Έπιασε τόπο, πράγματι!

Συνέβη προ ημερών στη Βουλή. «Το προεδρείο θα ήθελε να πει κάτι επ’ αυτού» ακούστηκε μέσω του μικροφώνου του προεδρείου, στη διάρκεια μιας συζήτησης. Φυσικά, το προεδρείο είναι μια αφηρημένη έννοια, δεν θα μπορούσε να ήταν αυτό που είχε εκφράσει την επιθυμία να παρέμβει στη συζήτηση. Ηταν ο προεδρεύων εκείνη την ώρα Γιάννης Τραγάκης· και δεν ήθελε να πει κάτι ως προσωποποίηση του προεδρείου, αλλά ως Τραγάκης, διότι άρχισε να λέει τα εξής: «Σε μία από τις πρώτες ομιλίες μου, ίσως την πρώτη, που έκανα σε τούτη την αίθουσα το 1974 είχα τονίσει τη μεγάλη σημασία για τη χώρα του κτηματολογίου». Τότε πετάχτηκε βουλευτής από κάτω και παρατήρησε στεντορείως: «Και βλέπουμε ότι έπιασε τόπο, κύριε πρόεδρε!» Η αίθουσα τραντάχτηκε από τα γέλια, αλλά το προεδρείο -στη συγκεκριμένη ενσάρκωσή του- αμφιβάλλω αν κατάλαβε.
Γιατί αν μπορούσε να καταλάβει, θα είχε
αποφύγει την αναφορά στη μακροχρόνια παρουσία του στην πολιτική. Θα είχε αποφύγει, δηλαδή, να υποβάλει στο ακροατήριό του την ιδέα ότι περίπου σαράντα χρόνια στην πολιτική η παρουσία του ήταν επί της ουσίας άχρηστη. Ετσι, θα είχε αποφύγει να γίνει ο περίγελως της αίθουσας, εξαιτίας του εύστοχου αστείου που πέταξε ένας βουλευτής. Ωστόσο, ας μην τον λυπόμαστε. Οι Τραγάκηδες της πολιτικής είναι άτρωτοι. Η ιδέα που έχουν για τον εαυτό τους δεν απειλείται από αστεία. Ξέρουν ότι μία από τις προϋποθέσεις για την καλή ζωή, όπως την αντιλαμβάνονται, είναι να βάζουν στόχους οι οποίοι να μην ξεπερνούν τα όρια των δυνατοτήτων τους. Τον δικό του στόχο ο Γ. Τραγάκης τον πέτυχε: παρότι συχνά αποτύγχανε να επανεκλεγεί (1981, 1985, 1993, 1996, 2000) ακόμη υφίσταται στην πολιτική...
Στ. Κασιμάτης-Καθημερινή