O Γιώργος Ιακωβίδης,ένας Πελασγιώτης στο πείραμα CERN.
Είμαι σίγουρη πως και εσείς, όπως και εγώ, θα μοιραστήκαμε τον ίδιο ενθουσιασμό πέρσι το καλοκαίρι όταν πληροφορηθήκαμε πως στο πολυαναμενόμενο πείραμα του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Πυρηνικής Έρευνας (Cern), στη Γενεύη, οι επιστήμονες ανίχνευσαν στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) το περίφημο μποζόνιο του Higgs, γνωστό και ως "σωματίδιο του Θεού". Φαντάζομαι πως και εσείς και εγώ δεν καταλάβαμε και πάρα πολλά σχετικά με το τι είχαν καταφέρει οι επιστήμονες, τι ακριβώς είχε συμβεί και τι σήμαινε η ανακάλυψη του συγκεκριμένου σωματιδίου, του πιο σημαντικού από όλα τα σωματίδια του Καθιερωμένου Προτύπου της Φυσικής. Πριν από έναν μήνα περίπου το Cern επιβεβαίωσε πως όντως το σωματίδιο αυτό ήταν το Higgs και πως τώρα, απλά, τους έμενε να προσδιορίσουν πιο συγκεκριμένα τον τύπο του και τα χαρακτηριστικά του.
Ωραία όλα αυτά, δε λέω, αλλά λίγο
ακαταλαβίστικα, τουλάχιστον για εμάς τους μη φυσικούς. Επειδή όμως η τύχη ευνοεί και τους μη φυσικούς, μέσω ενός φίλου, γνώρισα πρόσφατα έναν Έλληνα επιστήμονα από τους αρκετούς, περίπου 100, που εργάζονται στο Cern, άλλοι σε μόνιμη και άλλη σε πιο προσωρινή βάση. Ο Γιώργος Ιακωβίδης είναι 29 ετών, ακόμα, και συμπληρώνει ήδη 5 χρόνια εκεί. Σίγουρα δεν πρόκειται για την πιο συνηθισμένη περίπτωση φοιτητή που, στα 24 του, όταν του δίνεται η ευκαιρία φυσικά, αποφασίζει να δοκιμάσει εαυτόν και αντοχές ακολουθώντας μια τόσο μεγάλη πρόκληση. Ευτυχώς όμως που υπάρχουν και αυτοί οι φοιτητές.Με τον Γιώργο μιλήσαμε μέσω Skype, τόσο για την ασυνήθιστη καθημερινότητά του να εργάζεται κανείς στο Cern, ενώ είπαμε και πολύ λίγα πράγματα σε ό,τι αφορά τα καθ' ημάς.
"Σπούδασα στο ΕΜΠ, στο τμήμα Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών. Στο Cern ξκίνησα ως καλοκαιρινός φοιτητής για τρεις μήνες και μετά κράτησα τον σύνδεσμό μου με το ΕΜΠ, στο οποίο κάνω παράλληλα τώρα και το διδακτορικό μου".
Η βασική μου απορία ήταν το πώς φτάνει κανείς στο Cern, που πιθανόν αποτελεί το όνειρο αρκετών νέων παιδιών που αγαπούν τη Φυσική. Με απόλυτη ειλικρίνεια ο Γιώργος Ιακωβίδης μου είπε: "Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα βρισκόμουν εδώ, δεν το είχα καν στα πλάνα μου, απλά προέκυψε καθώς η διπλωματική μου ήταν σχετικά με τα συστήματα ελέγχου σε ανιχνευτές υψηλής ενέργειας όπως το πείραμα ATLAS του Cern". Η κουβέντα πήγε απευθείας στο περιβόητο πείραμα:"Το πείραμα για το οποίο έγινε ο ντόρος είναι στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) που περιλαμβάνει στα σημεία των συγκρούσεων ανιχνευτές. Ένας από αυτούς είναι ο ATLAS. Εμείς δουλεύουμε σε αυτόν".
