Μια παρτίδα πόκερ για πολύ γερά νεύρα...

Οι κυβερνήσεις δεν κρίνονται από τα λόγια ή τις υποσχέσεις που μοιράζουν προεκλογικά. Κρίνονται από τις πράξεις. Το ίδιο ισχύει και για την νεοεκλεγείσα κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα. Θα ήταν λοιπόν λάθος άμα και βλακεία να αρχίσει κάποιος να την πυροβολεί από την πρώτη μέρα. Θα πρέπει να περιμένουμε να ακούσουμε τις προγραμματικές δηλώσεις του πρωθυπουργού στη Βουλή και να δούμε τις πρώτες αποφάσεις και τα μέτρα που θα πάρει και τότε να την κρίνουμε. Σημασία δεν έχει τι δηλώνει κάποιος, αλλά αν μπορεί και να τα υλοποιήσει χωρίς να αμφισβητηθούν το ευρωπαϊκό κεκτημένο της χώρας, η ελεύθερη οικονομία της και οι κανόνες της Δημοκρατίας. Τα ανωτέρω είναι λόγια έμπειρου κοινοβουλευτικού στελέχους, το οποίο, για σειρά ετών, διετέλεσε και υπουργός.
Ο Τσίπρας λοιπόν δεν θα κριθεί από τις δηλώσεις του Λαφαζάνη, του Στρατούλη, του Κουράκη, αλλά πρωτίστως από τη
συμφωνία που θα υπάρξει(;) με τους εταίρους μας για τη συνέχιση ή μη της δανειοδότησής της από την τρόϊκα αφού οι αγορές, σήμερα αλλά και στο προβλεπτό μέλλον, είναι κλειστές για την Ελλάδα. Οι υπουργοί μπορεί να δηλώνουν ότι σταματούν οι ιδιωτικοποιήσεις, επαναπροσλαμβάνονται οι απολυμένοι του δημοσίου τομέα, αυξάνονται οι μισθοί και δεν μειώνονται οι συντάξεις, δημόσια αγαθά θα παρέχονται δωρεάν και επανέρχονται κοινωνικές παροχές που είχαν καταργηθεί και πολλά άλλα, όμως τα πάντα θα κριθούν από το χαρτί και το μολύβι, όταν αυτά θα μπουν κάτω για να δει το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους αν βγαίνει ή όχι ο λογαριασμός.
Πάντως, ο ισοσκελισμός εσόδων και εξόδων του προϋπολογισμού, στο υφιστάμενο πλαίσιο δημοσιονομικής προσαρμογής είναι σχεδόν απίθανο να επιτευχθεί. Και τούτο επειδή εν τω μεταξύ αφενός τα έσοδα, λόγω και της χαλάρωσης που υπήρξε κατά την προεκλογική περίοδο, έχουν μειωθεί και θα μειωθούν έτι περαιτέρω αν ακυρωθούν δρομολογημένες ιδιωτικοποιήσεις και αφετέρου τα έξοδα, εφόσον γίνουν όλα αυτά που εξαγγέλλονται, αυξάνονται και προστιθέμενα στο ήδη υπάρχον δημοσιονομικό κενό καθώς και στα ομόλογα που λήγουν δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα. Αν μάλιστα σ' αυτά προσθέσουμε και τα ασφαλιστικά ταμεία που, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, θα χρειαστούν επιπλέον 3 δις ευρώ για να ανταπεξέλθουν στις συνταξιοδοτικές ανάγκες καθώς και την πτώση των αξιών του δημοσίου σε μετοχές και ομόλογα τότε είναι απορίας άξιον πως μπορεί ο υπουργός Οικονομικών να δηλώνει πως δεν χρειαζόμαστε τα 7,2 δις των υπολοιπομένων δόσεων της τρόϊκας όταν (πρέπει να) γνωρίζει ότι τα ταμειακά διαθέσιμα φτάνουν δεν φτάνουν μέχρι τον Μάρτιο για να καλύψουν τις βασικές ανάγκες λειτουργίας του κράτους και το πρωτογενές πλεόνασμα υπολογίζεται τώρα όχι στα 3,9 αλλά στο 1,9 δις ευρώ. Επιπροσθέτως, δημιουργεί μεγαλύτερη απορία το γεγονός ότι δεν λαμβάνεται υπόψιν πως, από την εκροή των καταθέσεων και το κλίμα αποεπένδυσης που δημιουργείται, το 2015 το πιθανότερο είναι το ΑΕΠ να μειωθεί και αντί για ανάπτυξη να έχουμε και πάλι ύφεση.
