Αριστερή... Δημοκρατία

Πολλά μπορεί να καταμαρτυρήσει κανείς στην Αριστερά για τις αγκυλώσεις της, τις ιδεολογικές παρωπίδες της, τις εμμονές της για ένα μοντέλο εξουσίας που αποδείχθηκε χάρτινος πύργος. Ωστόσο, παρά τις κραυγές και τα συνθήματα όλα τα χρόνια της μεταπολίτευσης ήταν μια δύναμη που δεν αμφισβήτησε τους κανόνες της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, που κινήθηκε, παρά την κριτική που ασκούσε, μέσα στα συνταγματικά όρια, που αποδέχθηκε τους εκλογικούς κανόνες. Αυτή η παράδοση, αυτή η δημοκρατική κατάκτηση φαίνεται ότι καταρρέει τώρα...

Είναι γεγονός ότι η Αριστερά, παρά τα όσα καταμαρτυρούσε στα κόμματα εξουσίας, ήταν και η ίδια επιρρεπής στο λαϊκισμό. Εν ονόματι του λαού, για τον οποίο αγωνιζόταν, υιοθετούσε πάντα όλες τις διεκδικήσεις, όλες τις απαιτήσεις, δίκαιες και μη. Το κράτος όφειλε να είναι το καταφύγιο, η θαλπωρή για όσους διεκδικούσαν, δικαίως η όχι, την προστασία του. Αυτό που ζούμε όμως σήμερα ξεπερνά τα όρια του λαϊκισμού ή μιας ακραίας έστω πολιτικής αντιπαράθεσης. Τόσο ο Σύριζα όσο και το ΚΚΕ έχουν φτάσει στο σημείο να αμφισβητούν τους κανόνες της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.

Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματα του για την... εναλλακτική πρόταση εξουσίας του κ. Τσίπρα που προσπαθεί με το ζόρι να οικοδομήσει την αριστερή πολυκατοικία του. Να κρίνει αν αυτά που υπόσχεται έχουν λογική, αν μπορούν πράγματι να αποτελέσουν ρεαλιστική διέξοδο για τη χώρα. Να αποδεχθεί η όχι τις αριστερό-δεξιές συμμαχίες εν ονόματι του αντιμνημονιακού αγώνα. Εκλογές έχουμε, ο καθένας μπορεί να υπόσχεται λαγούς με πετραχήλια και όσοι θέλουν τον πιστεύουν. Ο κ. Τσίπρας όμως ξεπέρασε ένα επικίνδυνο όριο. Δήλωσε και επιμένει να το υποστηρίζει ότι αν πάρει τη διερευνητική εντολή για σχηματισμό κυβέρνησης δεν θα την καταθέσει αλλά θα πάει στη Βουλή και θα απαιτήσει ψήφο εμπιστοσύνης, ενώ την ίδια ώρα θα έχει καλέσει το λαό στους δρόμους για να πιέσουν τους βουλευτές. Αυτό δηλαδή που μας λέει ουσιαστικά ο κ. Τσίπρας είναι ότι δεν τον ενδιαφέρει το Σύνταγμα και οι κανόνες της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, αλλά το τι αυτός θεωρεί ότι συμφέρει το λαό. Υιοθετεί δηλαδή στην πράξη, το περιβόητο σύνθημα του Ανδρέα Παπανδρέου, την εποχή του σκανδάλου Κοσκωτά, ότι μόνος θεσμός είναι ο λαός... Θα θέλαμε να πιστέψουμε ότι οδηγείται σε αυτή τη λογική από άγνοια ή επιπολαιότητα... Μόνο που αρχηγός κόμματος, που διεκδικεί μάλιστα την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης δεν δικαιολογείται ούτε να αγνοεί το Σύνταγμα, ούτε να πολιτεύεται με περισσή επιπολαιότητα. Και δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά που ο κ. Τσίπρας υπερβαίνει τα εσκαμμένα. Πριν μερικές βδομάδες είχε φτάσει να μοιράζει και πιστοποιητικά ελληνικότητας, κατά τα περιβόητα πιστοποιητικά εθνικοφροσύνης, δηλώνοντας ότι αυτοί που μας κυβερνούν δεν είναι και τόσο Ελληνες....

Από την άλλη μεριά, το ΚΚΕ που κατηγορεί τον κ. Τσίπρα για... κωλοτούμπες και αρνείται κατηγορηματικά την επένδυση στην αριστερή πολυκατοικία, μας υπόσχεται τον επίγειο παράδεισο με τη λαϊκή εξουσία, όταν ωριμάσουμε ως λαός. Δικαίωμα του να το υποστηρίζει και δικαίωμα όσων θέλουν να συμφωνήσουν μαζί του. Όμως το ΚΚΕ δεν άντεξε όπως φαίνεται τον ανταγωνισμό στην πλειοδοσία με το Σύριζα. Εσπευσε λοιπόν για να μην μείνει πίσω να δηλώσει ο κ. Παφίλης ότι το βράδυ των εκλογών δεν θα αναγνωρίσει το αποτέλεσμα και θα καλέσει κι αυτό το λαό στους δρόμους για να το ανατρέψουν και να το αμφισβητήσουν... Με λίγα λόγια δεν χρειάζεται καν να ψηφίσουμε. Έχουμε το ΚΚΕ και τον Σύριζα που αποφασίζουν πριν από εμάς για εμάς. Και ο σώζων εαυτόν σωθήτω....

Υ.Γ. Ευτυχώς υπάρχει και ο κ. Σαμαράς με τον οποίο μπορεί να ελπίζουμε ότι θα πάρουμε την πόλη. Ηδη γκρέμισε - τηλεοπτικά... -τους μιναρέδες από την Αγιά Σοφιά και ετοιμάζεται για την τελική έφοδο. Με τη βοήθεια του Θεού πάντα....

Σήφης Πολυμίλης-ΤΟ ΒΗΜΑ