Προσπαθώντας να φτιάξω στο μυαλό μου την εικόνα του πώς μπορεί να είναι ο χώρος που εκτυλίσσεται το πείραμα, ο Γιώργος με διαφώτισε πλήρως: "Το πείραμα συμβαίνει 100 μέτρα κάτω από τη γη, δεν επιτρέπεται να πάει κανείς κάτω όταν υπάρχει δέσμη. Για να σου δώσω μια εικόνα για τον ανιχνευτή ATLAS, πρόκειται για ένα κατασκεύασμα 25 μέτρα ύψος, 45 μέτρα μήκος, ζυγίζει 7χιλιάδες τόνους και απαρτίζεται από εκατομμύρια κανάλια που σημαίνει ότι μπορεί να διαβάσει πολλά εκατομμύρια σήματα που προκαλούνται από διερχόμενα σωματίδια". Όταν του ζήτησα να μου περιγράψει με δυο λέξεις το πώς ένιωσε όταν ανακαλύφθηκε το Higgs, αμέσως μου απάντησε: "Ικανοποίηση, διότι αυτό στο οποίο εργάζεσαι έχει αποτελέσματα, αλλά και δέος γιατί βλέπεις ουσιαστικά τι μπορεί να καταφέρει ο άνθρωπος. Είναι σημαντικό επίτευγμα να μπορείς να βάλεις όλα αυτά τα κομμάτια μαζί και στο τέλος να είσαι εις θέσην να αναλύσεις όλον αυτόν τον όγκο δεδομένων".
Στις κριτικές που δέχτηκε το πείραμα σημειώνει πως "δεν μελετάμε πώς προήλθε ο κόσμος, ούτε προσπαθούμε να αναπαράγουμε τον Θεό, όλα αυτά δεν έχουν ρεαλιστική βάση. Στη σωματιδιακή φυσική που μελετάμε, μας έλειπε το Higgs για να ολοκληρώσουμε την εικόνα που έχουμε. Οφείλαμε να το εξερευνήσουμε και να το ανακαλύψουμε. Η επιστήμη δεν έχει όριο, οτιδήποτε μπορεί να κατανοήσει ο άνθρωπος με τη δύναμη του μυαλού του και τα εργαλεία που έχει, οφείλει να το κατανοήσει γιατί έχει μαγεία". Ο Γιώργος, όπως και οι άλλοι Έλληνες επιστήμονες, κινείται ανάμεσα και μερικές φορές έχει τη μοναδική ευκαιρία να συναναστραφεί κορυφαίους φυσικούς, εκ των οποίων αρκετοί έχουν βραβευτεί με Νόμπελ. Τον ρώτησα αν του αρέσει που ανήκει σε αυτή την ελίτ: "Δεν θεωρώ ότι ανήκω σε καμία ελίτ. Φυσικά είναι ενθουσιώδες να είσαι στο Cern, αλλά και δύσκολο. Έχεις ισχυρό κίνητρο, αλλά υπάρχει ανταγωνισμός σε μεγάλο βαθμό".
Στην προσπάθεια τη δική του, αλλά και των υπολοίπων συμπατριωτών μας εκεί, πέρα από τη συνδρομή που πληρώνει το ελληνικό κράτος ως μέλος του Cern, μην το αναζητήσετε πουθενά αλλού: "Έχουμε ελλιπή χρηματοδότηση από Ελλάδα, ανύπαρκτη πολλές φορές. Ο κόσμος να καταλάβει ότι υπάρχουν Έλληνες που με ό,τι background κι αν υπάρχει προσπαθούν να ανταπεξέλθουν και να κάνουν τα ελληνικά πανεπιστήμια γνωστά, ανταγωνιστικά. Μεγάλο μερίδιο της επιτυχίας ανήκει στους καθηγητές μας. Το να είμαστε εμείς εδώ σημαίνει ότι υπάρχει τρομερή προσπάθεια απο τους καθηγητές μας στην Ελλάδα που αντιμετωπίζουν την ελληνική πραγματικότητα και το ελληνικό πανεπιστήμιο."Ο Γιώργος δεν σκέφτεται να γυρίσει και δεν κρύβει ότι θα ήθελε να παραμείνει στο Cern "για όσο αντέξω. Δεν υπάρχει άλλος τόπος σαν την Ελλάδα, αλλά είναι το καλύτερο χωράφι, με τον πιο χαζό ιδιοκτήτη. Με ενοχλεί η νοοτροπία, όχι η Ελλάδα σαν Ελλάδα".
