Αρκετοί δείχνουν ότι δεν έχουν διάθεση ούτε να αναμένουν να περάσουν οι πρώτες, αναγνωριστικές, ημέρες. Είναι λυπηρό να διαπιστώνει κανείς αυτή την εμπαθή και εξόχως αντεθνική στάση, όταν για πάρα πολλούς η ανάκτηση σε πρώτη φάση, έστω και κατ’ ελάχιστο, της χαμένης εθνικής αξιοπρέπειας είναι μεγάλη υπόθεση.
Η κυβέρνηση δίνει μία μάχη αυτή την περίοδο με τους θεσμικούς εταίρους. Παλεύει για να πείσει ότι ο
ελληνικός λαός, ο οποίος τόσο έχει ταλαιπωρηθεί από τις πολιτικές που έφεραν τα μνημόνια δεν πρέπει να πιεστεί άλλο και είναι μονόδρομος η αλλαγή πορείας.
Ο ελληνικός λαός στις 25 Ιανουαρίου έκανε την επιλογή του και έστειλε στο Μέγαρο Μαξίμου τον 40χρονο Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος οφείλει να τιμήσει την ψήφο και να μην υποχωρήσει από τις βασικές του αρχές του σχετικά με τα όσα έλεγε για το μνημόνιο και το χρέος.
Εάν θα πετύχει θα φανεί από την πορεία τόσο του ίδιου όσο και της κυβέρνησής του. Τα πρώτα δείγματα είναι θετικά, καθώς η Ελλάδα δείχνει ότι έχει φωνή, διαφορετική απ’ αυτή των πιστωτών.
Οφείλει όμως ο κάθε καλόπιστος και καλοπροαίρετος πολίτης να σταθεί δίπλα στον εκλεγμένο Πρωθυπουργό και στην κυβέρνηση που δεν είναι μόνο του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, αλλά όλων των Ελλήνων.
Η μάχη που δίνει η κυβέρνηση είναι για το σύνολο της πατρίδας και μου φαίνεται απίστευτο και αδιανόητο, ότι υπάρχουν συμπατριώτες μας που εύχονται να κερδίσουν οι πιστωτές και συγκεκριμένα η Γερμανία από την παρούσα διαπραγμάτευση που μόλις ξεκίνησε.
Παράλληλα, είναι μεγάλο εθνικό λάθος αυτή τη χρονική στιγμή που δίνει μάχη η κυβέρνηση για την Ελλάδα, κυρίως η κεντροδεξιά να φαίνεται ότι επενδύει ελπίδες στο ενδεχόμενο αποτυχίας και να διαρρέουν από τη ΝΔ, σενάρια περί «αριστερής παρένθεσης». Ποιον ωφελούν όλα αυτά; Εάν βουλιάξει η χώρα θα βουλιάξουμε όλοι μαζί!
Η χώρα δεν έχει χρόνο και χρειάζεται νίκες, ενώ δύναται η παρούσα κυβέρνηση να λειτουργήσει σαν καταλύτης ώστε να ενεργοποιηθούν…«σχολάζουσες» ευρωπαϊκές δυνάμεις και να συντριβεί η γερμανική συνταγή της τοξικής λιτότητας.
Ήδη, η χθεσινή συνάντηση του Έλληνα υπουργού Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη και του Γάλλου ομόλογού του Μισέλ Σαπέν έστειλε το μήνυμα ότι η διαπραγμάτευση με τους εταίρους θα οδηγήσει σε αμοιβαία επωφελή λύση για την Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Είναι ενθαρρυντικό ότι σε μία σειρά από κομβικά ζητήματα οι θέσεις της ελληνικής κυβέρνησης βρίσκουν πλέον γόνιμο έδαφος στην Ευρώπη, ενώ στο ίδιο πλαίσιο κινήθηκε με συνέντευξή του στο CNN ο Αμερικανός Πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα που έστειλε μήνυμα κατά της λιτότητας στην Ελλάδα.
