Ο Δημήτρης Κουτσούμπας ανοίγει την καρδιά του

Προσηνής, χαμογελαστός, ήπιος. Αυτή είναι η πρώτη εντύπωση από τη γνωριμία με τον γενικό γραμματέα του ΚΚΕ κ. Δημήτρη Κουτσούμπα. Η εικόνα του στην τηλεόραση είναι διαφορετική. Μοιάζει αυστηρός και άκαμπτος. Τον αδικεί. Η συνάντηση έγινε πριν από λίγες ημέρες στο γραφείο του, στον 10ο όροφο του Περισσού. Σάββατο μεσημέρι. Ο ηγέτης του κόμματος το οποίο κλείνει εφέτος 95 χρόνια ζωής είναι το νέο πρόσωπο στην πολιτική ζωή της Ελλάδας. «Καπνίζετε, κύριε γενικέ;» τον ρωτάω λίγο προτού ανοίξω το μαγνητόφωνο. «Οχι, αλλά μπορείς να καπνίσεις ελεύθερα» απαντά. «Αλίμονο, εφόσον δεν καπνίζετε εσείς...» λέω. «Μα, δεν με ενοχλεί» επιμένει. «Εγώ κάπνιζα τρία πακέτα. Το έχω κόψει είκοσι χρόνια». Η αφορμή; «Δεν ήταν καλή. Αυτοκινητικό. Επεσε μια νταλίκα πάνω μου. Με ρυμουλκό. Πήγαινα από τη Ριτσώνα για Χαλκίδα. Εκανε προσπέραση, με χτύπησε και έφυγα από τον δρόμο. Πέρασα 15 ημέρες στο νοσοκομείο. Οταν βγήκα δεν ξανακάπνισα»...
Στην είσοδο του κτιρίου είναι αναρτημένα πανό με τις μορφές του Μαρξ, του Ενγκελς και του Λένιν. Στο γραφείο υπάρχουν παντού δώρα από επισκέψεις του ΚΚΕ σε αδελφά κόμματα του εξωτερικού. Δεσπόζουν και πάλι πορτρέτα του Λένιν και μια μαυρόασπρη φωτογραφία του Τσε Γκεβάρα μαζί με τον Φιντέλ Κάστρο. Πουθενά ο Στάλιν. Θα έρθει αργότερα στην κουβέντα μας. Ο Δημήτρης Κουτσούμπας γεννήθηκε στη Λαμία το 1955. Ανήκει σε οικογένεια αγωνιστών της ΕΑΜικής αντίστασης. Ο παππούς του εκτελέστηκε από τους ναζί. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα, έγινε μέλος του ΚΚΕ το 1974 και υπηρέτησε σε όλες σχεδόν τις κομματικές θέσεις. Είναι παντρεμένος και έχει μια κόρη. Πριν από δύο μήνες, στις 14 Απριλίου, εξελέγη νέος γενικός γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής στη θέση της Αλέκας Παπαρήγα. Η είδηση έγινε γνωστή με μια λιτή μεταμεσονύκτια ανακοίνωση μετά την ολοκλήρωση των εργασιών του 19ου Συνεδρίου.
 Από τη συνέντευξη στο ΒΗΜΑ:

Λαμία. Δεκαετία 1960. Πώς ήταν τα παιδικά του χρόνια; «Μέχρι την ηλικία των 8 ετών, μοιραζόμασταν την ίδια αυλή με άλλες έξι οικογένειες. Κατέβαινες δυο σκαλάκια για να μπεις στο δωμάτιο. Εκεί έμενε όλη η οικογένεια, ο πατέρας, η μάνα, εγώ, η αδελφή. Αυτό ήταν. Ενας χώρος. Κρεβάτια για ύπνο, τραπέζι στη μέση, κουζίνα, και έξω η τουαλέτα για όλους, κοινόχρηστη».

Δύσκολα χρόνια; «Ηταν όμορφα χρόνια από την άποψη ότι υπήρχε άλλη ζεστασιά, υπήρχαν παρέες με όλους τους γείτονες στην αυλή. Πολλοί άνθρωποι ήταν κατατρεγμένοι, είχαν βγει από εξορίες και φυλακές. Το ίδιο και ο πατέρας μου. Θυμάμαι αποσπασματικά περιστατικά. Ενα σαββατόβραδο ρωτάει η μάνα τον πατέρα μου: "Τι θα φάμε, έχω κρέας, να κάνουμε μακαρόνια ροσμπίφ; Αλλά δεν έχω μακαρόνια". Φεύγει ο πατέρας μου να πάει στο μπακάλικο και τον είδαμε μετά από μέρες. Τον έπιασαν εκεί. Ηταν προεκλογική περίοδος, εποχές τρομοκρατίας τότε. Προφανώς ήταν εκεί ο χωροφύλακας. Έρχονται και μας λένε ότι τον πιάσανε, γιατί έκανε πολιτική συζήτηση ο Αποστόλης στο μπακάλικο... Η μάνα μου έφευγε για να του πάει κουβέρτες στο κρατητήριο και έλεγε "τι το 'θελα αυτό το ροσμπίφ;"»...

 http://www.tovima.gr/