Υποθέτουμε πως όλα αυτά (θα πρέπει να) τα γνωρίζουν. Αν πάντως δεν τα γνωρίζουν σίγουρα τα γνωρίζουν οι εταίροι-δανειστές μας. Τότε, είναι το ερώτημα, γιατί συνεχίζουν, και μετά τις εκλογές, να ανεβάζουν τον πήχυ των προσδοκιών; Επειδή θέλουν να κρατήσουν υψηλά το φρόνημα όσων τους ψήφισαν; Μα, αυτό είναι πρόσκαιρο. Επειδή θεωρούν ότι εταίροι-δανειστές μας θα υποχωρήσουν; Κι αν δεν υποχωρήσουν; Μπορεί, με βάση τις ευρωπαϊκές νόρμες και τους κανόνες της ευρωζώνης, χωρίς δανεισμό, με αρνητικό ισοζύγιο συναλλαγών και αποσαρθρωμένη την παραγωγική βάση, το κράτος να λειτουργήσει και να υλοποιήσει ο ΣΥΡΙΖΑ αυτά που λέει ότι θα κάνει; Η απάντηση είναι προφανής, και είναι όχι. Άρα; Θα πάμε σε σύγκρουση; Σε μονομερείς ενέργειες; Σε έξοδο από το ευρώ; Και τα τρία η κυβέρνηση τα διαψεύδει μετά βδελυγμίας. "Και στο ευρώ θα μείνουμε και μονομερείς ενέργειες δεν θα γίνουν και σύγκρουση δεν θα υπάρξει" υποστηρίζουν τόσο ο πρωθυπουργός, όσο και ο αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως Γ. Δραγασάκης. Μάλιστα, ένα άλλο επίλεκτο στέλεχος της κυβερνήσεως ο ΥΠΟΥΝΤ (Υπουργός Οικονομίας, Υποδομών, Ναυτιλίας και Τουρισμού) Γ. Σταθάκης είναι περισσότερο αισιόδοξος καθώς, όπως λέει, "δεν μπορεί οι εταίροι μας για 5-7 δις ευρώ να θέσουν σε κίνδυνο όχι μόνον την Ελλάδα αλλά και το σύνολο της ευρωζώνης".
Ενδεχομένως ο Γ. Σταθάκης να εχει δίκαιο, όμως ίσως δεν είναι στην ίδια γραμμή με τον υπουργό Οικονομικών Γ. Βαρουφάκη, ο οποίος στη συνάντησή του με τον πρόεδρο του Eurogroup Γερούν Ντάϊσελμπλουμ ανατίναξε κάθε γέφυρα συνεννόησης της κυβέρνησης με τους εταίρους μας στο πλαίσιο του δομημένου μέχρι τα σήμερα πλέγματος σχέσεων και του υφιστάμενου προγράμματος. Αν η γραμμή του υπουργού Οικονομικών δεν αποδώσει -και τα πρώτα μηνύματα από τη Φρανκφούρτη και τις Βρυξέλλες δείχνουν να μην αποδίδει- τότε το ρίσκο είναι πάρα πολύ υψηλό και δύσκολα μπορεί να το αντέξει ακόμη και μια κυβέρνηση που έχει νωπή λαϊκή εντολή. Ίσως αυτό κατάλαβαν στην κυβέρνηση και, ευτυχώς, έσπευσαν αρχικά ο αντιπρόεδρος Γ. Δραγασάκης και στη συνέχεια ο πρωθυπουργός να ρίξουν κάπως τους τόνους, ενώ και ο Γ. Βαρουφάκης πήγε εσπευσμένα στο Παρίσι προκειμένου να αρθεί η παρεξήγηση(;) που δημιουργήθηκε με τον πρόεδρο του Eurogroup.
