Πώς έγινε ημιαργία η Μεγάλη Πέμπτη!

Με αφορμή την εντολή Σαμαρά, σήμερα Μεγάλη Πέμπτη να βρίσκονται όλοι οι υπουργοί στα γραφεία τους για να προετοιμάσουν την υλοποίηση των προαπαιτούμενων που πρόσφατα ψηφίστηκαν από τη Βουλή, τακτικός αναγνώστης της στήλης, ο οποίος είχε θητεύσει την περίοδο 2004-2009 σε κρίσιμο κυβερνητικό πόστο, αφηγήθηκε μια ιστορία, απολύτως ενδεικτική του τρόπου λειτουργίας του δημόσιου τομέα αλλά και του πολιτικού συστήματος. Με άλλα λόγια, όποιος διαβάσει προσεκτικά την ακόλουθη διδακτική ιστορία, μπορεί εύκολα να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η χώρα δεν έφτασε τυχαία στη σημερινή κρίση...
Εποχές ευφορίας
Ηταν παραμονές Πάσχα του 2004. Η κυβέρνηση Καραμανλή μόλις είχε εκλεγεί και τα συνθήματα για την ανάγκη επανίδρυσης του κράτους και περί «σεμνότητας και ταπεινότητας» κυριαρχούσαν στην επικαιρότητα. Οι υπουργοί, πανευτυχείς βρίσκονταν στις
θέσεις τους και ενημερώνονταν για την κατάσταση που είχαν παραλάβει από το ΠΑΣΟΚ. Γενικώς επικρατούσε ευφορία στο «γαλάζιο στρατόπεδο», κυρίως γιατί ύστερα από πολλά χρόνια η ΝΔ είχε επιστρέψει στην εξουσία. Ο αναγνώστης της στήλης, λοιπόν, βρέθηκε τη Μεγάλη Τετάρτη εκείνης της χρονιάς στο γραφείο κορυφαίου κυβερνητικού στελέχους σε παραγωγικό υπουργείο...
«Επείγον ζήτημα»
Την ώρα που ανέλυαν τη στρατηγική που θα έπρεπε να ακολουθήσει ο Κ. Καραμανλής, νεοεκλεγείς πρωθυπουργός τότε, χτυπά την πόρτα του υπουργικού γραφείου η εκπρόσωπος των εργαζομένων στο υπουργείο. Ο υπουργός της ζητά να περιμένει, αλλά εκείνη είναι ανένδοτη, λέγοντας ότι πρόκειται για ένα «επείγον ζήτημα». Τότε ο υπουργός τη δέχεται και της ζητά, παρουσία του φίλου του, να του εξηγήσει το θέμα. Εκείνη, λοιπόν, του λέει ορθά-κοφτά: «Πρέπει να υπογράψετε απόφαση ότι αύριο, Μεγάλη Πέμπτη, είναι ημιαργία και οι εργαζόμενοι πρέπει να έχουν φύγει μέχρι τις 12 το μεσημέρι». «Γιατί;», ρωτά εμβρόντητος ο υπουργός. «Μα είναι Μεγάλη Πέμπτη και οι υπάλληλοι πρέπει να πάνε νωρίς στο σπίτι τους για να βάψουν τα πασχαλινά αβγά», απαντά η εκπρόσωπος των εργαζομένων...
Δείγμα γραφής
Ο υπουργός ζητά λίγο χρόνο για να το σκεφτεί. Μόλις φεύγει η εκπρόσωπος των εργαζομένων, ρωτά τον συνάδελφό του: «Τώρα τι κάνουμε;». Εκείνος του λέει ότι δεν θα ήταν ενθαρρυντικό δείγμα γραφής να υπογράψει ως πρώτη υπουργική απόφαση την... ημιαργία της Μεγάλης Πέμπτης. «Για ρώτα τους άλλους, τι θα κάνουν;», τον συμβούλευσε. Αποτέλεσμα; Η Μεγάλη Πέμπτη ορίστηκε ως ημιαργία και, πιθανότατα, το καθεστώς αυτό εκμεταλλεύθηκαν και οι υπουργοί που ξεκίνησαν νωρίτερα -εκείνη τη χρονιά- τις πασχαλινές τους διακοπές. Είναι περιττό να αναφερθεί ότι το ίδιο καθεστώς συνεχίστηκε και τα επόμενα χρόνια και κάπως έτσι χάθηκε, βέβαια, και η πολυθρύλητη ιδέα της επανίδρυσης του κράτους...
Έθνος