Το δίκιο του Λαφαζάνη

Για περισσότερο από δύο χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ σκίζει τα μνημόνια σαν... χασέδες και τάζει στους πάντες τον παράδεισο, χαϊδεύοντας τα αυτιά κάθε απογοητευμένου, και επιστροφή σε ένα παρελθόν ευημερίας, χωρίς βεβαίως να εξηγεί πώς θα το πετύχει. Μέσα σε αυτή την επιλογή της πολυσυλλεκτικότητας βολεύονται οι συνιστώσες και τα πάσης φύσεως στελέχη του κόμματος που έχουν μεταξύ τους θέσεις διαμετρικά αντίθετες, αν όχι και αντικρουόμενες.
Η πιο ισχυρή κομματική τάση είναι ως γνωστόν η λεγόμενη Αριστερή Πλατφόρμα του Παναγιώτη Λαφαζάνη, η οποία ουδέποτε αποδέχθηκε τις αποφάσεις της πλειοψηφίας σε κρίσιμα πολιτικά ζητήματα. Σε συνέπεια με τον εαυτό της η συγκεκριμένη κομματική πτέρυγα επανέφερε ευθέως το
κρίσιμο ζήτημα για τη μονομερή διαγραφή του χρέους, την κρατικοποίηση των τραπεζών, την επανακρατικοποίηση των ΔΕΚΟ και άλλα σοβαρότατα οικονομικά θέματα που η ηγεσία του κόμματος θέλει κάπως να ξεχάσει.
Η επιμονή της ομάδας Λαφαζάνη δεν στερείται εσωκομματικής νομιμοποίησης, καθώς πράγματι και στις αποφάσεις του συνεδρίου του κόμματος υπάρχουν ανάλογες αναφορές και ως εκ τούτου τώρα που βλέπει ότι έχει αλλάξει η ρητορική θέλει να βάζει τη δική της άποψη στην κρίση των οργάνων. Η ηγεσία κατάφερε να απορρίψει μεν την εν λόγω τροπολογία στην απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής, πλην όμως φάνηκε ότι η πρόταση συγκέντρωσε μεγαλύτερο αριθμό ψήφων από εκείνες που ελέγχει η πλατφόρμα στο όργανο.
Είναι προφανές ότι ο κ. Λαφαζάνης έχει το δίκιο του όταν φωνάζει για τις θέσεις του και κάπου εκεί αποκαλύπτεται η διγλωσσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που προσπαθεί να το... στρίψει, αλλά χωρίς να δυσαρεστήσει κανέναν. Δυστυχώς για την ηγεσία του κόμματος και τον κ. Αλ. Τσίπρα, που θέλει να αλλάξει λίγο την εικόνα του, δεν είναι εύκολες οι οβιδιακές μεταμορφώσεις. Οταν έτσι έχει εκπαιδεύσει το κομματικό του ακροατήριο, έρχεται η στιγμή που οι διαφορές αποκαλύπτονται. Η συνθηματολογία και το παραμύθι έχουν συγκεκριμένο ορίζοντα και όταν φθάνει κανείς στο συγκεκριμένο οφείλει να διατυπώνει ξεκάθαρες θέσεις. Ο Λαφαζάνης το κάνει αναλαμβάνοντας και το βάρος των λόγων του, καθώς έχει δεχθεί ότι το ευρώ δεν είναι φετίχ, ενώ οι άλλοι απλώς κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους για να μην παραδεχθούν ότι αυτά που έλεγαν τόσο καιρό ήταν ένα βολικό ψέμα.
ΠΑΝ. ΛΑΜΨΙΑΣ-'Εθνος