαός, που δεν είναι βλάκας ούτε μασάει αγκινάρες, θα το εκτιμήσει αυτό. Μην του πουλάς φούμαρα και μη σου περνάει απ' το μυαλό ότι ο λαός μπορεί να ξαναπιαστεί κορόιδο. Αρκετό παραμύθι έφαγε μέχρι τώρα.

Φαινόμενο αφασίας...
Αυτός που αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο αφασίας είναι ο Καραμανλής. Ο τύπος που πέρασε τη ζωή του ως πρωθυπουργός από χασαποταβέρνα σε χασαποταβέρνα, έχει μούτρα και βγαίνει σε κόσμο, ενώ κανονικά θα έπρεπε να κρύβεται που έφερε τη χώρα ένα βήμα πριν την καταστροφή, για να έρθει στη συνέχεια ο Γιώργος να «ολοκληρώσει» – το έργο φυσικά. Ο Καραμανλής λοιπόν που έχει το απύθμενο θράσος να απαιτεί να είναι ξανά υποψήφιος στις εκλογές (και να βγει χωρίς σταυρό ως πρώην πρωθυπουργός, παίρνοντας ίσως τη θέση κάποιου νέου), αποδεικνύεται τώρα πως όχι μόνο γνώριζε την οικτρή κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, αλλά τα κουκούλωσε έτσι, που να μη βρίσκεται άκρη ποτέ.  Αλλά τι να σου κάνω, που του έδωσε συγχωροχάρτι εκείνος ο Γιώργος με τα λάθη και τις παραλείψεις του. Και τον έκανε να παρουσιάζεται ως εθνικό κεφάλαιο! Αν είναι δυνατόν... 

Γ.Παπαχρήστος-ΤΑ ΝΕΑ