Πάντως, αν οι εξελίξεις τρέξουν γρήγορα, όπως υποστηρίζουν κοινοτικές πηγές, τότε ενδεχομένως να χρειαστεί να ληφθούν ακόμη και έκτακτα μέτρα -ιδίως στον τραπεζικό τομέα, όπου συνεχίζεται η εκροή καταθέσεων- τα οποία θα βαρύνουν το κλίμα και φυσικά θα τροποποιήσουν, επί τα χείρω, το τοπίο στο οποίο θα συζητηθούν οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβερνήσεως αλλά και θα εγείρουν εμπόδια στην   εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας σύμφωνα με τα όσα, λέγεται πως έχει στο μυαλό του ο πρωθυπουργός για το πρόσωπο που θα υποδειχθει. Σημειώνουμε εδώ πως ήδη υπάρχουν έντονες αντιδράσεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ για την επιλογή, μετά την συγκρότηση κυβέρνησης με τους ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου, και κεντροδεξιού υποψηφίου για το ύπατο αξίωμα.
"Αναμφίβολα ο Αλέξης Τσίπρας έχει το δικαίωμα να ακολουθήσει διαφορετική πολιτική από τους προκατόχους του -γι' αυτό άλλωστε ψηφίστηκε. Έχει το δικαίωμα να επιχειρήσει να αλλάξει το πλαίσιο της διαπραγμάτευσης με τους εταίρους-δανειστές μας" μας λέει σημαντικός οικονομικός παράγοντας της χώρας, όμως προσθέτει "δεν έχει το δικαίωμα να οδηγήσει τα πράγματα σε τυφλή σύγκρουση που μπορεί να θέσει εν αμφιβόλω την ευρωπαϊκό κεκτημένο της χώρας, την παραμονή της στην ευρωζώνη και με ότι αυτά συνεπάγονται, ως αρνητικές επιπτώσεις στις επιχειρήσεις, τις τράπεζες αλλά και το βιοτικό επίπεδο των πολιτών". Βέβαια, την ίδια ευθύνη έχουν και οι εταίροι-δανειστές μας. Θα πρέπει να λάβουν κι αυτοί σοβαρά υπόψιν τους τα νέα πολιτικά δεδομένα που προέκυψαν μετα τις εκλογές στη χώρα μας και να μην βάλουν από την πρώτη στιγμή το μαχαίρι στο λαιμό της νέας κυβέρνησης. Είναι προφανές πως ακριβώς αυτή την αναγκαιότητα συνεννόησης και εκατέρωθεν υποχωρήσεων υπηρετούν και οι χθεσινές δηλώσεις Ομπάμα και Γιούνκερ, οι οποίες δεν μπορεί παρά να είναι καλοδεχούμενες.
Το θέμα είναι πως οι πρώτες, και διερευνητικές επαφές, της κυβέρνησης με τους εταίρους μας δημιούργησαν έντονα την αίσθηση μιας επικείμενης ρήξης, πολύ ενωρίτερον ακόμη και από τα τέλη Φεβρουαρίου οπότε και λήγει το Πρόγραμμα. Χθες, το κλίμα σε επίπεδο εντυπώσεων κάπως ισορρόπησε και απομένει να δούμε αν και τι θα αποδώσει επί της ουσίας. Σε κάθε περίπτωση η παρτίδα πόκερ που ξεκίνησε είναι για πολύ γερά νεύρα και σύντομα θα μάθουμε αν η τακτική της νέας κυβέρνησης να παίξει από την αρχή τα ρέστα της μπορεί να αποδειχθεί σωστή για να κερδίσει το παιχνίδι. Εαν δεν το καταφέρει, κάτι που όλοι οι Έλληνες πρέπει να απεύχονται, το αποτύπωμα του Αλ. Τσίπρα στην Ελλάδα και την Ευρώπη ίσως να μην να μην είναι αυτό που επιθυμεί να αφήσει ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και πρωθυπουργός της χώρας. Ενώ δεν είναι και σίγουρο πως το δημοψήφισμα που σκέφτονταιστο Μαξίμου, σε περίπτωση αδιεξόδου, αποτελεί λύση. Θα είχε ίσως νόημα ως επικύρωση μιας συμφωνίας εκατέρωθεν συμβιβασμών και όχι ως τελευταία γραμμή άμυνας...
Ν. Φελέκης-http://www.matrix24.gr