Ω, συμφορά μεγάλη!
Φίλοι εξαφανίστηκαν.
με διέγραψαν και πάλι.
Και έγινε πιο φτωχικό
το όμορφο προφίλ μου.
Δεν άντεξαν τα κάλλη μου.
το huge το σεξ απίλ μου;
Μήπως να πέσω να πνιγώ
μήπως να καταρρεύσω,
μήπως να στείλω μήνυμα
απλά να τους ξεχέσω;
Μπλοκαρισμένη μ’ έχουνε
και πώς θα ηρεμήσω,
πώς θα τους στείλω μήνυμα…
Θέε μου θ’ αυτοκτονήσω!
Τέτοια πικρία, τέτοιο κακό
πώς να το ξεπεράσω,
μ’ έπιασε το στομάχι μου
και θέλω να ξεράσω.
Απ’ τα πολλά τα νεύρα μου
κνησμό έχω ολούθε.
Πώς θα αντέξω o δύσμοιρη
μ’αυτό που τώρα μου’ρθε;
Τα δάκρυα πέφτουν καυτά
στα όμορφα ματάκια,
θα φάω για να ξεχαστώ
ένα βουνό σουβλάκια.
Ας είναι…Δεν παρεξηγώ,
δε θέλω το κακό σας,
μα εύχομαι κόμπους ναυτικούς
να δέσει τ’ έντερό σας.
Μην με παρακαλέσετε,
“ευχές” δε στέλνω άλλες.
Πως πάντα με ζηλεύατε
το ήξερα κουφάλες…
http://www.okokoras.gr
Η ποιηση της ψωναρας γκομενας ειναι προτιμοτερη απο τιν ιδριση του κομματος Γερ. Παπανδρεου
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΥΟ ΤΑ ΚΑΚΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήKAI ΔΕΞΙΟΣ ΚΑΙ ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣ
Το ποίημα αυτό είναι δικό μου! Απλή ενημέρωση.Μερσί!
ΑπάντησηΔιαγραφή