Πέτρος Τατσόπουλος: Το γυαλί με τον ΣΥΡΙΖΑ έσπασε!

Κλείνει την πόρτα στον ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα με απόλυτο τρόπο ο ως πριν από δέκα ημέρες βουλευτής του κ. Π. Τατσόπουλος, ξεκαθαρίζοντας ότι δεν τον ενδιαφέρει να επιστρέψει. Μιλώντας στο «Βήμα της Κυριακής» ο ανεξάρτητος βουλευτής ομολογεί ότι δέχεται ήδη προτάσεις από άλλα κόμματα, χωρίς όμως προς το παρόν να έχει ο ίδιος αποφασίσει ποιον δρόμο θα ακολουθήσει, καθώς με την ίδια σκληρή κριτική που εκφράζεται για τον ΣΥΡΙΖΑ εκφράζεται και για τα κόμματα της Κεντροαριστεράς, υπογραμμίζοντας χαρακτηριστικά ότι «η κλεψύδρα τους αδειάζει».  

Πώς είναι η... ζωή του ανεξάρτητου βουλευτή; Καλύτερη ή χειρότερη από τη ζωή του βουλευτή που είναι ενταγμένος σε κόμμα;

«Εξαρτάται. Αν τον διέγραψαν ή αν παραιτήθηκε από το κόμμα. Αν ήθελε να φύγει ή αν αναγκάστηκε. Σε κάθε περίπτωση, νιώθει ανακούφιση που δεν αιωρείται πλέον καμία κομματική δαμόκλειος σπάθη πάνω από το κεφάλι του, αλλά και μεγαλύτερη ανασφάλεια για το πολιτικό του μέλλον. Ο νομοθέτης, που όρθωσε τον εκλογικό φράχτη του 3% για να μπεις στη Βουλή, προφανώς δεν συμπαθούσε ούτε τα μικρά κόμματα ούτε τους ανεξάρτητους».

Πείτε μου τώρα ειλικρινά: Από την ημέρα που αποχωρήσατε από τον ΣΥΡΙΖΑ πόσες προσκλήσεις λάβατε για να ενταχθείτε σε κάποιο άλλο κόμμα; Ή μήπως οι προσκλήσεις έχουν προηγηθεί;

«Υπερτιμάτε τη μεθοδικότητά μου. Είμαι περισσότερο παρορμητικός και λιγότερο μηχανορράφος από όσο νομίζετε. Δεν έλαβα καμία πρόσκληση και από κανέναν. Ούτε συνεννοήθηκα με κανέναν προτού θέσω την παραίτησή μου στη διακριτική ευχέρεια του Αλέξη Τσίπρα. Εκ των υστέρων βέβαια δέχτηκα τηλεφωνήματα από φίλους όμορων κομμάτων, τηλεφωνήματα συμπαράστασης - αλλά ως εκεί. Δεν νομίζω ότι βιάζεται κανένας να με παντρευτεί».

Εσείς πού νιώθετε ότι είστε πιο κοντά; Στο ΠαΣοΚ, στη ΔΗΜΑΡ, στην Κίνηση των 58; ΄Η μήπως παραμένετε ακόμη πιο κοντά στον ΣΥΡΙΖΑ;

