Η επόμενη μέρα

Αυτή δεν ήταν η καλύτερη προεκλογική περίοδος, ούτε η αντιπαράθεση των κομμάτων επικεντρώθηκε στα θέματα ουσίας. Αλλά εν πάση περιπτώσει ολοκληρώθηκε χωρίς να ξεπεραστούν κάποια όρια. Μας μένει η Κυριακή της κάλπης και η επόμενη μέρα.

Νικητές και ηττημένοι οφείλουν να μην βάλουν σε κίνδυνο την ομαλή πορεία της χώρας και τη στρατηγική εξόδου από την κρίση

Με βάση όσα παρακολουθήσαμε αυτή την προεκλογική περίοδο, οι υποχρεώσεις της επόμενης ημέρας, για νικητές και ηττημένους, είναι συγκεκριμένες και σαφείς παρόλο που οι πολιτικές δυνάμεις κάνουν ότι δεν τις καταλαβαίνουν.
Πριν από όλα οφείλουν να μην βάλουν σε κίνδυνο την ομαλή πορεία της χώρας και τη στρατηγική εξόδου από την κρίση. Κάθε κόμμα μπορεί αυτά να τα αντιλαμβάνεται με τον δικό του τρόπο αλλά αυτό θα έχει ήδη κριθεί στην κάλπη.
Από αυτές τις εκλογές, πρακτικά θα
αναδειχθούν μόνο αυτοδιοικητικές και περιφερειακές αρχές, καθώς και εκπρόσωποι της χώρας στο Ευρωκοινοβούλιο. Δεν θα αναδειχθούν νέοι συσχετισμοί στη Βουλή. Θα βγουν πολιτικά συμπεράσματα, δεν θα αλλάξει όμως η κοινοβουλευτική δύναμη των κομμάτων. Θα υπάρχουν πολιτικά μηνύματα που μπορεί να οδηγήσουν και σε πολιτικές εξελίξεις, οι εξελίξεις όμως αυτές δεν μπορεί να είναι ούτε αυτόματες ούτε συνταγματικά απαιτητές.
Συνεπώς, η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση, από τη Δευτέρα, πρέπει να επιστρέψουν στους φυσικούς ρόλους τους και να περιμένουν τις επόμενες εθνικές εκλογές, οπότε και θα μπει προς κρίση και το θέμα του ποιος θα μας κυβερνήσει. Και μιλώντας για επόμενες εθνικές εκλογές, δε μιλάμε χρονικά μόνο για την εξάντληση της τετραετίας. Ήδη η προεδρική εκλογή σε δέκα μήνες έχει βάλει και νέο συντομότερο χρονικό όριο.
Οπότε, οι ευχές της μιας πλευράς «στις 25 ψηφίζουμε και στις 26 φεύγουν» και τα τυχοδιωκτικά διλήμματα της άλλης «αν δεν ψηφίσετε δικούς μας δημάρχους και ευρωβουλευτές έρχεται το χάος» ή «η ψήφος στο Σύριζα είναι ατύχημα», πρέπει να σταματήσουν το βράδυ της Κυριακής και οι εξελίξεις να ακολουθήσουν τη φυσική τους ροή.

Αν δεν υπάρχει πολιτική βούληση για αλλαγή στρατηγικής στην αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής, το φαινόμενο θα επιμένει

