Οχι σε «λευκή επιταγή»

Δεν ξέρω αν θα είναι τον Μάρτιο, αν θα είναι νωρίτερα ή αν θα είναι με τη συμπλήρωση της τετραετίας, αλλά κάποια στιγμή θα πάμε σ' εκλογές. Κι όποτε κι αν συμβεί αυτό, η αναμέτρηση θα είναι κρίσιμη και η επιλογή του καθενός μας καθοριστική για το μέλλον μας και το μέλλον του τόπου. Τουλάχιστον αυτήν τη φορά θα επιδείξουμε όλη την επιβαλλόμενη υπευθυνότητα να μην υπογράψουμε «λευκή επιταγή» σε οιονδήποτε, αλλά να ξέρουμε τι μας περιμένει με τον έναν ή τον άλλον ή και τον όποιον τρίτο;
Η κυβέρνηση διατείνεται ότι είμαστε κοντά στην έξοδο από το Μνημόνιο. Αλλά σίγουρα δεν είμαστε και κοντά στην απαλλαγή απ' οποιονδήποτε έλεγχο. Κάποιες δεσμεύσεις θα διατηρηθούν. Κι όσο κι αν δεν αρέσει σε κάποιους, λογικό είναι. Οταν κάποιος δανείζει θέλει να
ξέρει πως κάποια στιγμή θα πάρει πίσω τα λεφτά του και πως στο μεταξύ δεν θα το ξαναρίξουμε στο «τσάμικο».
Δεν μας το κρύβουν, άλλωστε. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, διακριτικά ή και προκλητικά, μας το λένε. Και δικαιολογημένα. Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους, άλλωστε. Και είναι και χρήσιμο που μας τα λένε, γιατί δεν αφήνουν περιθώρια στους δικούς μας να μας δουλέψουν. Αν θα βγούμε και πώς θα βγούμε από το Μνημόνιο δεν περιμένω να μου το πει ο Σαμαράς ή ο Βενιζέλος. Θα μου το πουν από τις Βρυξέλλες.
Στην άλλη περίπτωση, όμως, δεν ισχύει το ίδιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ μου λέει ότι θα διαπραγματευτεί σκληρά και θα υποχρεώσει τους δανειστές μας να μας χαρίσουν τα περισσότερα από τα δανεικά. Δεν έχω κανέναν λόγο ν' αμφισβητήσω τις προθέσεις του και την αποφασιστικότητά του. Αλλά στη διαπραγμάτευση, σε κάθε διαπραγμάτευση, υπάρχει και η αποτυχία. Τι θα γίνει αν οι εταίροι πουν «όχι, δεν χαρίζουμε»;
Εδώ δεν μου λένε τι θα γίνει. Και δυστυχώς δεν είναι οι Ευρωπαίοι που θα πρέπει να μ' ενημερώσουν. Εκείνοι, λίγο ή πολύ, μας έχουν πει ότι δεν πρόκειται να μας χαρίσουν τα δανεικά. Οι δικοί μας θα μας πουν τι θα γίνει αν εισπράξουν το «όχι», ή θα επιμένουν να ζητάνε να τους υπογράψουμε «λευκή επιταγή»; Γιατί αυτό κάνουν.
Ερ Μπαρτζινόπουλος-Έθνος