Ο Αλ. Τσίπρας πρέπει να πετύχει όχι μόνο για τον εαυτό του, για την κυβέρνησή του, αλλά πρωτίστως για τη χώρα. Και γι’ αυτό η μόνη υπεύθυνη, έντιμη και αξιοπρεπής πατριωτική στάση είναι να σταθούμε όλοι δίπλα του, ανεξάρτητα από την ιδεολογική τοποθέτηση του καθενός ή τι ψήφισε την προπερασμένη Κυριακή.
Το οφείλουμε στην ιστορία αυτού του τόπου. Γιατί εάν χαθεί αυτή η ευκαιρία, δεν θα υπάρξει άλλη.
Άρης Ραβανός-ΤΟ ΒΗΜΑ
Για μενα τα νεα και νεανικα προσωπα που ανελαβαν την ηγεσια στη χωρα μας είναι ακριβως αυτό που προσδοκουσα. Το γιατι?Τουτο το εκφραζει πολύ πιο καλιτερα από ότι θα μπορουσα να το διατυποσω εγω ο κ. Γιανναρας στο προσφατο κυριακατικο αρθρο του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαβαστο το πιο ενδιαφερον κατεμενα απόσπασμα του αρθρου του.
Ο Αλέξης Τσίπρας κομίζει τη φρεσκάδα τού εντελώς καινούργιου, του άφθορου. Δεν διαθέτει κόμμα, διαχειρίζεται τη δυνατότητα να πλάσει κόμμα. Να πρωτοπορήσει στην ώριμη πια απαίτηση των καιρών για μια Αριστερά ρεαλιστικά κοινωνιοκεντρική, ελευθερωμένη, επιτέλους, από τις αρτηριοσκληρωτικές αγκυλώσεις του παλαιοημερολογίτικου (και μεταπρατικού επιπλέον) μαρξισμού. Να χαρεί την τιμή και τη δόξα να υπηρετήσει τον λαό και τις ζωτικές ανάγκες του – όχι τον παλιμβαρβαρισμό της καταναλωτικής προτεραιότητας. Να στήσει θεσμούς που θα ποδηγετήσουν την ελληνική κοινωνία στην ελευθερία από τον ζυγό της εγωκεντρικής χυδαιότητας, της βουλιμικής εξηλιθίωσης, της αρπακτικής αποκτήνωσης.
Σπάνια η Ιστορία χαρίζει τόσο συναρπαστικές δυνατότητες σε έναν τόσο νεαρό ηγέτη. Εχει να περπατήσει, κυριολεκτικά, στην κόψη του ξυραφιού: Ο ένας μέγιστος κίνδυνος είναι να «ψηλώσει ο νους του», να χάσει τη σύνεση που χαρίζει η σοβαρότητα, η σεμνότητα, η ταπεινότητα του αληθινού δημιουργού. Ο δεύτερος κίνδυνος: να τον υποτάξει η παλαιοκομματική χαμέρπεια στην κρετινική λογική τής, με κάθε θυσία, επανεκλογής. Το μυστικό του αληθινού ηγέτη είναι η προσήλωσή του στο «ή τώρα ή ποτέ. Χ.
Διαφωνώ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι να πετύχει?
Αλλαξε ο Μανωλιός και ........
Θέλαμε αλλον διαχειριστή?
Αν είναι έτσι ,τότε είναι κλεφτης ψήφων!!!!
Από το skouliki...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο κι αν σιχαινόμασταν τις προηγούμενες κυβερνήσεις δε θυμάμαι ποτέ να ευχόμασταν να αποτύχουν στις διαπραγματεύσεις. Ακούγαμε για κόκκινες γραμμές κι ελπίζαμε να τις τηρήσουν. Ορισμένοι συμπολίτες μας εύχονται να αποτύχει ο ΣΥΡΙΖΑ. Θέλουν να μας δουν με σκυμμένο το κεφάλι, ακόμα πιο εξαθλιωμένους. Είναι τόσο κατώτεροι των περιστάσεων. Τόσο θλιβεροί οι καημένοι. Απαξιώστε τους.