Τα φαρμάκια της θάλασσας

Αν θέλει κάποιος να νίψει τας χείρας του, και το αλμυρό νερό κάνει τη δουλειά του. Και το Αιγαίο έχει άφθονο. Ευτυχώς ίσως γι’ αυτόν, δυστυχώς για τους ικέτες που θαλασσοπνίγονται, δυστυχέστατα για την τιμή του τόπου, που διαφέρει από την «εικόνα» του. Ας μη θίξουμε εδώ το πόσο έτοιμοι είναι να υπουργεύσουν όσοι μισοξέρουν από την εφηβεία τους πως η κληρονομικώς διοικούμενη πατρίδα θα τους προσφέρει κάποτε αξίωμα, πιθανόν αναντίστοιχο των ικανοτήτων τους. Και ας δούμε τι είπε ο υπουργός Ναυτιλίας στον ΣΚΑΪ για τη νέα τραγωδία στο Φαρμακονήσι: «Ο Μούιζνιεκς και διάφοροι άλλοι θέλουν να προκαλέσουν πολιτικό θέμα στην Ελλάδα. Κανένας, ούτε από το ΠΑΣΟΚ ούτε από τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν ήρθε να ενημερωθεί. Δεν μπορούν όλα αυτά να αποτελούν αντικείμενο χαζής εκμετάλλευσης. Στο Αιγαίο μέχρι σήμερα δεν είχαμε καμία απώλεια. Εχουμε σώσει 3.500 ανθρώπους».
Ουδείς αμφισβητεί ότι
σώσαμε ανθρώπους. Αλλά και ουδείς δέχεται άκριτα τον ισχυρισμό πως «δεν είχαμε καμία απώλεια». Πως ο ελληνικός μηχανισμός είναι απολύτως αγαθός. Γιατί, εκτός όσων λένε κάθε φορά οι λιμενικοί, υπάρχουν και τα λεγόμενα των διασωζομένων. Οφείλει ωστόσο ο κ. Βαρβιτσιώτης να εξηγήσει το εξής: Εντάξει, ο ΣΥΡΙΖΑ να θέλει να προκαλέσει πολιτικό θέμα. Αλλά το ΠΑΣΟΚ; Δεν συγκυβερνά; Δεν είναι και δικές του ΟΛΕΣ οι ευθύνες για οτιδήποτε κυβερνητικό; Οπότε; Μόνο για λίγα ένσημα προοδευτικότητας διαμαρτύρεται; Για να ηγεμονεύσει στην υπό ανακατασκευή Κεντροαριστερά;
Και ο κ. Μούιζνιεκς; Ο επίτροπος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης; Γιατί να θέλει να προκαλέσει πολιτικό θέμα στη χώρα μας; Για να εξυπηρετήσει ποιον; Χρηματίζεται μήπως; Από ποιον; Από Τούρκους; Σκοπιανούς; Σιωνιστές; Ή είναι μέλος της εικοστής συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ, που τον πρόσταξε να προβεί σε «χαζή εκμετάλλευση»;
Ενίοτε είναι καλύτερη η σιωπή. Σαν αυτή με την οποία απάντησε η επίσημη Ελλάδα, προ δύο μηνών, στην έκθεση της Διεθνούς Οργάνωσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα Pro Asyl, βασισμένη σε μαρτυρίες 90 προσφύγων. Μία μόνο (από το «Ποντίκι», 5.12.13): «Ηταν επτά το απόγευμα όταν μας εντόπισε το σκάφος του Λιμενικού. Πίστευα πως θα μας βοηθούσαν, αλλά αποδείχθηκε το χειρότερο απόγευμα της ζωής μου. Κάποιος λιμενικός πήδησε στο σκάφος μας και άρχισε να ψάχνει τις γυναίκες. Τους έπιανε το στήθος. Αρχισε να ουρλιάζει και κόλλησε το όπλο στο μέτωπό μας. Ακόμα και σε γυναίκες και παιδιά! Οι γυναίκες και τα παιδιά άρχισαν να κλαίνε, αλλά οι λιμενικοί μάς φώναζαν να σωπάσουμε, αλλιώς θα μας σκότωναν όλους. Μια ηλικιωμένη γυναίκα είχε κρύψει λίγα δολάρια στο στηθόδεσμό της. Τα άρπαξαν. Μας πήραν τα κινητά, τα ρούχα, τα διαβατήρια, τις ταυτότητες και τα πέταξαν στη θάλασσα. Αφού τέλειωσαν, έδεσαν με μεταλλικούς γάντζους τα φουσκωτά στο σκάφος μας και μας ρυμούλκησαν έως τα τουρκικά παράλια, όπου μας παράτησαν». Οτιδήποτε άλλο περιττεύει.
Παν Μπουκάλας-Καθημερινή