Το καρότο και το μαστίγιο

Αν έδειξαν κάτι οι τελευταίες ημέρες, είναι ότι η ελληνική κρίση έχει τέτοια έκταση και τόσο βάθος, που δεν αφήνει σε κανέναν κανένα περιθώριο για λεβεντοανοησίες και κουτούς επικοινωνιακούς χειρισμούς. Τα επεχείρησε η κυβέρνηση και τα δύο. Και το αποτέλεσμα ήταν η εκτός ελέγχου άνοδος των spreads και η επίσης εκτός ελέγχου κατάρευση του χρηματιστηρίου.

Η Ελλάδα δεν μπορεί να δανεισθεί από τις αγορές και δεν μπορεί να βγει από τον σκληρό έλεγχο των δανειστών και τα μνημόνια.

Έτσι τα φληναφήματα περί εξόδου από τα μνημόνια αντικαταστάθηκαν με την αποδοχή της προληπτικής γραμμής στήριξης και βεβαίως το δεσμευτικό κείμενο που
θα τη συνοδεύει, δηλαδή το νέο (μεταβαπτισμένο) μνημόνιο. Και όλα αυτά με ρητές διαβεβαιώσεις και συγγνώμες της κυβέρνησης ότι τίποτε δεν θα γίνει χωρίς προηγούμενη συμφωνία με τους τρείς θεσμικούς εταίρους.
Κατέστη σαφές, μετά τις περιπέτειες της προηγούμενης εβδομάδας, ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να δανεισθεί από τις αγορές και ότι δεν μπορεί να βγει από τον σκληρό έλεγχο των δανειστών και τα μνημόνια. Και αν το επιχειρήσει την αναμένει το χάος. Ήταν πολύ σαφής η σχετική δήλωση του επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας Κλάους Ρέγκλινγκ:
«Το σχέδιο της ελληνικής κυβέρνησης για πρόωρη έξοδο από το πρόγραμμα στήριξης δημιουργεί αβεβαιότητα στις αγορές».

Πλέον μόνο αφελείς ή βλάκες μπορεί να παρασυρθούν από επικοινωνιακά κόλπα του ενός ή του άλλου

Η δήλωση αυτή αποτελεί απάντηση στα κακής ποιότητας επικοινωνιακά τεχνάσματα της κυβέρνησης ότι φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ και οι δηλώσεις του αρχηγού του για την άνοδο των spreads και την κατάρρευση του χρηματιστηρίου. Και παράλληλα αποκαλύπτει στην ελληνική κοινή γνώμη τη σκληρή πραγματικότητα σε όλη της την έκταση, δυσκολεύοντας τη ζωή εκείνων, που νομίζουν ότι ελληνικά πολιτικά και κομματικά κριτήρια μπορεί να επηρεάσουν ξένους εμπλεκόμενους στην κρίση. Αυτή είναι η «θετική» πλευρά των πρόσφατων εξελίξεων. Διότι πλέον μόνο αφελείς ή βλάκες μπορεί να παρασυρθούν από επικοινωνιακά κόλπα του ενός ή του άλλου. Η σκληρή πραγματικότητα είναι εδώ, μπροστά μας και κανείς δεν μπορεί να την αγνοήσει: Η χώρα μας έχει ουσιαστικά πτωχεύσει. Με την τριμερή διεθνή βοήθεια, που έλαβε και συνεχίζει να λαμβάνει, η τυπική πτώχευση προς το παρόν απετράπη. Αλλά μία χώρα που βρίσκεται σε αυτή τη κατάσταση υπόκειται στον ασφυκτικό έλεγχο των δανειστών της. Διότι δεν έχουν δώσει τα λεφτά τους για να τα χάσουν. Και λογικά αξιώνουν να ελέγχουν πώς τα διαχειρίζεται ο δανειζόμενος.

Δεν τους ενδιαφέρουν οι ανησυχίες του κ. Σαμαρά και του κ. Βενιζέλου για τη δημοσκοπική άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ και τη συρρίκνωση των ποσοστών της συγκυβέρνησης.

Έτσι, δεν τους ενδιαφέρουν οι ανησυχίες του κ. Σαμαρά και του κ. Βενιζέλου για τη δημοσκοπική άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ και τη συρρίκνωση των ποσοστών της συγκυβέρνησης. Δεν τους ενδιαφέρει καν αν αύριο στην Ελλάδα θα υπάρχει κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με πρωθυπουργό τον κ. Τσίπρα. Διότι όπως έδειξαν τα γεγονότα της περασμένης εβδομάδας έχουν τρόπους και ασφαλείς μεθόδους να ελέγξουν τη κατάσταση, όποιος και αν κυβερνά. Με το καρότο ή το μαστίγιο. Με το καλό ή το άγριο. Όπως έκανε τώρα πίσω η κυβέρνηση στην απόπειρά της να χειριστεί με κομματικά κριτήρια, success stories και άλλα επικοινωνιακά κόλπα την εξέλιξη της κρίσης, το ίδιο πίσω θα αναγκασθεί να κάνει, μόλις βρεθεί αντιμέτωπος με τη σκληρή πραγματικότητα, και οποιοσδήποτε άλλος νομίσει ότι με ελληνικές «λεβεντιές» μπορεί να αγνοήσει συμφωνίες και δεσμεύσεις.
Άρα το κύριο πολιτικό διακύβευμα των προσεχών εκλογών δεν βρίσκεται στο εξωτερικό και δεν είναι ο χειρισμός των μνημονίων και των δανειστών, τομείς στους οποίους λίγα μπορεί να γίνουν. Βρίσκεται στο εσωτερικό και είναι η δίκαιη κατανομή των βαρών μεταξύ του ελληνικού λαού, όπου μπορεί να γίνουν πολλά. Διότι η σημερινή συγκυβέρνηση απέτυχε παταγωδώς στο ζήτημα αυτό, εξουθενώνοντας τα μεσαία και χαμηλά στρώματα – μισθωτούς, συνταξιούχους, μικρομεσαίους επιχειρηματίες- και αφήνοντας ουσιαστικά στο απυρόβλητο, με ελαφρές μόνον απώλειες, έχοντες και κατέχοντες. Και αυτό θα πληρώσει όταν έλθει η ώρα των εκλογών. Αν, λοιπόν, περιμένει κανείς κάτι από μία νέα κυβέρνηση είναι δικαιοσύνη στη κατανομή των βαρών, να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τη σημερινή ανθρωπιστική κρίση και να δώσει δεκανίκι στα τσακισμένα μεσαία και χαμηλά αστικά στρώματα.
Όλα τα υπόλοιπα είναι παραμύθια για μικρά παιδιά. Η εποχή των Μεσαιωνικών καλόγερων που βάπτιζαν το κρέας ψάρι για να τρώνε στις μακρές περιόδους των νηστειών έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Και σήμερα, πάνω από τέσσερα χρόνια μέσα στη κρίση, κοροϊδεύεται μόνον όποιος εθελοντικά θέλει να κοροϊδευτεί.
Π Λουκάκος-thetoc.gr