Αλέξης Λαζόπουλος ή Λάκης Τσίπρας;

Σύμφωνα πάντα με τον εθνικό μας Αλέξη το νέο επίκαιρο δίλημμα των ευρωεκλογών είναι «Ελλάδα ή Μέρκελ»! Σύμφωνα πάλι με τον εθνικό μας Λάκη, τον Σταύρο Θεοδωράκη τον έβγαλε στο δρόμο με ένα σακίδιο, το πανικόβλητο «σύστημα» προσπαθώντας να σωθεί από την ανατροπή του, ενώ το «Ποτάμι» πηγάζει από το ΠΑΣΟΚ και εκβάλλει στη Νέα Δημοκρατία!
Παρακολουθώ διαχρονικά και πάντα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις δηλώσεις των δύο αυτών  κορυφαίων πολιτικών μας ανδρών από τα τσαντίρια τους.
Με έχουν πολύ βοηθήσει στις δύσκολες, περίπλοκες και αντιφατικές  συνθήκες που ζούμε, να διατηρήσω ακέραια (σχεδόν έστω) την αντιμνημονιακή μου αγωνιστικότητα, αποκαλύπτοντάς μου ταυτόχρονα και την ανάγκη ολόπλευρης και ανυποχώρητης πάλης για να διώξουμε από τη χώρα μας τις δυνάμεις κατοχής.
Ή εμείς ή αυτοί.
Μου έδειξαν με υποδειγματικά απλό και γνήσια λαϊκό λόγο την ανάγκη να
μεγαλώσουμε ακόμα περισσότερο το κράτος μας, να ανοίξουμε και άλλες θέσεις εργασίας μέσα σ’ αυτό για να καταπολεμήσουμε τη μάστιγα της ανεργίας ιδιαίτερα μεταξύ των νέων ανθρώπων.
Με όλη αυτή την τεράστια πολιτική τους προσφορά πως μπορούσα λοιπόν να έχω την παραμικρή αμφιβολία για τη σωστή απάντηση στο δίλημμα που έθεσε ο πρώτος (με κάθε έννοια πρώτος) και που αόκνως προωθεί και ο δεύτερος στα πλαίσια πάντα του συμβολαίου του;
Εγώ λοιπόν θα ψηφίσω Ελλάδα.
Που μου δίνει σύνταξη στα 50.
Που μου μαθαίνει πως να την κλέβω ατιμώρητα.
Που διώχνει ή αποθαρρύνει ξένες μεγάλες επενδύσεις.
Που απαγορεύει με το άρθρο 16 του Συντάγματός  της την ολόπλευρη παροχή γνώσης.
Που βαφτίζει κοινωνική πολιτική την  προστασία  πελατών, συντεχνιών και ισχυρών «ημετέρων».
Που δανείζεται για να θρέψει την Ιερή Αγελάδα και μετά μου στέλνει το λογαριασμό με το ΦΠΑ.
Που βουλευτής του κοινοβουλίου υπερασπίζεται φοροφυγάδες.
Που η κατάληψη σχολείων είναι νόμιμη και γι αυτό το μόνο θέμα είναι η αναπλήρωση των διδακτικών ορών!
Που οι καθηγητές της ωστόσο  είναι τόσο ελεύθεροι ώστε δεν δέχονται αυτή την αναπλήρωση (εδώ βέβαια σκέπτομαι μήπως στα πλαίσια του δημοκρατικού διαλόγου βρούμε τη μέση λύση πληρώνοντάς τις ως υπερωρίες αφού λεφτά υπάρχουν).
Που η κάθε λογής αριστερά σφυρίζει αδιάφορα όταν ο φιλελεύθερος Νίκος Δήμου-λέγοντας τα αυτονόητα-επιχειρείται να λυντσαριστεί με αρχηγό έναν μαινόμενο ακροδεξιό μητροπολίτη.
Που η εικόνα της Μεγαλόχαρης μεταφέρεται από την Τήνο με αντιτορπιλικό με το Ζουράρι καβάλα σε ένα πυροβόλο 12 ιντσών να εκστασιάζεται, αλλά το παγκάρι με ιδιωτικό σεκιούριτι.
Που συμμετοχή στα κοινά σημαίνει συμμετοχή σε περίκλειστες κομματικές διαδικασίες με την κοινωνία απ’ έξω και ανυποψίαστο θύμα την Σαμπιχά Σουλεϊμάν.
Αυτήν ακριβώς την Ελλάδα θα ψηφίσω:
Την Ελλάδα του Παπαμανλή εναντίον Καρανδρέου.
Την Ελλάδα του Σάπρα εναντίον Τσιμαρά.
Την Ελλάδα που ποτέ δεν πεθαίνει (όπως ο σοσιαλισμός δηλαδή) οπότε σίγουρα θα με γηροκομήσει.
Στο ζήτημα της διαδρομής του Ποταμιού από την πηγή μέχρι τις εκβολές του που έθεσε ο δεύτερος (πρώτος μεταξύ των δύο βέβαια ως εθνικός διασκεδαστής), πιστεύω ότι πρόθεσή του ήταν να το ταυτίσει με την ΕΛΙΑ αφού την ίδια ακριβώς διαδρομή  έχει υποστηρίξει ότι ακολουθεί και η δική της ροή, άποψη που υποστηρίζει σθεναρά και ο πρώτος στα πλαίσια φυσικά των δικών  του συμβολαίων.
Μετά λοιπόν από τη διπλή ίσως και πολλαπλή ταύτιση των δύο κορυφαίων αυτών προσωπικοτήτων θεωρώ ευτύχημα ότι με σωφροσύνη ο δεύτερος αποφάσισε να μην κατέλθει στο στίβο των ευρωεκλογών, αλλιώς θα είχα αντίστοιχο κορυφαίο πρόβλημα επιλογής:
«Αλέξης Λαζόπουλος ή Λάκης Τσίπρας»;
Εσείς τι φρονείτε επ’ αυτού κυρία μου;

Θεόδωρος Ζαρέτος-http://www.metarithmisi.gr