Ολοκληρώνοντας τη συζήτησή μας, μου διηγήθηκε μια πρόσφατη εμπειρία που έζησε και που μάλλον δεν είναι και το πιο συνηθισμένο πράγμα στον κόσμο. "Πριν από λίγο καιρό, η γραμματέας του πειράματος μού τηλεφώνησε για να μου ανακοινώσει πως με είχαν επιλέξει ως young person του ATLAS να κάνω μια ξενάγηση στο πείραμα, μαζί με τον αναπληρωτή αρχηγό του πειράματος φυσικά, στον Stephen Hawking! Ήταν πρωτόγνωρη εμπειρία, δεν σου τυχαίνει και κάθε μέρα. Πήγε πάρα πολύ καλά. Ο Hawking είναι ένα παράδειγμα ανθρώπου με μεγάλη αγάπη γι' αυτό που κάνει".
Στην τελευταία μου ερώτηση -τι κάνουν, τέλος πάντων, εκεί στο Cern- μου μετέφερε τα λόγια ενός μεγάλου φυσικού, του Richard Feynman: "Εμείς είναι σα να βλέπουμε ένα σκάκι να παίζεται χωρίς να ξέρουμε τους κανόνες, χωρίς να έχουμε καμία επικοινωνία με τους παίκτες και αυτό που προσπαθούμε είναι να βρούμε τους νόμους που διέπουν το παιχνίδι".
ένα άρθρο των πρωταγωνιστώνΕίμαι σίγουρη πως και εσείς, όπως και εγώ, θα μοιραστήκαμε τον ίδιο ενθουσιασμό πέρσι το καλοκαίρι όταν πληροφορηθήκαμε πως στο πολυαναμενόμενο πείραμα του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Πυρηνικής Έρευνας (Cern), στη Γενεύη, οι επιστήμονες ανίχνευσαν στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) το περίφημο μποζόνιο του Higgs, γνωστό και ως "σωματίδιο του Θεού". Φαντάζομαι πως και εσείς και εγώ δεν καταλάβαμε και πάρα πολλά σχετικά με το τι είχαν καταφέρει οι επιστήμονες, τι ακριβώς είχε συμβεί και τι σήμαινε η ανακάλυψη του συγκεκριμένου σωματιδίου, του πιο σημαντικού από όλα τα σωματίδια του Καθιερωμένου Προτύπου της Φυσικής. Πριν από έναν μήνα περίπου το Cern επιβεβαίωσε πως όντως το σωματίδιο αυτό ήταν το Higgs και πως τώρα, απλά, τους έμενε να προσδιορίσουν πιο συγκεκριμένα τον τύπο του και τα χαρακτηριστικά του.
Ωραία όλα αυτά, δε λέω, αλλά λίγο
ακαταλαβίστικα, τουλάχιστον για εμάς τους μη φυσικούς. Επειδή όμως η τύχη ευνοεί και τους μη φυσικούς, μέσω ενός φίλου, γνώρισα πρόσφατα έναν Έλληνα επιστήμονα από τους αρκετούς, περίπου 100, που εργάζονται στο Cern, άλλοι σε μόνιμη και άλλη σε πιο προσωρινή βάση. Ο Γιώργος Ιακωβίδης είναι 29 ετών, ακόμα, και συμπληρώνει ήδη 5 χρόνια εκεί. Σίγουρα δεν πρόκειται για την πιο συνηθισμένη περίπτωση φοιτητή που, στα 24 του, όταν του δίνεται η ευκαιρία φυσικά, αποφασίζει να δοκιμάσει εαυτόν και αντοχές ακολουθώντας μια τόσο μεγάλη πρόκληση. Ευτυχώς όμως που υπάρχουν και αυτοί οι φοιτητές.Με τον Γιώργο μιλήσαμε μέσω Skype, τόσο για την ασυνήθιστη καθημερινότητά του να εργάζεται κανείς στο Cern, ενώ είπαμε και πολύ λίγα πράγματα σε ό,τι αφορά τα καθ' ημάς.