«Οχι μονάχα τώρα, αλλά και τον καιρό που ήμουν ενταγμένος στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, πίστευα ότι οι φυσικοί μας σύμμαχοι και οι μόνοι πιθανοί αυριανοί κυβερνητικοί μας εταίροι (αν μιλάμε φυσικά για βιώσιμο κυβερνητικό σχήμα, με διάρκεια και προοπτική, όχι για κανένα λαϊκιστικό κυβερνητικό πυροτέχνημα, θνησιγενές, που θα ρίξει την Αριστερά σε ανυποληψία για δεκαετίες) προέρχονται από τον χώρο της Κεντροαριστεράς. Από την άλλη μεριά, η ίδια η Κεντροαριστερά - επέμενα τότε, επιμένω και σήμερα - πρέπει να αποβάλει το συντομότερο δυνατόν το αλαζονικό της σύνδρομο, να πάψει να θεωρεί τον εαυτό της ως πολύφερνη νύφη και να ενοποιηθεί πάραυτα. Δεν έχει ζωτικό πολιτικό χρόνο. Ο χρόνος τρέχει εναντίον της. Η κλεψύδρα αδειάζει οσονούπω. Αν το κάθε μαγαζί διατηρήσει την αυτονομία του, την πραμάτειά του και την ταμπέλα του - είτε ΔΗΜΑΡ λέγεται, είτε ΠαΣοΚ λέγεται, είτε «58», είτε όπως αλλιώς - θα υποστεί εκλογικό όλεθρο. Δεν το λέω εγώ. Το λένε όλες οι δημοσκοπήσεις».

Ξέρετε, ορισμένοι συνάδελφοί σας υποστηρίζουν ότι λίγο πριν από τις εθνικές εκλογές θα επιστρέψετε στον ΣΥΡΙΖΑ διότι αυτό επιθυμεί ο κ. Τσίπρας. Αν σας καλέσει, θα ανταποκριθείτε ή το «γυαλί έχει πια ραγίσει»;

«Θα μου επιτρέψετε να πω ότι αυτή είναι μια συνωμοσιολαγνική ανάγνωση, ιδιαίτερα ευφάνταστη, εξ ου και δημοφιλής, όχι μόνο μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και στην ίδια την κοινή γνώμη: τα πάντα είναι προδιαγεγραμμένα και προσυμφωνημένα - σικέ, εν ολίγοις -, οι πολιτικοί μετακινούνται πάνω στη σκακιέρα βάσει προειλημμένων αποφάσεων, με μηδενικά περιθώρια αιφνιδιασμών ή εκπλήξεων. Ευτυχώς ή δυστυχώς, τα πράγματα είναι συνήθως περισσότερο πολύπλοκα. Με τον Αλέξη είμαστε φίλοι, όχι όμως τόσο ένθερμοι όσο διαδίδεται και εν πάση περιπτώσει δεν παύει να είναι ο πρόεδρος ενός μεγάλου πολυσυλλεκτικού κόμματος - ίσως του μεγαλύτερου σήμερα στην Ελλάδα. Πρωταρχικό του μέλημα, αν όχι μοναδικό, είναι πώς θα οδηγήσει αυτό το κόμμα στην εξουσία. Στο εν λόγω μέλημα έχω την αίσθηση ότι δεν καταλαμβάνω ούτε τον χώρο μιας υποσημείωσης. Αν ζητάτε την αυστηρά προσωπική μου εκτίμηση, το γυαλί δεν έχει απλώς ραγίσει. Το γυαλί έχει σπάσει».

Τώρα που διαγράψατε έναν πρώτο κύκλο πορείας στην πολιτική, έχετε αναρωτηθεί ποτέ μήπως τελικά δεν είστε... αριστερός; Και αν δεν είστε αριστερός, τι τελικώς είστε;

«Δυστυχώς δεν έχω εντοπίσει ακόμη στην αγορά κανένα αξιόπιστο αριστερόμετρο. Ενα-δυο που βρήκα, ήταν σκάρτα. Κινέζικα».
 

Δεκαοκτώ μήνες στη Βουλή, αισθάνεστε ότι το περιβάλλον σάς ταιριάζει ή νιώθετε λίγο «σαν τη μύγα μες στο γάλα»;

«Η ελληνική Βουλή είναι αντανάκλαση της ελληνικής κοινωνίας: συναρπαστικο-βαρετότατη. Δεν είμαι ούτε λαϊκιστής, να τα βρίσκω όλα υπέροχα, ούτε μη μου άπτου να περιφέρομαι με διαρκή ξινίλα. Το πιο παρήγορο πάντως - όχι μόνο για μένα - είναι πως όσο αναπάντεχα μπήκα στη Βουλή, εξίσου αναπάντεχα μπορώ και να βγω. Είχα και πριν ζωή, θα έχω και μετά».

