Ο κόσμος το ’χει εξώφυλλο...

Την περασμένη εβδομάδα τα μεγάλα περιοδικά της Δύσης είχαν στο εξώφυλλό τους την Ελλάδα. «Αντίο Ακρόπολη» έγραφε το Spiegel. «Το ελληνικό τρέξιμο» ήταν ο περιπαικτικός τίτλος του Economist και για όσους δεν κατάλαβαν το άρθρο εσωτερικά τιτλοφορούνταν «Η ελληνική Εξοδος κεφάλαιο 1».
Ολοι στον κόσμο -πολιτικοί, ΜΜΕ, τράπεζες, οργανισμοί, διακρατικά όργανα κ.λπ.- μιλούν για έξοδο της χώρας μας από το ευρώ. Μόνο στην Ελλάδα ο κ. Δραγασάκης επιμένει ότι αυτά είναι φούμαρα προς εκβιασμό. Και να σκεφτεί κανείς ότι ο εν λόγω οικονομολόγος δεν είναι ΚΟΕ ούτε Παναγιώτης Λαφαζάνης. Είναι από τις σοβαρές φωνές του «Συνασπισμού».
Ισως να το ’χουν ανάγκη οι πολίτες, αλλά πολλοί δεν θέλουν να πιστέψουν ότι υπάρχει στην Ευρώπη σχέδιο Β για την περίπτωση που η Ελλάδα αποφασίσει να αυτοκτονήσει. Οτι στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες άπαντες περιμένουν να τοποθετηθεί η συνιστώσα «Ρόζα» για να δουν τι θα κάνουν με την ΟΝΕ. Οτι έντρομοι περιμένουν να πάει ο κ. Τσίπρας στις Βρυξέλλες για να τους πετάξει το Μνημόνιο στα μούτρα και να πει: «Δεν σηκώνω και πολλά, μαντάμ Μέρκελ. Ρίξε, τώρα, μερικά δισ. για να ’χουμε να πορευόμαστε τους επόμενους μήνες». Οτι έμφοβοι οι υπόλοιποι πρωθυπουργοί της Ευρωζώνης δεν θα σκεφθούν τα δικά τους προβλήματα, τους δικούς τους ψηφοφόρους-φορολογούμενους, τις δικές τους αντιπολιτεύσεις, τις δικές τους εφημερίδες, αλλά θα τρέξουν μην τυχόν και χάσουν το 2% της Ευρωζώνης.
Πρέπει πια να σταματήσουμε να ζούμε με
αυτάρεσκους μύθους. Αν επιλέξουμε τον δρόμο της καταστροφής καλά είναι να κάνουμε πρώτα τους λογαριασμούς μας. Ολοι οι άλλοι -κυβερνήσεις, τράπεζες, οργανισμοί, διακρατικά όργανα- το έχουν ήδη κάνει. Δεν έχουν μόνο σχέδιο Β΄, αλλά και σχέδιο Γ΄ και σχέδιο Δ΄. Μόνο εμείς δεν σχεδιάζουμε τίποτε. Εξ ου και η έκπληξη από το γεγονός ότι ο κ. Ρίτσαρντ Πάρκερ (Αμερικανός σύμβουλος του πρώην πρωθυπουργού κ. Γιώργου Παπανδρέου), έπαιξε με τα οικονομετρικά μοντέλα για να δει τι θα σημάνει για τη χώρα μας μια έξοδος από το ευρώ. Στην Ελλάδα συνηθίζουμε να αφήνουμε το μέλλον μας στο κισμέτ και στις φρούδες ελπίδες «ας τολμήσουν και θα δούνε τι θα πάθουν!». Δεν μετράμε πόσοι έχουν μετακινηθεί στο απέναντι στρατόπεδο και φλερτάρουν με την ιδέα της εξόδου μας από το ευρώ· ακούμε τις ανοησίες του κ. Τσίπρα περί «Εurozone is going to the hell».
Ετσι, όμως, δεν κάνουμε αυτό που εκστόμισε η κ. Λαγκάρντ. Ελπίζοντας στο καλύτερο, δεν προετοιμαζόμαστε για το χειρότερο, με αποτέλεσμα όταν αυτό θα έρθει να γίνει χείριστο. Αντ’ αυτών ακούμε τα παπαγαλάκια του ΣΥΡΙΖΑ να μας αποκοιμίζουν ότι τίποτε δεν πρόκειται να συμβεί και όλες οι δηλώσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων είναι θεατρινισμοί για ελληνική κατανάλωση. Παπαγαλίζουν τις κατά συνθήκην δηλώσεις Ευρωπαίων ηγετών ότι «δεν θέλουμε να φύγει η Ελλάδα από το ευρώ», αποσιωπώντας το δεύτερο σκέλος, «αρκεί να εφαρμόσει τα συμφωνηθέντα».
Τα πράγματα είναι απλά: το στρατόπεδο εκείνων που πιστεύουν ότι η Ελλάδα κακώς βρίσκεται στην Ευρωζώνη μεγαλώνει. Η αμετροέπεια του κ. Τσίπρα στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες το ενισχύει. Από κάθε γωνιά της οικουμένης έρχονται προειδοποιήσεις. Ακόμη και ο «φίλος» κ. Μεντβέντεφ ζητεί να εφαρμόσουμε το πρόγραμμα. Εμείς ποιους θα πιστέψουμε; Αυτούς ή τον κ. Στρατούλη κι άλλους θαμώνες των τηλεκαφενείων;
Πασ. Μανδραβέλης-Καθημερινή