Ανάσταση νεκρών

Η Ισλανδία χρεοκόπησε έναν-ενάμιση χρόνο πριν από την Ελλάδα. Το φθινόπωρο του 2008. Ηταν κάτι σαν πρόβα τζενεράλε για τα δικά μας.

Η οικονομία, οι τράπεζες, η κυβέρνηση, τα πολιτικά κόμματα, όλο το σύστημα εξουσίας της Ισλανδίας κατέρρευσε μέσα στους επόμενους μήνες ως τις εκλογές του Απριλίου 2009.

Προ ημερών, τέσσερα χρόνια μετά τη χρεοκοπία, η Ισλανδία είχε πάλι εκλογές.

Ξέρετε ποιος καταποντίστηκε; Τα κόμματα που από το 2009 και μετά οδήγησαν την εξυγίανση και την ανόρθωση της οικονομίας.

Και ξέρετε ποιος τις κέρδισε θριαμβευτικά; Οι πολιτικές δυνάμεις που είχαν σπρώξει τη χώρα στην καταστροφή του 2008. Κυριολεκτικά, Ανάσταση νεκρών...

Δεν ξέρω πώς θα είναι η Ελλάδα σε δύο ή τρία χρόνια από σήμερα. Είμαι απόλυτα βέβαιος όμως ότι η Ελλάδα του 2015 θα έχει πολύ μακρινή σχέση με εκείνη του 2009.

Θα είναι μια χώρα φτωχότερη, σίγουρα. Αλλά και μια χώρα πολύ διαφορετική. Στην οποία το παραδοσιακό σύστημα εξουσίας θα καταφέρει να επιβιώσει μόνο αν αλλάξει πραγματικά.

Οπως έλεγε και ο Λαμπεντούζα στον «Γατόπαρδο», «αν θέλουμε τα πράγματα να μείνουν όπως είναι, τότε τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν».

Αυτή η ικανότητα αλλαγής και προσαρμογής στη νέα πραγματικότητα θα δοκιμάσει τους πάντες, θα αποτελέσει το κορυφαίο κριτήριο επιβίωσής τους. Και δεν εννοώ την πραγματικότητα που ξέραμε αλλά εκείνη που δεν έχουμε μάθει ακόμη.  

Πριν από ακριβώς έναν χρόνο, οι εκλογές της 6ης Μαΐου κατέγραψαν την πλήρη αποδιάρθρωση του πολιτικού συστήματος. Και κατέστησαν υπαρκτό και απειλητικό το ενδεχόμενο εκτροχιασμού της χώρας.

Εκτοτε και επί έναν χρόνο το εκκρεμές προσπαθεί να επανέλθει και να ισορροπήσει.

Οι εκλογές της 17ης Ιουνίου ήταν η πρώτη διορθωτική κίνηση.

Τις ακολούθησε η συγκρότηση της κυβέρνησης Σαμαρά, μια κυβέρνηση ευρείας πολιτικής και κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.

Το επόμενο βήμα ήταν η εξομάλυνση των σχέσεων με την Ευρωπαϊκή Ενωση και η διασφάλιση της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας.

Από εκεί προέκυψε μια σχετική σταθεροποίηση της οικονομικής κατάστασης - το ζητούμενο είναι αν θα έχει συνέχεια...

Το ορατό αποτέλεσμα είναι ότι η Ελλάδα του εφετινού Πάσχα ελάχιστη σχέση έχει με αυτήν που πήγε να ψηφίσει στις 6 Μαΐου 2012.

Μπορεί η σταθεροποίηση να αποδειχθεί ελλιπής ή πρόσκαιρη, αλλά πάντως τα στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας και όλες οι δημοσκοπήσεις αυτή την εικόνα καταγράφουν.

Να θυμίσω πως έναν χρόνο μετά τις εκλογές δεν προκύπτει καμία δυναμική της αντιπολίτευσης, το αντίθετο.

Ενώ ακόμη και στη δυσμενέστερη γι' αυτά δημοσκόπηση το άθροισμα των τριών κομμάτων της συγκυβέρνησης υπερέχει τουλάχιστον κατά δέκα μονάδες των δημοσκοπικών ποσοστών της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Επί της ουσίας και για λόγους που δεν είναι της στιγμής να αναλύσουμε, ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι έχασε το τρένο.

Η κατάσταση βεβαίως δεν είναι ρόδινη. Ξέρω πολλές χώρες που άντεξαν τις αντιξοότητες, για να εκτροχιαστούν στο ίσιωμα από κάποιο απρόβλεπτο γεγονός.   

Ακόμη περισσότερο που η σταθεροποίηση μπορεί να δοκιμαστεί όχι μόνο από απρόβλεπτους αλλά και από απολύτως προβλέψιμους παράγοντες.

Πρώτον, από την κυβερνητική συνοχή. Προς το παρόν η εφαρμογή των μνημονιακών υποχρεώσεων αποτελούσε έναν ιδιότυπο αλλά αναπόφευκτο μονόδρομο. Τώρα η κυβέρνηση θα πρέπει και να κυβερνήσει.

Δεν είναι καθόλου βέβαιο όμως ότι η συμφωνία των τριών κομμάτων για το ευρώ αποτελεί και επαρκή βάση για μια ολόκληρη διακυβέρνηση. Υπάρχουν πολλά που τους χωρίζουν.

Δεύτερον, από την κοινωνική αντοχή. Είναι προφανές ότι η κοινωνία δεν βρίσκεται σε κατάσταση εξέγερσης ή έστω αναστάτωσης - παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της αντιπολίτευσης...

Ουδείς μπορεί να γνωρίζει όμως τι επιπτώσεις θα έχει μια οικονομική επιδείνωση ή μια απλή διάψευση των προσδοκιών.

Σε αυτό το ζήτημα η κυβέρνηση είναι σαν τον ποδηλάτη. Αν σταματήσει να κάνει πετάλι, θα πέσει.

Τρίτον, από την κομματική ανοχή. Αν η ΝΔ επιχειρήσει να καταστήσει αφόρητη την ηγεμονική της θέση απέναντι στους κυβερνητικούς εταίρους, τότε κινδυνεύει να τους σπρώξει σε άλλες αγκαλιές.

Διότι καλή εταιρεία είναι αυτή από την οποία κερδίζουν όλοι οι συνέταιροι.

Και αν οι συνέταιροι της ΝΔ εκτιμήσουν ότι δεν συμφέρει ο λογαριασμός, εκεί να δεις Ανάσταση νεκρών - και άλλων πτωμάτων!..  
Γ. Πρετεντέρης-ΤΟ ΒΗΜΑ