Το δεύτερο στοιχείο της επόμενης ημέρας είναι η επανεξέταση της στρατηγικής του πολιτικού συστήματος απέναντι στην αντιδημοκρατική απειλή αμφισβήτησής του από τον εγχώριο νεοναζισμό. Με άλλα λόγια, η στρατηγική αντιμετώπισης του ακροδεξιού μορφώματος, που εγκαταστάθηκε πλέον δυστυχώς θεσμικά στη χώρα. Και με την ψήφο του λαού, αυτό να μην το ξεχνάμε.
Αν δεν υπάρχει πολιτική βούληση για αλλαγή στρατηγικής στην αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής ως πραγματικής απειλής για τη Δημοκρατία και την Κοινωνία, το φαινόμενο θα επιμένει. Γιατί οι άνθρωποι που επέλεξαν τη Χρυσή Αυγή το έκαναν συνειδητά και προφανώς ο καθένας για τον δικό του λόγο.
Θα πρέπει λοιπόν η ευρύτερη Αριστερά να σταματήσει τις αερολογίες για το «δημοκρατικό τόξο» που αγνοεί την πραγματική υπόσταση του νεοναζισμού στους κόλπους της κοινωνίας. Και η ευρύτερη Δεξιά να σταματήσει τα παιχνίδια ‘τύπου Μπαλτάκου’ επειδή θεώρει την ακροδεξιά συγγενή δύναμη και τους ψηφοφόρους της δικούς της, που παραπλανήθηκαν και πρέπει να τους πάρει πίσω.
Ο πιο σίγουρος τρόπος να αντιμετωπιστεί η Χρυσή Αυγή είναι η πλήρης θεσμική λειτουργία του πολιτικού συστήματος, η διαφάνεια στη δράση των κομμάτων και της Πολιτείας, η ευπρεπής και έντιμη συμπεριφορά των πολιτικών απέναντι στους πολίτες, ο σεβασμός των νόμων και η αίσθηση καθήκοντος εκ μέρους των δημοσίων προσώπων.
Δηλαδή η αποκατάσταση της πολιτικής στα μάτια της κοινωνίας. Αυτό είναι το πρώτο που οφείλουν οι πολιτικές δυνάμεις, ως συμβολή τους στην αποτελεσματική άμυνα της Δημοκρατίας.

Το πρώτο και  βασικό στοιχείο της επόμενης ημέρας είναι η αναζήτηση προϋποθέσεων για εθνική συνεννόηση στα μεγάλα θέματα

Το τρίτο- αλλά από πλευράς σημασίας το πρώτο και το βασικό-στοιχείο της επόμενης ημέρας είναι η αναζήτηση προϋποθέσεων για εθνική συνεννόηση στα μεγάλα θέματα της χώρας.
Αυτό δεν σημαίνει ότι τα κόμματα θα εγκαταλείψουν τις επιμέρους επιλογές τους, έτσι όπως προκύπτουν από την ιδεολογία τους. Όσες διαφορές και αν έχουν όμως οφείλουν να βρουν ένα μίνιμουμ συναίνεσης.
Αυτό θα αποτελέσει συλλογική κατάκτηση της κοινωνίας και θα επιτρέψει να προχωρήσει ο πραγματικός εκσυγχρονισμός και εξευρωπαϊσμός της Ελλάδας, με συγκεκριμένες θεσμικές αλλαγές.
Την αναθεώρηση του Συντάγματος, την πλήρη υιοθέτηση του ευρωπαϊκού κεκτημένου -όχι μόνο ως νομικό πλαίσιο αλλά και ως νοοτροπία - και την διαμόρφωση εθνικού σχεδίου ανάπτυξης και ευημερίας, που θα έχει την υποστήριξη όλων των πολιτικών δυνάμεων με σκοπό την απελευθέρωση όλων των παραγωγικών δυνάμεων.
Το εκλογικό αποτέλεσμα θα είναι αυτό που θα αποφασίσουν οι ψηφοφόροι ακόμη και δια της αποχής. Αλλά η ουσία των εκλογών θα αναδειχθεί τη Δευτέρα. Από τις πρώτες αντιδράσεις των κομμάτων και όσων ακόμη παραγόντων μετέχουν στο δημόσιο βίο, θα φανεί αν αυτές οι εκλογές μας έκαναν πιο ώριμους κα πιο σοφούς ως χώρα, ως λαό και ως κοινωνία.
Θα φανεί αν- όπως θα έλεγε και ο Βάρναλης- φταίει το ξερό μας το κεφάλι ή ο Θεός που μας μισεί.
Έλλη Στάη- http://www.thetoc.gr/