Ξέρουν πού πάνε να μπλέξουν;

Επιμένουν φίλοι και γνωστοί μου ότι ώρες ώρες το παρακάνω με τον ΣΥΡΙΖΑ. Είμαι, λέει, από υπερβολικά απαιτητικός μέχρι και σκληρός. Δεν συμφωνώ. Εξαρτάται, βλέπετε, από το περιεχόμενο που δίνει ο καθένας στους παραπάνω χαρακτηρισμούς. Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει, άλλωστε, αν η κυβέρνησή μου είναι μνημονιακή ή αντιμνημονιακή. Εκείνο που με απασχολεί είναι αν έχει ή όχι λύσεις για τα προβλήματα και προτάσεις για το αύριο. Με αυτά τα κριτήρια αποδέχομαι ή απορρίπτω κόμματα και πολιτικούς.
Ακούω, για παράδειγμα, επί τέσσερα χρόνια πόσο καταστροφική υπήρξε η πολιτική του
ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ στα 40 χρόνια της μεταπολίτευσης. Αλλά ακούω και άλλα από τους Συριζαίους. Και όλα έχουν ως κοινή συνισταμένη την επάνοδο στο 2009 - στην κοινωνικοοικονομική πραγματικότητα των παραμονών της κρίσης. Να καταργήσουμε το Μνημόνιο και τους νόμους του και να γυρίσουμε εκεί που ήμασταν.
Αλλά το 2009 και η πραγματικότητά του τι είναι; Δημιούργημα μήπως του Τσίπρα, του Λαφαζάνη και του Δραγασάκη ή κατάληξη της 40χρονης «καταστροφικής» πολιτικής του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ; Οι κυβερνητικές παρεμβάσεις του ΚΚΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της ΔΗΜΑΡ το διαμόρφωσαν ή μήπως οι νόμοι και τα διατάγματα των άθλιων συστημικών κομμάτων που δρούσαν επί 40 χρόνια ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα;
Είναι προφανές τι εννοώ. Μας δουλεύουν και δη κανονικότατα. Καταγγέλλουν τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αλλά έμμεσα υπερασπίζονται το έργο τους. Και καταντά και γελοίο ΠΑΣΟΚ και ΝΔ να συνομολογούν για λάθη και παραλείψεις τους και ο ΣΥΡΙΖΑ να αρνείται να προσθέσει στην κάλπη και τη δική του καταδικαστική ψήφο.
Δεν έχω τίποτα με τον ΣΥΡΙΖΑ. Απλώς στην πολιτική, όπως και στη ζωή, θέλω να ξέρω πού πηγαίνω όταν συμπορεύομαι με κάποιον. Το «εκεί που ήσουν δεν είναι καλά, ας δοκιμάσουμε από δω», δεν μου λέει τίποτα. Θέλω να ξέρω τι είναι το «από δω». Γιατί όταν διαβάζω ότι στον ΣΥΡΙΖΑ, που προβλέπουν ότι οι εκλογές μπορεί να γίνουν και μέσα στον Οκτώβρη και να τους εξασφαλίσουν ακόμη και αυτοδυναμία, μόλις τώρα σκέφτηκαν να διαμορφώσουν διαπραγματευτική τακτική έναντι των εταίρων, εδραιώνεται αμετακίνητα η άποψή μου ότι όχι μόνο λύσεις και προτάσεις δεν έχουν, αλλά ούτε καν πού πάνε να μπλέξουν δεν αντιλαμβάνονται.
Ερ Μπαρτζινόπουλος-Έθνος