Μπεϊστάν

Από όλα τα παράδοξα και αντιφατικά του πρώτου γύρου των τοπικών εκλογών, ένα είναι το πιο τρομακτικό –πιο τρομακτικό κι από το 15% του υποψηφίου της Χρυσής Αυγής σε μια λουμπενοποιημένη Αθήνα: η συντριπτική πρωτιά Μπέου στο Βόλο. Καθρέφτης της εποχής, ή, το ίδιο κάνει, της σύγχυσής μας, το γεγονός σφραγίζει έναν ολόκληρο εκλογικό κύκλο.
Μου το έλεγαν αλλά δεν το πίστευα. Πόλη με πολλούς καλλιεργημένους αστούς, «δημοκρατική», όπως λέγαμε κάποτε, αντιστεκόμενη στη μαυρίλα, με έναν σοβαρό Δήμαρχο, ο Βόλος δεν προσφερόταν για εκτονωτήριο συσσωρευμένης πίεσης μιας ολόκληρης χώρας. Κι όμως αυτό έγινε. Το πρόσωπο που ενσάρκωσε αυτή τη βαριά μεταφορά δεν είναι μόνο υπόδικος (δεν θα ήταν δα και ο μόνος) αλλά και εμβληματική περσόνα της «παλιάς», και πάντα ακμαίας, Ελλάδας: ένας «επιτυχημένος» μέσα από τη μαγκιά και τη ποδοσφαιροποίηση των πάντων, αισθητικά και ηθικά τόσο σαφής, ώστε η περιφορά της παραβατικότητας ως τροπαίου να καταλήγει η ίδια τρόπαιο. Τι άραγε εκτίμησαν οι Βολιώτες; Το χρήμα; Την αντισυμβατικότητα; Την α-πολιτικότητα; Τη υπόσχεση έργων και «προόδου» με μεθόδους ιταλικού Νότου;

Ό,τι και να είδαν, το τίμησαν με την ψήφο τους. Τιμώρησαν το σύστημα, την απερχόμενη αρχή, την πόλη τους, τον εαυτό τους. Τίμησαν, με μια ψήφο-μούντζα, αλλά μούντζα τεσσάρων δαχτύλων και ενός μηδενικού, μια από τις βασικές όψεις της εποχής. Κι ετοιμάζονται, μακριά από τις οιμωγές μιας καθωσπρέπει τάξης που όλα την ξεπερνούν, κι ενώ κάποιοι άλλοι, κάπου αλλού, συνεχίζουν να συζητούν περί έξιτ πόλς και ευρωπαϊκών «δικαυβευμάτων», να ενθρονίσουν Δήμαρχο τον άνθρωπο της νέας σελίδας της Ελλάδας.

 Κώστας Μποτόπουλος- συνταγματολόγος
http://www.metarithmisi.gr/