"Σπούδασα στο ΕΜΠ, στο τμήμα Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών. Στο Cern ξκίνησα ως καλοκαιρινός φοιτητής για τρεις μήνες και μετά κράτησα τον σύνδεσμό μου με το ΕΜΠ, στο οποίο κάνω παράλληλα τώρα και το διδακτορικό μου".
Η βασική μου απορία ήταν το πώς φτάνει κανείς στο Cern, που πιθανόν αποτελεί το όνειρο αρκετών νέων παιδιών που αγαπούν τη Φυσική. Με απόλυτη ειλικρίνεια ο Γιώργος Ιακωβίδης μου είπε: "Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα βρισκόμουν εδώ, δεν το είχα καν στα πλάνα μου, απλά προέκυψε καθώς η διπλωματική μου ήταν σχετικά με τα συστήματα ελέγχου σε ανιχνευτές υψηλής ενέργειας όπως το πείραμα ATLAS του Cern". Η κουβέντα πήγε απευθείας στο περιβόητο πείραμα:"Το πείραμα για το οποίο έγινε ο ντόρος είναι στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) που περιλαμβάνει στα σημεία των συγκρούσεων ανιχνευτές. Ένας από αυτούς είναι ο ATLAS. Εμείς δουλεύουμε σε αυτόν".
Προσπαθώντας να φτιάξω στο μυαλό μου την εικόνα του πώς μπορεί να είναι ο χώρος που εκτυλίσσεται το πείραμα, ο Γιώργος με διαφώτισε πλήρως: "Το πείραμα συμβαίνει 100 μέτρα κάτω από τη γη, δεν επιτρέπεται να πάει κανείς κάτω όταν υπάρχει δέσμη. Για να σου δώσω μια εικόνα για τον ανιχνευτή ATLAS, πρόκειται για ένα κατασκεύασμα 25 μέτρα ύψος, 45 μέτρα μήκος, ζυγίζει 7χιλιάδες τόνους και απαρτίζεται από εκατομμύρια κανάλια που σημαίνει ότι μπορεί να διαβάσει πολλά εκατομμύρια σήματα που προκαλούνται από διερχόμενα σωματίδια". Όταν του ζήτησα να μου περιγράψει με δυο λέξεις το πώς ένιωσε όταν ανακαλύφθηκε το Higgs, αμέσως μου απάντησε: "Ικανοποίηση, διότι αυτό στο οποίο εργάζεσαι έχει αποτελέσματα, αλλά και δέος γιατί βλέπεις ουσιαστικά τι μπορεί να καταφέρει ο άνθρωπος. Είναι σημαντικό επίτευγμα να μπορείς να βάλεις όλα αυτά τα κομμάτια μαζί και στο τέλος να είσαι εις θέσην να αναλύσεις όλον αυτόν τον όγκο δεδομένων".
Στις κριτικές που δέχτηκε το πείραμα σημειώνει πως "δεν μελετάμε πώς προήλθε ο κόσμος, ούτε προσπαθούμε να αναπαράγουμε τον Θεό, όλα αυτά δεν έχουν ρεαλιστική βάση. Στη σωματιδιακή φυσική που μελετάμε, μας έλειπε το Higgs για να ολοκληρώσουμε την εικόνα που έχουμε. Οφείλαμε να το εξερευνήσουμε και να το ανακαλύψουμε. Η επιστήμη δεν έχει όριο, οτιδήποτε μπορεί να κατανοήσει ο άνθρωπος με τη δύναμη του μυαλού του και τα εργαλεία που έχει, οφείλει να το κατανοήσει γιατί έχει μαγεία". Ο Γιώργος, όπως και οι άλλοι Έλληνες επιστήμονες, κινείται ανάμεσα και μερικές φορές έχει τη μοναδική ευκαιρία να συναναστραφεί κορυφαίους φυσικούς, εκ των οποίων αρκετοί έχουν βραβευτεί με Νόμπελ. Τον ρώτησα αν του αρέσει που ανήκει σε αυτή την ελίτ: "Δεν θεωρώ ότι ανήκω σε καμία ελίτ. Φυσικά είναι ενθουσιώδες να είσαι στο Cern, αλλά και δύσκολο. Έχεις ισχυρό κίνητρο, αλλά υπάρχει ανταγωνισμός σε μεγάλο βαθμό".
