Ο κ. Νάιτζελ Φάρατζ και εμείς

Μια πικρή πρόγευση του κλίματος που θα κυριαρχήσει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στην περίπτωση που, όπως όλοι πλέον προβλέπουν, επικρατήσουν οι Ευρωσκεπτικιστές, πήρε την περασμένη εβδομάδα ο έλληνας πρωθυπουργός απαντώντας στις ερωτήσεις των ευρωβουλευτών. Διότι αυτός που ξεχώρισε με το ιταμό, θρασύ και ανοίκειο ύφος του ήταν αναμφισβήτητα ο βρετανός ακροδεξιός, αντιευρωπαίος, εθνικιστής Νάιτζελ Φάρατζ, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ κατηγόρησε τον κ. Σαμαρά ότι δεν κυβερνά την Ελλάδα, ότι δεν υπάρχει Δημοκρατία στη χώρα μας, αφού τελεί υπό ξένη κατοχή και άλλα ηχηρά παρόμοια. Και μπορεί ο κ. Φάρατζ να είναι αυτός που είναι και να πρεσβεύει αυτά που πρεσβεύει, το εξαιρετικά θλιβερό όμως είναι ότι βρέθηκαν στη χώρα μας πολιτικοί (ακόμη και αριστεροί!) καθώς και υποτιθέμενοι σοβαροί αναλυτές για να εκθειάσουν τις απόψεις του.

Θλιβερό είναι επίσης ότι απαρατήρητη πέρασε η παρέμβαση ενός γνήσιου ευρωπαϊστή ηγέτη, του ευρωβουλευτή και πρώην πρωθυπουργού του Βελγίου Γκυ Φερχόφστατ, ο οποίος μάχεται για την ομοσπονδιοποίηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που αποτελεί και τη μοναδική επιλογή για την επίλυση των σημερινών πολύπλευρων προβλημάτων που αντιμετωπίζει η ευρωπαϊκή ενοποίηση. Με δυο λόγια, ο κ. Φερχόφστατ είπε ότι αν η ελληνική πολιτική τάξη είχε αναλάβει νωρίτερα τις ευθύνες της και αν η ευρωπαϊκή πολιτική τάξη είχε με τη σειρά της επιδείξει από την αρχή αλληλεγγύη, δεν θα υπήρχε ούτε ελληνική ούτε ευρωπαϊκή κρίση. Επισήμανε μάλιστα ότι λειτουργεί ακόμη και σήμερα στην Ελλάδα το πελατειακό σύστημα, διατηρείται ο διογκωμένος δημόσιος τομέας και παραμένουν τα κλειστά επαγγέλματα. Και αντί να γίνουν αυτές οι επιβαλλόμενες μεταρρυθμίσεις, το μόνο που έγινε ήταν η αφαίμαξη των μισθών και η αύξηση των φορολογικών βαρών.

Ποιος, αλήθεια, νηφάλιος παρατηρητής όλων αυτών που συνέβησαν τα τελευταία χρόνια θα μπορούσε να διαφωνήσει με τις διαπιστώσεις αυτές; Το πρόβλημα όμως είναι ότι έχουν πλέον εκλείψει και η νηφαλιότητα και η λογική σκέψη. Και αυτό δεν συμβαίνει μόνον στην Ελλάδα, όπου η οργή των πολιτών ερμηνεύεται ως αντίδραση στην πολιτική της σκληρής λιτότητας, αλλά και στις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που στη Γαλλία έρχεται πρώτο στις δημοσκοπήσεις το ακροδεξιό αντιευρωπαϊκό Κόμμα της Μαρίν Λεπέν και στη Βρετανία το Κόμμα του περιώνυμου κ. Φάρατζ προηγείται των Συντηρητικών, υποχρεώνοντας τον Ντέιβιντ Κάμερον να κηρύξει δημοψήφισμα για την παραμονή της χώρας του στην ΕΕ. Και είναι αυτό το τεράστιο κύμα του ευρωσκεπτικισμού που αναμένεται να σαρώσει τα πάντα στις ευρωεκλογές του ερχόμενου Μαΐου, ανατρέποντας τα σημερινά δεδομένα και θέτοντας σοβαρά ερωτήματα για την απ' εδώ και πέρα πορεία του ευρωπαϊκού εγχειρήματος. Για να μη μιλήσουμε και για τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα.

Γ Καρτάλης-ΤΟ ΒΗΜΑ