«Εισοδιστές»
«Οι αρουραίοι του Διαδικτύου»

Ποιοι ήταν αυτοί που σας έσπρωξαν στην έξοδο; Ορισμένοι από το περιβάλλον του κ. Τσίπρα ή ορισμένοι «σχολιαστές» του Διαδικτύου και των κοινωνικών δικτύων που τον τελευταίο καιρό ζητούσαν την αποπομπή σας;

«Ο συνδυασμός αμφοτέρων. Οι αρουραίοι του Διαδικτύου καλλιέργησαν επί μήνες την εντύπωση ότι είμαι ένας πεμπτοφαλαγγίτης και, την κατάλληλη στιγμή, έδωσαν πάσα σε ορισμένους από το περιβάλλον του Αλέξη. Το ιλαροτραγικό στην όλη ιστορία είναι ότι την κρίσιμη ώρα μού συμπαραστάθηκαν όσοι δεν είχαν τίποτε να αποδείξουν - όπως ο Γλέζος ή ο Λαφαζάνης - και υπερέβαλαν σε ζήλο εναντίον μου κάποιοι από τους εισοδιστές. Βασιλικότεροι του βασιλέως. Το είπα και στον Τσίπρα: "Να προσέχεις τους εισοδιστές. Αν εσύ είσαι ΣΥΡΙΖΑ 90%, αυτοί είναι 220%, όπως πάντα"».

Περί ήθους
«Ο ΣΥΡΙΖΑ αδικεί τον εαυτό του»
Ακουσα τον κ. Τσίπρα την Τετάρτη να μιλάει στην Κοινοβουλευτική Ομάδα και να τονίζει ότι δεν θα ανεχθεί στο εξής συμπεριφορές που ζημιώνουν την παράταξη ή τοποθετήσεις αντίθετες με το ήθος της Αριστεράς. Εσείς για ποιο από τα δύο τιμωρηθήκατε;
«Τα έλεγε στην πεθερά για να τ' ακούει η νύφη. Ακούστε, ο άνθρωπος τη δουλειά του κάνει. Θέλει να έχει όσο το δυνατόν λιγότερους πονοκεφάλους ή να προσφέρει, αν προτιµάτε, το λιγότερο δυνατόν υλικό για την ακάµατη µονταζιέρα της Συγγρού. Δεν σκέφτεται µε ηθικούς όρους - όσο και αν προσποιείται ότι σκέφτεται έτσι. Σκέφτεται µε πολιτικούς όρους. Ειδάλλως, αδυνατώ να κατανοήσω γιατί το ήθος της Αριστεράς απαιτεί να παραδώσει την έδρα του ο Τατσόπουλος, αλλά την ίδια στιγµή δεν απαιτεί να παραδώσει την έδρα του ο Μιχελογιαννάκης. Από εκεί και έπειτα φοβάµαι ότι ο εσωτερικός κανονισµός για τους βουλευτές που έχει στα σκαριά θα τύχει του ίδιου σεβασµού που τυγχάνει καθηµερινά και ο κώδικας οδικής κυκλοφορίας. Ματαιοπονείς - για να µην πω τίποτε βαρύτερο - όταν χειρίζεσαι µια εποχή επικοινωνιακής ασυδοσίας, της µεγαλύτερης στην ιστορία της ανθρωπότητας, µε κατασταλτικά κοµµατικά µέτρα της δεκαετίας του 1950. Ο ΣΥΡΙΖΑ αδικεί τον εαυτό του. Πρωτίστως, αδικεί το µέγεθός του».

Β. Χιώτης-ΤΟ ΒΗΜΑ