Στην προσπάθεια τη δική του, αλλά και των υπολοίπων συμπατριωτών μας εκεί, πέρα από τη συνδρομή που πληρώνει το ελληνικό κράτος ως μέλος του Cern, μην το αναζητήσετε πουθενά αλλού: "Έχουμε ελλιπή χρηματοδότηση από Ελλάδα, ανύπαρκτη πολλές φορές. Ο κόσμος να καταλάβει ότι υπάρχουν Έλληνες που με ό,τι background κι αν υπάρχει προσπαθούν να ανταπεξέλθουν και να κάνουν τα ελληνικά πανεπιστήμια γνωστά, ανταγωνιστικά. Μεγάλο μερίδιο της επιτυχίας ανήκει στους καθηγητές μας. Το να είμαστε εμείς εδώ σημαίνει ότι υπάρχει τρομερή προσπάθεια απο τους καθηγητές μας στην Ελλάδα που αντιμετωπίζουν την ελληνική πραγματικότητα και το ελληνικό πανεπιστήμιο."Ο Γιώργος δεν σκέφτεται να γυρίσει και δεν κρύβει ότι θα ήθελε να παραμείνει στο Cern "για όσο αντέξω. Δεν υπάρχει άλλος τόπος σαν την Ελλάδα, αλλά είναι το καλύτερο χωράφι, με τον πιο χαζό ιδιοκτήτη. Με ενοχλεί η νοοτροπία, όχι η Ελλάδα σαν Ελλάδα".
Ολοκληρώνοντας τη συζήτησή μας, μου διηγήθηκε μια πρόσφατη εμπειρία που έζησε και που μάλλον δεν είναι και το πιο συνηθισμένο πράγμα στον κόσμο. "Πριν από λίγο καιρό, η γραμματέας του πειράματος μού τηλεφώνησε για να μου ανακοινώσει πως με είχαν επιλέξει ως young person του ATLAS να κάνω μια ξενάγηση στο πείραμα, μαζί με τον αναπληρωτή αρχηγό του πειράματος φυσικά, στον Stephen Hawking! Ήταν πρωτόγνωρη εμπειρία, δεν σου τυχαίνει και κάθε μέρα. Πήγε πάρα πολύ καλά. Ο Hawking είναι ένα παράδειγμα ανθρώπου με μεγάλη αγάπη γι' αυτό που κάνει".
Στην τελευταία μου ερώτηση -τι κάνουν, τέλος πάντων, εκεί στο Cern- μου μετέφερε τα λόγια ενός μεγάλου φυσικού, του Richard Feynman: "Εμείς είναι σα να βλέπουμε ένα σκάκι να παίζεται χωρίς να ξέρουμε τους κανόνες, χωρίς να έχουμε καμία επικοινωνία με τους παίκτες και αυτό που προσπαθούμε είναι να βρούμε τους νόμους που διέπουν το παιχνίδι".
Βασ. Παραπούλη-protagon.gr
ΑπάντησηΔιαγραφήΓΙΩΡΓΟ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΤΗΝ ΚΑΛΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΤΕ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΑΥΤΑ ΤΑ ΜΥΑΛΑ ΜΠΡΑΒΟ"
Συγχαρητήρια στον Γιώργο και στους γονείς του Θανάση και Σόφη που σίγουρα νιώθουν περήφανοι και δικαιωμένοι για τις κόπους τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μικρό μας μέρος πρέπει να καμαρώνει και να μοιράζεται την χαρά για την μεγάλη επιτυχία του.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΑΣ ΛΟΓΙΑ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ.ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΥΓΕΙΑ,ΕΥΤΥΧΙΑ,ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή