Τις πταίει....

Ο δρόμος προς την καταστροφή είναι στρωμένος με παρεξηγήσεις: η μεν κυβέρνηση παλεύει να βρει τους 180 - που κι αν τους εξασφαλίσει, δεν πρόκειται να πάει και πολύ μακριά. Ο δε ΣΥΡΙΖΑ θέλει εκλογές ακόμα και τα Χριστούγεννα - που κι αν τις κερδίσει, δεν θα καλοπεράσει...

Οι παρεξηγήσεις άρχισαν πολύ νωρίτερα: όταν οι Σαμαράς και Βενιζέλος ανακοίνωναν την έξοδο από το Μνημόνιο και τις καλύτερες ημέρες που θα έρχονταν - και προς το παρόν δεν έχει έλθει ούτε η τρόικα. Τότε οι του ΣΥΡΙΖΑ θεωρούσαν λίγο, τίποτε ή και λιγότερο από το τίποτε αυτό που αποδεικνύεται ανέφικτο και, πάντως, πρόωρο.

Υστερα ήταν η στάση των δανειστών: όσο σκλήραινε, οι μεν θεωρούσαν ότι έφταιγε ο ΣΥΡΙΖΑ, οι δε ότι έφταιγε η αδύναμη διαπραγμάτευση της κυβέρνησης. Ούτε το ένα ούτε το άλλο. Οι τύποι το λένε συνεχώς, αλλά δεν το ακούει κανείς: δεν τους νοιάζει ποιος θα είναι στην κυβέρνηση, αλλά ποιος θα μαζεύει τα δανεικά τους.

Τώρα έχουμε φτάσει στο σημείο να μας ζητούν τη μάνα μας, τον πατέρα μας και τους λοιπούς συγγενείς και εμείς ακόμα τσακωνόμαστε για το ποιος θα τους αρνηθεί πιο... αντρίκεια. Μα το παρελθόν εγγυάται για το μέλλον - όσο οι δικές μας πολιτικές δυνάμεις έχουν αυτή τη συμπεριφορά, θα «περνάει» των δανειστών και θα λέμε κι ένα τραγούδι.

Κι αν τους βρει τους 180 η κυβέρνηση, τι θα αλλάξει έτσι όπως έχουν έλθει τα πράγματα; Θα ζητούν λιγότερες περικοπές οι δανειστές; Κι αν έλθει στα πράγματα ο ΣΥΡΙΖΑ; Τι θα γίνει; Θα τρομάξουν; Οι τράπεζές τους δεν είναι πλέον φορτωμένες με ελληνικά ομόλογα. Ακόμα και τον χορό του Ζαλόγγου να χορέψουμε, ουδείς άλλος θα κινδυνέψει ούτε, βεβαίως, θα συγκινηθεί. Ας συνεχίσουν λοιπόν τα κόμματα τον δρόμο τους κι αν πατήσουν καμιά παρεξήγηση, ας μην τρομάξουν. Δεν είναι η διαδρομή το πρόβλημα αλλά ο προορισμός...

Στ Τζανάκης-ΤΑ ΝΕΑ